เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 260

“ข้าก็แค่ถูกจับมาขังไว้ในฐานะพยาน แต่พวกท่านเป็นนักโทษประหาร อีกไม่นานข้าก็ต้องถูกปล่อยตัวแล้ว แต่ไหนๆ พวกท่านก็จะตายกันหมดแล้ว ข้าจะบอกความจริงบางอย่างให้!” นางแสยะยิ้มน้อยๆ ใส่จื้อจื่อชง “ข้าเองเป็นคนวางยาฆ่าฮูหยินของท่าน ยาที่ข้าใช้ยากจะตรวจหาได้พบ ดังนั้นพวกท่านจึงไม่มีหลักฐานในการจับกุมข้า ฮ่าๆ”

“เจ้า! เจ้าฆ่าท่านแม่อย่างที่วี่เอ๋อร์บอกจริงๆ ด้วย!”

“ฮ่าๆ ข้าไม่ฆ่านางด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว? คนอย่างนางรอดมาได้ก็นับว่าชะตาแข็งนัก”

“เผยหนิงเอ๋อร์! ข้าไม่คิดเลยว่าจะพลาดรับเอาคนอย่างเจ้าเข้ามาในครอบครัวได้”

สีหน้าของอนุคนงามตึงขึ้น ดวงตาของนางขึ้งเครียด “เป็นท่านเองมิใช่หรือ? ที่เอ่ยปากว่าพอใจในตัวข้านัก คนมักมากในกามอย่างท่านเห็นสตรีอย่างข้าก็พร้อมจะกระโจนเข้าใส่อยู่แล้วนี่? ความจริงข้าก็มิได้อย่างจะเข้าไปอยู่ในสกุล จื้อนักหรอก แต่ก็อย่างว่า...ข้อดีก็มีมากอยู่ อย่างน้อยทรัพย์สินของใต้เท้าก็มีให้ข้าใช้จ่ายไม่ขาดมือ”

“เงินทองในห้องคลังสมบัติของข้า เจ้าเองก็ยักยอกไปมิใช่น้อยนี่?”

“ข้ารับใช้ท่านถึงเพียงนี้ แบ่งปันให้ข้าสักหน่อยจะเป็นไรไป?” นางร้องตวาด “ของพวกนั้นท่านเองก็ได้มาโดยไม่สุจริตอยู่แล้ว จะห่วงไปทำไม?”

“เผยหนิงเอ๋อร์! คนอย่างเจ้าต้องไม่ตายดีแน่!” คุณชายใหญ่ตะโกนออกมา ทว่าอนุเผยกลับทำหน้าไม่ยี่หระ

“เอาไว้ให้เจ้ารอดพ้นโทษบั่นคอไปให้ได้ก่อนเถอะจื้อจื่อชง”

ใต้เท้าจางได้ข่าวว่าเผยหนิงเอ๋อร์มอบกระดาษสองแผ่นที่ถูกฉีกออกจากสมุดรายชื่อให้กับจินวั่งซู่ไปแล้วก็รู้ตัวในทันทีว่าถูกนางมารร้ายผู้นั้นหลอกลวง

“ข้าคิดว่าเผาไปแล้วเสียอีก ที่แท้นางแพศยาผู้นั้นก็แอบเก็บมันเอาไว้! คงคิดจะเอาไว้ต่อรองกับข้า!”

เหล่าพานเกรงว่าเจ้านายของตนจะหนีไปไม่ทันจึงรีบเร่งเร้า จางหยงหย่วนหนีออกจากเมืองในยามประตูเปิดก่อนฟ้าสาง กว่าประกาศจับจะออกเขาก็มุ่งหน้าไปทางชายแดนของแคว้นเว่ยแล้ว

จื้อจื่อชงถูกตรวจสอบพบว่าเป็นหัวหน้าของกลุ่มสิบหกกระบี่ที่เคยล้อมรุมหวังสังหารองค์ชายจึงถูกตุลาการใหญ่ศาลเชิ่งต้าตัดสินประหารชีวิต แต่ที่จื้อต่ายวี่คาดไม่ถึงคือพี่ชายของนางบอกเรื่องที่เผยหนิงเอ๋อร์วางยาฆ่ามารดา

“ข้าคิดไว้แล้วไม่ผิดเลย ต้องเป็นฝีมือนาง!”

“ข้าจะฆ่านางสารเลวผู้นั้นให้ได้!”

จื้อต่ายวี่ร้องไห้จนสิ้นสติไปในวันที่พี่ชายถูกประหารกลางเมือง เหลือบิดาเพียงผู้เดียวที่ยังถูกคุมขังอยู่ ครั้นนางไปเยี่ยมใต้เท้าจื้อกลับได้เห็นบิดาผมขาวโพลนไปทั้งศีรษะ ใบหน้าหมองคล้ำหมดสิ้นราศีความเป็นขุนนางใหญ่ นั่งคอตกอยู่บนเตียงตั่งในห้องขัง

เผยหนิงเอ๋อร์ให้การว่านางเก็บกระดาษหลักฐานสองแผ่นสำคัญเอาไว้เพื่อจะได้ยืนยันความผิดของใต้เท้าจางในภายหลัง

“ข้าน้อยมิได้เป็นคนฉีกออกมานะเจ้าค่ะ ตอนที่ใต้เท้าจางคิดจะเผาทำลายนั้น ข้าน้อยหลอกสับเปลี่ยนและเก็บเอาไว้ จะว่าไปข้าน้อยควรจะมีความดีความชอบ”

ตุลาการใหญ่ตัดสินให้นางไม่มีความผิดแต่นางห้ามเดินทางออกจากเมืองหลวงในฐานะพยานนางต้องมาขึ้นศาลเพื่อชี้ความผิดของใต้เท้าจางต่อหน้าอีกคราหนึ่ง

เผยหนิงเอ๋อร์จึงกลับไปหาตุลาการผางทว่าคนผู้นั้นกลัวตนเองเดือดร้อนจึงไม่กล้ารับนางเอาไว้

“สตรีอย่างเจ้า ย่างเท้าไปที่ใดล้วนสร้างหายนะที่นั่น! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเหยียบจวนข้าอีกเป็นอันขาด!”

“นี่ท่านรับข้าเป็นอนุไว้แล้วนะ!”