เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 256

เผยหนิงเอ๋อร์ไม่คิดว่าตนเองจะถูกคนจับมาง่ายเช่นนี้เพราะคนของใต้เท้าผางที่คอยดูแลนางก็มีถึงแปดคน ทว่าคนพวกนี้กลับอุกอาจยิ่งนักนางเพิ่งออกจากร้านเครื่องประดับจินเซ่อได้แค่ลับมุมถนนพวกมันก็บุกเข้ามาจับตัวและพาหลบหนีออกมาจากเมืองหลวงได้อย่างง่ายดาย

“พวกแกเป็นคนของใต้เท้าจื้องั้นหรือ?” แม้นางจะนึกหวั่นอยู่ในใจแต่ก็ทำใจดีสู้เสือ หากเป็นของคนจื้อซุ่นซีก็น่าจะพอเจรจากันได้

คนที่ปิดหน้าพวกนั้นไม่ยอมตอบคำถามนาง หากแต่จับนางมัดเอาไว้ที่เก้าอี้และทำท่าทีดุร้าย

“เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับเบื้องหลังของใต้เท้าจื้อบ้าง?”

“พวกเจ้า! พวกเจ้าเป็นคนของใครกันแน่?”

“ตอบ!” ชายที่ปิดหน้าเหลือเพียงดวงตาหยิบมีดสั้นถอดปลอกขึ้นมาจ่อที่คอหอยของนาง

เผยหนิงเอ๋อร์ตัวสั่น “ดะ! เดี๋ยวสิ! ข้าตอบพวกเจ้าแน่แต่ช่วยบอกก่อนไม่ได้หรือว่าพวกเจ้าเป็นคนของผู้ใด?”

“คนของข้าเอง!”

“ท่านคือผู้ใด?”

เผยหนิงเอ๋อร์สังเกตการแต่งกายของคนตรงหน้าแล้วก็ค่อนข้างแน่ใจว่าตำแหน่งของคนผู้นี้คงจะใหญ่โตไม่น้อย

“ใต้เท้า ข้ากับท่านไม่เคยรู้จักกัน เหตุใดจึงต้องจับข้ามาด้วยเจ้าคะ?”

“เจ้าไม่รู้จักข้า แต่ข้ารู้จักเจ้าแน่นอน เผยหนิงเอ๋อร์ อนุภรรยาของใต้เท้าจื้อ บุตรีของใต้เท้าเผย”

“ท่านทำงานให้กับใต้เท้าจื้อใช่หรือไม่?”

“ฮ่าๆ ฮ่าๆ อนุเผย...คนอย่างข้าน่ะหรือต้องทำงานรับใช้เจ้าจื้อซุ่นซีนั่น ข้ากับเขาก็แค่ร่วมมือกันหาเงินเท่านั้น! เพียงแต่อดีตสามีของเจ้า เจ้าเล่ห์แสนกลนัก ยักยอกเงินส่วนแบ่งของข้าไปไม่น้อยซ้ำยังทำหลักฐานไว้มัดผู้รับสินบนทุกคนอีก หากเจ้าเพียงค้นหาสมุดรายชื่อนั้นให้ข้า ข้าก็จะละเว้นชีวิตเจ้า”

สีหน้าของเผยหนิงเอ๋อร์ค่อยแช่มชื่นขึ้น “ท่านจะปล่อยข้าจริงๆ หรือ?”

“เจ้าฟังให้ดี...ละเว้นชีวิต มิใช่ปล่อยเจ้าไป!”

เผยหนิงเอ๋อร์ผงะ “ท่านจะขังข้าไว้ที่นี่หรือ?”

“เจ้าทั้งสาวทั้งสวยทั้งเย้ายวนใจเช่นนี้ ข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆ อย่างไรเล่า?” สายตาของใต้เท้าจางโลมเลียไปทั่วร่างของอนุคนงาม “เจ้าผละจากจื้อซุ่นซีไปหาตุลาการผาง จุ๊ๆ ช่างน่าเสียดายที่เจ้าไม่รู้จักข้า ไม่เช่นนั้นข้าคงรับเจ้าไว้เองแล้ว”

เผยหนิงเอ๋อร์มองเห็นหนทางจะรอดชีวิต ในเมื่อกามตัณหาในสายตาของคนผู้นี้คุกรุ่น แค่ทอดกายให้อีกสักคน วิกฤตครั้งนี้นางก็จะผ่านพ้นไปได้แล้ว

“ใต้เท้าเจ้าคะ ในเมื่อท่านเห็นว่าข้าน่าเลี้ยงดู เช่นนั้นก็ให้คนปล่อยข้าก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้าเป็นแค่สตรีที่ฆ่าแค่ไก่ก็ไม่ไหว ไม่ควรจับข้ามัดไว้ให้ปวดเมื่อยและเนื้อตัวเป็นแผลหรอกนะเจ้าคะ”

จางหยงหย่วนกับเผยหนิงเอ๋อร์แลกเปลี่ยนข้อตกลงบนเตียงกันจนพออกพอใจ เผยหนิงเอ๋อร์ปรนนิบัติบนเตียงแก่ใต้เท้าจางจนเขายอมเชื่อว่านางหันมาจงรักภักดีกับตน นางจึงขอให้เหล่าพานคนสนิทของใต้เท้าจางไปนำตัวสาวใช้ประจำตัวของนางจากจวนสกุลผางออกมาพร้อมด้วยสมุดรายชื่อที่นางซ่อนเอาไว้

“ข้าจ้างคนคัดลอกสมุดรายชื่อปลอมทิ้งไว้ที่เดิมให้กับใต้เท้าจื้อ ส่วนข้าก็นำเล่มจริงนี้ออกมาด้วยเจ้าค่ะ” นางไม่กล้าตุกติกกับใต้เท้าจางเพราะรู้ว่าคนผู้นี้โหดเหี้ยมยิ่งกว่าจื้อซุ่นซีมากนัก

จางหยงหย่วนเห็นสมุดรายชื่อเล่มจริงก็หัวเราะร่า

“แต่เราต้องอาศัยโอกาสนี้จัดการกับจื้อซุ่นซีก่อนนะเพคะ”

“คงต้องเป็นเช่นนั้น!”

เมื่อหลักฐานแน่ชัด องค์ชายสิบห้าจึงนำขึ้นกราบทูลฮ่องเต้ ในช่วงสายวันต่อมาจวนสกุลจื้อถูกปิดล้อมในมือปราบนับร้อย ใต้เท้าจื้อถูกจับกุมไปไต่สวนในศาลอย่างเร่งด่วน จื้อซุ่นซีที่ตรวจสอบสมุดรายชื่อในจวนของตนแล้วยังพบว่าอยู่ที่เดิมถึงกับเข่าทรุด

“ใต้เท้าจื้อ สมุดรายชื่อที่ท่านซ่อนไว้ดีนักดีหนา แท้จริงแล้วเป็นของปลอมต่างหากเล่า? นี่ต่างหากเล่มจริง! ข้าได้รับมันเมื่อไม่กี่วันนี่เอง ตรวจสอบลายมือแล้วพบว่านี่คือลายมือของพ่อบ้านสกุลจื้อ” กังเฉินส่งองครักษ์เข้ารื้อค้นในจวนสกุลจื้อจนพบสมุดรายชื่อปลอม รวมทั้งทองคำที่มีตราของอดีตฮ่องเต้ที่ถูกยักยอกมาหีบใหญ่

“หึๆ ข้าไม่คิดเลยว่าในจวนจะมีหนอนเน่าตัวใหญ่!” จื้อซุ่นซีรู้ได้ในทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของเผยหนิงเอ๋อร์เพราะทรัพย์สินของเขาที่ตรวจสอบแล้วพบว่าหายไปจำนวนมากล้วนเป็นฝีมือนาง

“ขุนนางที่ปรากฏอยู่ในสมุดรายชื่อทั้งหมดถูกจับกุมเอาไว้ได้แล้ว ครั้งนี้เจ้าคงไม่อาจหลุดรอดโทษประหารไปได้” องค์ชายสิบห้ารับสั่งด้วยสายตาเคร่งเครียด “กังเฉินอ่านให้ใต้เท้าจื้อฟังที”

กังเฉินจึงได้อ่านรายชื่อของขุนนางที่รับสินบนจากจื้อซุ่นซีให้เขาได้ฟังคนทั้งสามสิบคนล้วนเป็นขุนนางที่อยู่ในระดับสี่ขึ้นไปทั้งสิ้น นับว่าเป็นการจับกุมผู้ทุจริตครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งในราชสำนักหมิง

“จางหยงหย่วน! ใต้เท้าจางล่ะพะยะค่ะ? ชื่อของคนผู้นั้นหายไปไหน?” สีหน้าของจื้อซุ่นซี

“เจ้าอย่าได้คิดปรักปรำหัวหน้าสำนักมือปราบเด็ดขาด! เขาไม่มีชื่ออยู่ในสมุดเล่มนี้”

“ฮ่าๆ คนผู้นั้นร่วมมือกับกระหม่อมมาตลอดแต่กลับไม่มีชื่ออย่างนั้นหรือพะยะค่ะ?”

****************************