เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 255

ชิงหลานขออนุญาตสามีออกไปทำงานกับจินวั่งซู่ องค์ชายสิบห้าให้นางพกกระบี่ทั้งสองเอาไว้อย่าให้ห่างกายเพราะยามนี้ ฮ่องเต้ทรงมีพระประสงค์ให้จับกุมจื้อซุ่นซีแล้ว ทว่าทุกฝ่ายกำลังควานหาพยานวัตถุกันอย่างเข้มข้นเพื่อจะเอามามัดตัวใต้เท้าจื้อ

“ไม่ต้องห่วงเพคะ หม่อมฉันไปกับเหล่าลู่และเจิ่งอิง”

“มีคนทั้งสองคอยอยู่กับเจ้า ข้าค่อยเบาใจหน่อย” หมิงเฉิงอวี่รวบนางมากอดแล้วประทับจูบที่หน้าผาก “เช่นนั้นตอนเย็นข้าจะไปแวะรับเจ้าที่สำนักข่าวก็แล้วกัน”

ชิงหลานไม่ต้องการองครักษ์จำนวนมาก นางจึงขอตัวเหล่าลู่กับเจิงอิ่งให้มาอยู่ที่วังพยัคฆ์ขาวคอยติดตามนางแทน หมิงเฉิงอวี่จึงเอ่ยขอตัวคนทั้งสองมาจากท่านพ่อตาและท่านแม่ยายให้กับพระชายา

“เพคะ”

ชิงหลานหารือกับจินวั่งซู่เรื่องที่มีสายรายงานว่าเผยหนิงเอ๋อร์หนีออกจากจวนสกุลจื้อไปอยู่กับตุลาการผาง

“คนอย่างนาง จมูกไวคงคิดจะเอาตัวรอดแล้วล่ะ”

“พระชายา ท่านว่านางจะมีแผนอื่นหรือไม่?”

“คนอย่างเผยหนิงเอ๋อร์ นอกจากราคะและความโลภแล้วคงไม่มีอย่างอื่น ข้าคิดว่านางคงไม่ไปตัวเปล่าแน่ พวกเราไปซุ่มดูนางกันเถอะ”

จินวั่งซู่ผู้ชมชอบเรื่องในมุ้งของชาวบ้านรีบตอบรับในทันที คนทั้งสี่จึงเดินทางไปแอบสังเกตการณ์แถวจวนสกุลผาง

“ตุลาการผางผู้นี้ข้าได้ยินมาว่าเขาไม่รับสินบนเป็นเงินทอง หากแต่ชอบรับเป็นข้าวของมีค่าเล็กๆ น้อยๆ แล้วแอบเอาไปจำหน่ายอีกทอดหนึ่ง ดูเผินๆ ก็เหมือนเป็นคนใจซื่อมือสะอาด แต่จริงๆ แล้วกลับฉ้อฉลอยู่เช่นกัน”

“คุณชายจิน ข้าว่าเผยหนิงเอ๋อร์คงคิดจะใช้หนังเสือห่มขู่สุนัขเสียแล้วล่ะ”

“อย่างไรหรือ?”

“ชื่อเสียงของใต้เท้าจื้อยามนี้ตกต่ำ บุตรชายกลายเป็นนักโทษคดีอุกฉกรรจ์ ตัวเขาก็ถูกเล่าลือว่าเกี่ยวพันกับคดีค้าเกลือหนีภาษีและหอคณิกาเถื่อน เผยหนิงเอ๋อร์เห็นเช่นนี้ย่อมหาทางหนีเอาตัวรอด”

จื้อซุ่นซีได้รับรายงานจากเหล่าหนานคนสนิทว่าอนุภรรยาคนงามของตนโบยบินไปอยู่ในอ้อมกอดของตุลาการผางก็เดือดดาลยิ่ง

“นางแพศยาเผยหนิงเอ๋อร์ หาที่หมายใหม่ไว้เกาะได้เร็วจริง! เห็นข้าตกอับก็รีบหอบข้าวของหนี หึ! เหล่าหนานเจ้าไปตามนางกลับมาที”

เหล่าหนานไปจวนใต้เท้าผางตามคำสั่ง จินวั่งซู่เห็นคนผู้นั้นขี่ม้ามาถึงหน้าจวนพร้อมด้วยบ่าวสกุลจื้อก็ชี้ไปด้วยความตื่นเต้น

“พวกเขาคงคิดจะมาตามนางกลับ!”

“เดี๋ยวข้าไปฟังใกล้ๆ เอง พวกเจ้ารอที่นี่ล่ะ”

จินวั่งซู่ถือว่าตนเองมีวิชาตัวเบาและย่องเบาดีกว่าทุกคนจึงลอบไปฟังการสนทนาใกล้ๆ เหล่าหนานบอกเป้าหมายในการมาแล้วก็ได้รับเชิญเข้าไปในจวนสกุลผาง ตุลาการร่างท้วมอ่านจดหมายจากใต้เท้าจื้อแล้วก็หัวเราะตัวโยนก่อนจะพับแล้วหยิบจดหมายอีกฉบับวางข้างบนก่อนจะยื่นให้กับพ่อบ้านนำไปมอบให้กับเหล่าหนาน

“นางอยากจะอยู่ที่นี่ เห็นทีใต้เท้าจื้อคงจะไม่อยากบังคับฝืนใจคนกระมัง ก็แค่อนุภรรยาผู้หนึ่ง ใต้เท้าจื้อเองก็มีตั้งหลายคนไม่น่าจะต้องเสียดาย”

ดีที่ไม่ต้องถูกขังอยู่ในกรง ชายหนุ่มถูกนำไปพักยังเรือนเก็บตัวพยาน

“หากพบว่านี่คือทองที่ถูกขุนนางชั่วยักยอกมาจริง ท่านเองก็ต้องมีความผิดไปด้วย พักที่นี่ไปก่อนก็แล้วกัน”

กังเฉินกับจงเหยียนนำคนบุกไปยังจวนสกุลเผยเพื่อค้นหาทองที่เผยลู่หลิ่งซ่อนเอาไว้ เมื่อได้มาตามที่คุณชายเผยบอกแล้วก็นำไปถวายองค์ชายสิบห้า

สายของใต้เท้าจางที่อยู่ในองครักษ์เสื้อแพรจึงได้ลอบบอกข่าวนี้แก่คนของใต้เท้าจาง

“เห็นที...โอกาสในการผลักความผิดให้กับจื้อซุ่นซีจะมาถึงแล้ว! อนุเผย ผู้นี้คงจะรู้เรื่องสมุดรายชื่อเป็นแน่! เราต้องลอบจับตัวมานางมาก่อนที่ผู้อื่นจะฉวยโอกาสตัดหน้าไป”

เมื่อหัวหน้ามือปราบโหยวนำเหล่ามือปราบไปขอพบกับอนุเผยที่จวนสกุลผางกลับช้าไปหนึ่งก้าว เมื่อนางถูกคนจับตัวไประหว่างที่ออกจากจวนไปเลือกซื้อเครื่องประดับที่ร้านจินเซ่อ

“สาวใช้ของนางบอกว่ามีคนจับตัวนางขึ้นรถม้าหนีออกไปนอกเมืองแล้วขอรับ!”

“แย่จริง! หากว่ามีคนคิดฆ่านางปิดปากล่ะก็ เราก็ขาดพยานคนสำคัญ ซ้ำหลักฐานที่หวังไว้ก็จะหาได้ยากยิ่งขึ้น”

*************************