เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 138

เมื่อถึงจุดนั้น เฮนรี่อยากจะทุบโต๊ะและลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ

'เขาจัดการได้ดีจริง ๆ !'

ทั้งหมดสามคน หนึ่งในนั้นยอมจำนนต่อแจสเปอร์ อีกคนถูกแจสเปอร์กดดัน และคนสุดท้ายตอนนี้ก็กลัวแจสเปอร์จับใจ!

เขามองไปที่แจสเปอร์ และเฮนรี่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวและตกตะลึง

เขาคิดว่าตัวเองเป็นลูกชายจากตระกูลร่ำรวยที่มีตำแหน่งเป็นถึงนายน้อยลอว์ แต่วัน ๆ เขาจะมีแต่เรื่องผู้หญิงและคอยดูถูกคนอื่น มาตรฐานการกระทำที่ต่ำเช่นนี้ เมื่อเทียบกับแจสเปอร์แล้ว มันยังห่างไกลกันมาก เพราะเขายังทำตัวเหมือนเด็ก

'เมื่อไหร่ฉันจะสามารถทำตัวแบบนี้และสามารถอวดแบบนี้ได้นะ? ถ้าพ่อและคุณปู่รู้เรื่องนี้ พวกเขาจะต้องสรรเสริญฉันอย่างแน่นอน!'

"ไปกันเถอะ!"

บ๊อบโพล่งความคิดเห็นนั้นอย่างเฉยเมย

เซนกับเซย์เดนที่เพิ่งดึงตัวเองขึ้นจากพื้นดิน ทั้งคู่มองไปที่แจสเปอร์ด้วยสายตาที่เกลียดเขาเข้ากระดูกดำ พวกเขาเดินตามบ๊อบและเดินจากไปโดยไม่หันกลับมา

เฮนรี่มองไปยังประตูห้องที่กำลังปิดอยู่ เลียริมฝีปาก เขาไม่สะทกสะท้านและไม่ได้แสดงผลงานอันทรงเกียรติของแจสเปอร์ได้มากพอก่อนหน้านี้

หลังจากที่แขกออกไปแล้ว เครื่องดื่มก็ยังคงอุ่นอยู่

“บ๊อบมีความคิดที่ไม่ดีมากมาย!”

แจสเปอร์ถือถ้วยน้ำชาและจิบ ๆ ก่อนจะกล่าว

เฮนรี่ตกตะลึงและถามอย่างไม่รู้ตัวว่า “นายเพิ่งชนะเกมนี้ไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ฉันชนะ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าบ๊อบแพ้ เขาถูกต้อนให้จนมุมและโต้กลับไม่ได้ ถ้าเขามีเวลาเตรียมตัว โอกาสที่ฉันจะชนะเกมนี้คงไม่เกิน 10%”

แจสเปอร์ส่ายหัวและกล่าว

เฮนรี่ชะงักเมื่อได้ยิน เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังฟังพ่อของเขาพูดถึงกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับอุตสาหกรรมและธุรกิจ มันเหมือนกับการฟังข้อความที่เข้าใจยากอย่างยิ่งนัก

“ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันสามารถเข้าใจทุกคำที่เขาพูด และฉันสามารถเขียนมันออกมาได้ทั้งหมด แต่เมื่อรวมคำเข้าด้วยกันแล้ว ฉันก็ไม่เข้าใจอะไรเลย

'อะไรวะเนี่ย กระบวนการคิดของผู้ชายคนนี้ทำงานยังไงกัน'