แจสเปอร์ไม่ใช่คนโกหก
เช่นเดียวกับที่เขาปฏิบัติต่อสุภาพสตรีคนไหน ๆ
เขากล่าวว่าเขาจะทำให้ทั้งสตีฟและมาร์คคุกเข่าต่อหน้าเวนดี้และยอมรับความผิดของพวกเขาเอง เนื่องจากเขากล่าวว่ามันจะเกิดขึ้นภายในสามวัน มันคงไม่เกินจากวันที่สี่อย่างแน่นอน
เช้าตรู่หลังจากตื่นขึ้นมาในโรงแรม เขาทั้งคู่ตรงไปที่ชั้นล่างเพื่อรับประทานอาหารเช้า พวกเขารีบตรงไปที่ออฟฟิศของเจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตทที่ตั้งอยู่ในเขตบรัคในทันที
ด้วยการมาถึงของผู้บริหารใหญ่ทั้งสอง มิสเตอร์แลมเบิร์ตไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาเรียกพนักงานในบริษัททุกคนเข้าประชุมในทันที
อย่างไรก็ตาม แจสเปอร์ไม่ค่อยชอบการประชุมเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เช่นนั้น เขาใช้อำนาจของเขาในฐานะหัวหน้าสั่งให้พนักงานส่วนใหญ่ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป เหลือไว้เพียงมิสเตอร์แลมเบิร์ตและผู้ช่วยอีกสองคนของเขาเท่านั้น
“พูดตามตรงนะครับ แม้ว่าบริษัทหลักจะรู้ว่าโครงการในเขตบรัคทำได้ยาก เราก็ยังไม่พอใจกับความก้าวหน้าในการทำงานของพวกคุณอยู่ดี” แจสเปอร์นั่งบนที่นั่งของมิสเตอร์แลมเบิร์ตและกล่าว
พวกเขาสามคนแลกเปลี่ยนท่าทีที่หวาดกลัวซึ่งกันและกันและเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ขมขื่นในเวลาเดียวกัน
“มิสเตอร์เลน เรากำลังเผชิญกับปัญหาที่ยากมาเช่นกันครับ เหตุผลหลัก ๆ คือ ที่เขตบรัคนั่นเป็นที่ที่พิเศษครับ และงานของเรากำลังเผชิญกับการต่อต้านอย่างหนัก” หนึ่งในผู้ช่วยกล่าวขณะที่รู้สึกทรมาณใจ
“ถ้ามันไม่ใช่งานที่ยาก งั้นบอกผมมา ทำไมผมต้องจ่ายเงินเดือนให้พวกคุณสูงกว่าพนักงานทั่วหลายเท่าตัวเพื่อทำงานให้ผมกันล่ะ?” แจสเปอร์ถาม
คำถามนั้นทิ้งให้เขาทั้งสามพูดไม่ออก
เวนดี้ที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขา กำลังมองที่แจสเปอร์ตาไม่กะพริบ
เขาตระหนักรู้ในเวลานั้นว่า แจสเปอร์นั้นหล่อมาก ๆ...
“ผมรู้ว่าอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดสำหรับโครงการในเขตบรัคคือ การกีดกันรอบด้านจากตระกูลไซออนเจ้าถิ่น สำหรับพวกคุณแล้ว นี่คือปัญหาที่สำคัญมากอย่างแน่นอน มิสเตอร์แลมเบิร์ต ผมได้ยินว่าก่อนหน้านี้มีคนถือมีดเข้ามาข่มขู่คุณด้วยเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...