แจสเปอร์ให้เขามาถึงเวลานี้ เพราะเขารู้ว่าทั้งครอบครัวไซออนจะโต้เถียงกันเรื่องเงินหรือคุยกันเรื่องกลยุทธ์อยู่
ฮาร์วี่ย์อาจเป็นหัวหน้าครอบครัว แต่ใครจะนึกถึงครอบครัวในเวลาที่ไม่สามารถปกป้องตัวเองได้ในช่วงวิกฤตเช่นนี้
สมาชิกในครอบครัวทุกคนมีหุ้นส่วนในอู่ต่อเรือ
ตอนนี้เป็นเวลาที่จะหาเงินให้ได้มากที่สุด
ด้วยคำพูดนี้ ฮาร์วี่ย์จะไม่สามารถหยุดความโลภของสมาชิกในครอบครัวได้ ไม่ว่าเขาจะยืนกรานแค่ไหนก็ตาม
"คุณเลนยังสั่งให้ผม ให้เวลาคุณคิดแค่ 20 นาที ตอนนี้ผ่านไป 15 นาทีแล้ว ผมจะไปถ้าคุณไม่เห็นด้วย” คุณแลมเบิร์ตพูดอย่างโอ้อวด
นั่นทำให้สมาชิกครอบครัวไซออน มีสีหน้าที่สยดสยองยิ่งขึ้นไปอีก
“ผมจะขาย!” เฮอร์แมนกัดฟันของเขาในขณะที่เขายืน และพูดว่า “ผมเป็นเจ้าของ 20% ในอู่ต่อเรือ!”
ครอบครัวไซออนที่เหลือนั่งนิ่งไม่ได้ หลังจากได้ยินสิ่งที่เฮอร์แมนพูด
“ฉันก็จะขายด้วย ฉันเป็นเจ้าของ 13%”
“ผมมี 17% ผมจะขายด้วย!”
การสนทนาที่มีความต้องการเกิดขึ้น ไม่นาน ฮาร์วี่ย์เป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้พูดอะไร
มาร์คหน้าซีด เขาดึงเสื้อของฮาร์วี่ย์และพูดอย่างติด ๆ ขัด ๆ ว่า “พ่อครับ ทำไมเราไม่ขายมันล่ะ เราสามารถไปเริ่มต้นใหม่ที่ต่างประเทศได้นะครับ”
ฮาร์วี่ย์ถอนหายใจยาว ดูเหมือนว่าเขาจะมีอายุอย่างน้อยสิบขวบ ในขณะที่เขาพูดอย่างกระสับกระส่าย “ฉันจะขาย ฉันจะขายให้หมด”
คุณแลมเบิร์ตยิ้มอย่างพอใจ ขณะที่สมาชิกในครอบครัวไซออนมองอย่างใจจดใจจ่อ เขาหยิบสัญญาที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้จากกระเป๋าเอกสารของเขา และกล่าวว่า “ถ้าเป็นกรณีนี้ ผมจำเป็นจะต้องให้ทุกคนลงนามนะครับ
“สัญญาจะมีผลบังคับใช้ เมื่อทุกคนลงนามในชื่อของแต่ละคนแล้ว ครอบครัวของคุณจะเป็นเจ้าของเงิน 50 ล้านดอลลาร์ทันทีครับ”
ไม่มีใครลังเลเมื่อเห็นเช็คในมือคุณแลมเบิร์ต ทุกคนรีบไปลงนาม
ในที่สุด ฮาร์วี่ย์ก็ต้องลงนามของเขา คุณแลมเบิร์ตรับสัญญาและวางเช็คมูลค่า 50 ล้านดอลลาร์ไว้บนโต๊ะกาแฟ เขายิ้มขณะพูดว่า “ยินดีที่ได้ทำธุรกิจกับพวกคุณครับ ผมหวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...