เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 33

ดอว์สันค่อนข้างตกใจ เขาบอกได้เลยว่าแจสเปอร์มั่นใจในตัวเองและเหมือนจะไม่ได้พูดอย่างนั้นเพื่อแสดงความสุภาพเท่านั้น

“เอาล่ะ ไปตีกอล์ฟกันเถอะ เข้าไปเล่นกันสักรอบ”

เวนดี้และดอว์สันไม่เคยรู้ว่าเมื่อชาติที่แล้วแจสเปอร์มักจะพาเจ้านายไปตีกอล์ฟ เขาอาจไม่กล้าพูดว่าตัวเองมีทักษะการเล่นระดับโลก แต่เขาก็คิดว่าตัวเองก็ฝีมือดีกว่ามือสมัครเล่นอยู่พอสมควร

แจสเปอร์เดินไปหยิบไม้กอล์ฟ จากนั้นทั้งสองก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะเดินไปที่สนามกอล์ฟ

เพราะแคดดี้ที่ตามหลังมา เวนดี้จึงไม่สามารถร่วมวงสนทนาได้ เธอได้แค่ฟังว่าเขาคุยอะไรกันเท่านั้น

เธออยากให้แจสเปอร์มาช่วยพ่อของเธอ แต่ทั้งคู่ยังไม่ได้คุยกันเรื่องธุรกิจ พวกเขาคุยแค่เรื่องปกติเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น เธอเดินตามหลังมา

วันนี้อากาศดี มีเมฆสีขาวลอยอยู่บนท้องฟ้าครามอันแสนสดใส อากาศสดชื่นเมื่อเปรียบเทียบกับปีอื่น ๆ ยิ่งไปกว่านั้น สนามกอล์ฟก็ยังมีสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยม แจสเปอร์และดอว์สันค่อนข้างสนุกสนานขณะพูดคุยกันระหว่างทางเดินไปสนาม

ขณะที่เดินไปที่ที่ตั้งลูก ดอว์สันก็ทำหน้าที่รุ่นพี่โดยการเริ่มก่อน

แจสเปอร์ก็ลังเลเช่นกัน เขาหยิบไม้ที่จะใช้ตีลูก งอเข่าเล็กน้อย เขาจับไม้กอล์ฟไว้แน่น หมุนตัวและตีลูกในคราวเดียว

ตาของดอว์สันเป็นประกายเมื่อดูลูกกอล์ฟที่ลอยอยู่และตกลงไปยังหลุม “ช่างแม่นยำอะไรขนาดนี้ นายมีประสบการณ์นี่” เขาพูด

“ขอโทษสำหรับผลงานที่ไม่ดีนะครับ”

หลังจากที่แจสเปอร์พูด เขาก็เดินไปหาดอร์สัน

“ฉันได้ยินมาจากเวนดี้ว่านายลงทุนไป ทำไมไม่หางานที่มั่นคงแทนล่ะ? การลงทุนมีความเสี่ยงนะ” ดอว์สันพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

คิ้วของแจสเปอร์โค้งงอขึ้นเล็กน้อย หลังจากผ่านการพูดคุยตามมารยาทมา ตอนนี้ดอร์สันก็เริ่มอยากรู้รายละเอียดเขาแล้ว

นี่หมายความว่าดอว์สันยอมรับเขาแล้วในเบื้องต้น หากการพบเจอกันครั้งล่าสุดและครั้งต่อ ๆ ไปทำให้เขาไม่พอใจ เขาอาจจะไม่ต้องเจอสถานการณ์เช่นนี้

พวกเขาคงอาจจะทานอาหารและแยกย้ายกันกลับบ้านกันไปมากกว่า