“พ่อ ยังติดต่อกับเซย์เดน แฮงค์ อยู่อีกเหรอ!?”
เวนดี้ถามหลังจากฟังเสียงจากปลายสาย
“หนึ่งในความปรารถนาสูงสุดของพ่อก็คือทำให้บริษัทเป็นมหาชน ผู้อาวุโสจากครอบครัวของเซย์เดน แฮงค์ มีอำนาจเรื่องนี้” ดอว์สันตอบ
“เขาเป็นเหมือนหมาจิ้งจอกเลือดเย็น พ่อ ทำงานกับเขาไม่มีอะไรดีนะ” เวนดี้พูดอย่างโกรธเคือง
“เวนดี้ ลูกต้องรู้ว่าไม่มีมิตรแท้หรือศัตรูถาวรไปในโลกธุรกิจ ผลประโยชน์สิที่จะคงอยู่ตลอดไป”
“เราร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์ แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาคิดอะไรพิเรนทร์ ๆ พ่อก็จะไม่เมตตา”
ดอว์สันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
อย่างไรก็ตาม คำพูดของแจสเปอร์ก็ยังไม่ได้รับการยืนยัน
แต่ก็มีความเป็นไปได้ในสิ่งที่จะเกิดขึ้นก็มีเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของดอว์สัน ชูเลอร์
เมื่อมองท่าทีที่อ่านไม่ออกของดอว์สัน แจสเปอร์ก็ตระหนักได้ว่า ดอว์สัน ชูเลอร์ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจริง ๆ เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ค้นพบรากฐานที่ใหญ่โตเช่นนี้ได้
...
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายหนุ่มที่แต่งตัวง่าย ๆ สบาย ๆ ก็มาถึงสนามกอล์ฟด้วยอารมณ์เบิกบานใจ
ดอว์สันไม่มีอารมณ์เล่นตีกอล์ฟแล้ว ทั้งสามจึงวางแผนที่จะทานอาหารที่ร้านที่อยู่ในสนามกอล์ฟ
เซย์เดน แฮงค์ มาถึงแล้ว เขามองแจสเปอร์และละสายตาไปมองที่เวนดี้
“เวนดี้ คุณกลับมาเมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้ไปรับคุณ”
เซย์เดนพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทัศนคติของเขานั้นเกินความหลงใหลเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...