เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 64

เวนดี้ขมวดคิ้ว จ้องมองไปที่อีวาน เธอถามอย่างฉงนใจ “มีอะไรอีก?”

สีหน้าของอีวานเปลี่ยนไป ท่าทางที่เย่อหยิ่งและจองหองหายไปนานแล้ว เขาเป็นเพียงผู้แพ้ที่เจ็บปวดในตอนนี้ “ในเมื่อแจสเปอร์มีเงินมากขนาดนั้น ช่วยพูดให้ฉันหน่อยได้ไหม? ช่วยฉันด้วยนะ พวกเราทุกคนเคยเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน เธอจะยอมทนดูฉันจมลงไปอย่างนี้ได้งั้นเหรอ?” คำพูดของเขาช่างดูน่าสมเพช

“ใช่แล้ว ในเมื่อรวยขนาดนั้น เขาควรจะแบ่งมาให้เราบ้าง”

“เขาหาเงินได้มากมายขนาดนั้น ยังไงเขาใช้ไม่หมดหรอก เขาจะทนดูเราได้ยังไง?"

เมื่ออีวานพูดออกมา ผู้คนจำนวนเล็กน้อยก็เริ่มเข้าร่วมด้วยเช่นกัน

“พวกนายมันไม่เจียมกะลากันจริง ๆ ... !” เวนดี้ตะโกน เธอตกใจอย่างยิ่งกับความไร้ยางอายของคนเหล่านี้

“แจสไม่เคยอยากอวดสิ่งที่เขามีเลย ไม่ว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นหรือไม่ก็ตาม เขาไม่เคยใส่ใจ พวกคุณถามตัวเองดูนะ ในช่วงสมัยเรียนหรือแม้แต่ตอนนี้ มีใครบ้างไหมที่เคยปฏิบัติกับเขาเหมือนเพื่อนบ้าง?”

“ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ชวนเขามางานแย่ ๆ แบบนี้ อย่าได้เจอกันอีกดีกว่า”

“อย่าปล่อยให้ความไร้ยางอายนั่นมาทำลายความรู้สึกสุดท้ายที่ฉันมีต่อพวกคุณทุกคนเลยนะ”

หลังจากพูด เวนดี้จากไปโดยไม่หันกลับมามองใบหน้าที่อึดอัด อับอาย และเสียใจของพวกเขา

...

ในขณะนั้นแจสเปอร์อยู่ชั้นบน เขายกแก้วขึ้นและยิ้ม “เมื่อกี้นี้ การที่ทุกคนชนแก้วกับผมที่ชั้นล่าง ความทนทานต่อแอลกอฮอล์ของผมไม่ค่อยดีนัก ก็คออ่อนนั่นแหละครับ ผมเลยดื่มแบบรายคนได้ ดังนั้น ตอนนี้ผมจะดื่มให้พวกคุณทุกคนในครั้งเดียว ผมหวังว่าพวกคุณจะไม่ว่าอะไรนะครับ” เขาประกาศ

ด้วยเหตุนั้น แจสเปอร์ดื่มไวน์จนหมดแก้วท่ามกลางเสียงปรบมือดังและเสียงเชียร์

จอห์นจึงหัวเราะออกมา “คุณเลน ข่าวของคุณแพร่กระจายไปทุกหนทุกแห่งแล้ว ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าคุณเพิ่งจดทะเบียนบริษัท ถ้ามีโอกาสที่จะทำเงินได้มากกว่านี้ ก็อย่าลืมพวกเราแล้วกัน” เขาตะโกนบอกแจสเปอร์

ผู้ที่มีหน้ามีตาหลายคนจากวงการการเงินมองที่แจสเปอร์อย่างตั้งใจ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสนใจ

“เราต้องทำงานร่วมกันอย่างแน่นอนหากมีโอกาส เงินมันต้องหามาด้วยสิถึงจะดี” แจสเปอร์หัวเราะคิกคัก

“เขาพูดถูกจริง ๆ มาฉลองให้กับเขากันเถอะ!” จอห์นหัวเราะลั่น