เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 90
ซิลวาเอนหลังพิงเก้าอี้หวายพร้อมหยิบกาน้ำชาดินเผาขึ้นมาจิบจากปากหม้อ และถามว่า “นายรู้ไหมว่าทำไมนายถึงแพ้?”
เซย์เดนจ้องมาที่เขาอย่างว่างเปล่า จากนั้นใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “พวกชูเลอร์แทงข้างหลังผม! พวกมันน่ารังเกียจและไม่มีความละอาย!”
“ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะบอกว่าพวกชูเลอร์นั้นน่ารังเกียจและไม่มีความละอาย แต่เราทำไม่ได้ หากนายต้องการจะพูดสิ่งเหล่านั้น เราทั้งคู่ก็จะกลายเป็นแค่คนที่น่ารังเกียจและไม่มีความละอายไม่ต่างกัน”
“นอกจากนี้ โลกธุรกิจก็เหมือนสนามรบ หากนายแพ้ แสดงว่านายไม่เก่งเหมือนคนอื่น นายไม่ยอมรับข้อผิดพลาดที่ตัวเองได้ทำลงไป แต่นายกลับกล่าวหาคนอื่นว่าน่ารังเกียจและไม่มีความละอาย นายยังอ่อนประสบการณ์เกินไป”
ซิลวาขอให้เซย์เดนนั่งลง น้ำเสียงและท่าทีของเขาดูไม่เร่งรีบ “เหตุผลที่นายแพ้ก็คือมุมมองที่มีแคบเกินไป นายยืดติดอยู่กับผลกำไรและขาดทุนชั่วขณะมากเกิน เมื่อเผชิญกับวิกฤต ความสับสนก็จะก่อตัวขึ้นภายในจิตใจ นอกจากนี้ นายยังดูถูกและเอาเปรียบคนอื่นด้วย”
ซิลวามองดูเซย์เดนอย่างลึกซึ้ง เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยขณะที่ส่ายหัวและพูดว่า “นายเป็นคนเก่งได้ แต่อารมณ์ของนายจะทำลายล้างทุกสิ่ง”
เซย์เดนพูดอย่างโกรธเคือง “แล้วทำไมพ่อถึงไม่เตือนผมในตอนนั้น?”
“ทำไมฉันต้องเตือนด้วย?”
เซย์เดนพูดไม่ออกหลังจากที่ซิลวาถามกลับ
“นายคือลูกชายของฉัน” ซิลวาดูราวกับว่าเขากำลังโทษตัวเอง
“ฉันถือว่าหมื่นล้านนี้เป็นบทเรียน หากนายสามารถเติบโตได้มากขึ้น เงินที่เสียไปก็นับว่าคุ้มค่า”
“ยังไงก็ตาทเถอะ พ่อ ตำแหน่งของพ่อในฐานะหัวหน้า—“
ซิลวาขัดจังหวะเซย์เดน “ตำแหน่งนั้นเป็นเพียงชื่อเสียงจอมปลอม ถ้ามีผู้คนรู้จักนายในฐานะผู้นำ ถ้าคนอื่นไม่ทำตาม แล้วนายจะมีคำว่า 'ผู้นำ' แปะบนใบหน้าไปเพื่ออะไร?”
“ดอว์สันไม่ใช่คนที่ควรล้อเล่นด้วย เขาซ่อนอะไรไว้มากมายเกินกว่าที่ใคร ๆ จะรู้ได้ ฉันต่อต้านเขามา 23 ปีแล้ว และก็รู้จักเขาดีเช่นกัน”
ซิลวาวางกาน้ำชาลงแล้วพูดช้า ๆ “นี่เป็นเพียงการส่งสัญญาณ เพื่อแสดงท่าทางให้ดอว์สันและบุคคลลึกลับอยู่เบื้องหลังของเขา”
เซย์เดนกัดฟันพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “เราจะปล่อยเรื่องนี้ไปดีไหมครับ?”
“เพื่อนเก่าจากองค์การบริการส่วนจังหวักบอกข่าวให้ฉันรู้ พวกเขากำลังวางแผนจะขายที่ดินที่ริมฝั่งทางใต้ของแม่น้ำ แม่น้ำเซาท์เฟซ รวมถึงสิทธิในการพัฒนาฝั่งทางใต้ทั้งหมด”
เซย์เดนกระตุกปากเมื่อได้ยินซิลวาเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน เขาเอ่ยขึ้น “มันเป็นพื้นที่ห่างไกล มันจะมีค่าอะไรครับ?”
“ไม่มองการไกลเอาซะเลย” ซิลวาหัวเราะ
“ที่ดินผืนนั้นจะมีประโยชน์มาก” ซิลวาหรี่ตาและพูดอย่างจริงจัง
“ดอว์สันสนใจสถานที่นั้นมาก”
สีหน้าของเซย์เดนเปลี่ยนไป เขาลดเสียงลงเพื่อถามว่า “พ่อครับ มีข่าววงในเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?”
ซิลวาลูบกาน้ำชาดินเหนียวราคาแพงของเขาและพูดต่อว่า “ดอว์สันเป็นตัวอย่างที่สำคัญของใครหลายคน มันจะไม่กระทำโดยไม่มีสิ่งจูงใจไม่ได้ ถ้าต้องการทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องมีสิ่งดี ๆ ที่ดึงดูดใจมันอย่างแน่นอน
“คนของฉันยังคงสืบอยู่ว่ามันคืออะไรกันแน่ ยังไงก็ตาม มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจน เราจะแย่งชิงทุกอย่างที่เขาต้องการจากมือของเขา” ซิลวาพูดและมองที่เซย์เดน
“ฉันจะให้นายจัดการเรื่องนี้เอง หากมีอะไรผิดพลาดอีก อย่าคิดแม้แต่จะกลับมาหาครอบครัวแฮงค์”
เซย์เดนสัมผัสได้ว่าซิลวาไม่ได้พูดเล่นอย่างแน่นอน เขาตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“พ่อไม่ต้องเป็นห่วง ครั้งนี้ผมจะทำอย่างสำเร็จอย่างแน่นอน”
“ฉันรู้ความคิดเล็กคิดน้อยของนาย จำไว้นะ ว่าเป้าหมายแรกของผู้ชายคือหน้าที่การงาน ผู้หญิงและสิ่งอื่น ๆ ล้วนเป็นส่วนที่รองลงมา เมื่อนายมีหน้ามีตามากพอ สิ่งที่นายต้องการจะมาหานายโดยที่ไม่ต้องร้องขอเลย”
“พ่อครับ ผมเข้าใจแล้ว” เซย์เดนพูดทั้งที่รู้สึกละอายใจ
“ไปรายงานตัวที่สำนักงานการลงทุนของครอบครัวทีหลังละกัน ฉันจะให้นายจัดการกับธุรกิจที่นั่นในตอนนี้เลย”
ซิลวายืนขึ้นและมองดูดอกไม้ทั่วสวน เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “มีความรู้สึกว่าความแค้นระหว่างฉันกับดอว์สันตลอด 20 ปีที่ผ่านมาจะสิ้นสุดลงในไม่ช้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด