เกิดใหม่เป็นหวางเฟยอัปลักษณ์ของท่านอ๋อง นิยาย บท 12

ซูหรูเสวี่ยไร้ซึ้งความหวาดกลัว แทะเมล็ดแตงโมอย่างสบายใจ "ปล่อยเขาโวยวายไป ถึงอย่างไรวันนี้มีข้าอยู่ เรื่องนี้ต้องล้มเหลวแน่นอน"

ก่อนมาลู่เป่ยหานไม่รู้เรื่องนี้ ตอนนี้ขมวดคิ้วแน่น พูดกับฝูหรงว่า "น้ำชาเย็นแล้ว เจ้าไปเปลี่ยนกาใหม่มา"

หลังจากไล่ฝูหรง ในห้องโถงเหลือเพียงเขากับซูหรูเสวี่ย เขาว่า "เรื่องท่านซื่อจื่อจะยกภรรยารอง ทำไมไม่บอกข้า?"

ท่านซื่อจื่อก็คือพ่อของเจ้าของร่างเดิม ตอนนี้เป็นถึงเหวินกั๋วกงยังเป็นปู่แท้ๆของเจ้าของร่างเดิม บิดานางไม่มียศจึงถูกเรียกว่าท่านซื่อจื่อ

“หากเจ้าปิดบังเรื่องนี้หลอกข้ากลับบ้านพร้อมเจ้า เพียงเพื่อช่วยเจ้าแก้ไขเรื่องนี้ งั้นตอนนี้ข้าก็บอกเจ้าได้ เรื่องนี้ข้าจะไม่แทรกแซงเด็ดขาด” ท่าทีของเขาหนักแน่นมาก

ท่านซื่อจื่ออยากยกภรรยารอง นั่นเป็นมารดาแท้ๆของซูหรูอวี้ หากแม่นางนั่งตำแหน่งภรรยารอง ซูหรูอวี้ก็จะจากบุตรีอนุกลายเป็นบุตรสายตรง นี่เป็นเรื่องสำคัญมากต่อซูหรูอวี้ ในฐานะที่เขาเป็นศิษย์พี่ซูหรูอวี้ จะทำร้ายศิษย์น้องจนไม่ได้เด็ดขาด

ซูหรูเสวี่ยมึนงง "ใครบอกจะให้เจ้าช่วยข้า? เรื่องนี้มีข้าคนเดียวก็พอแล้ว"

ลู่เป่ยหานขมวดคิ้วเล็กน้อย "งั้นเจ้าให้ข้ากลับมากับเจ้าทำไม?"

ซูหรูเสวี่ยว่า "ให้มารดาข้าสบายใจไง มารดาข้าเห็นข้ากับเจ้าเข้ากันได้ ท่านก็จะไม่เป็นห่วงข้าอยู่จวนอ๋องจะมีชีวิตไม่ดี"

คำนี้กลับเป็นเรื่องนี้ เพียงแต่แค่เหตุผลหนึ่งเท่านั้น

ลู่เป่ยหานนิ่งไปชั่วขณะ

เขากลับคิดไม่ถึง คนอย่างนางยังมีความกตัญญูอยู่บางส่วน

ซูหรูเสวี่ยพูดต่อว่า "เมื่อครู่เจ้าว่าจะไม่แทรกแซงเรื่องนี้เด็ดขาด เจ้าอย่ากลับกลอกละ"

นางไม่เคยคาดหวังลู่เป่ยหานจะช่วยตนเอง นางเพียงต้องการให้ลู่เป่ยหานไม่ช่วยซูหรูอวี้เพิ่มปัญหาให้นางก็พอแล้ว

ลู่เป่ยหานทำหน้าขรึมพูดว่า "หนึ่งคำหลุดจากปาก สี่ม้ายากตามกลับคืน"

ซูหรูอวี้เป็นศิษย์น้องของเขา เขาจะไม่ยืนอยู่ตรงข้ามศิษย์น้องเด็ดขาด

แต่ซูหรูเสวี่ยเคยช่วยจื่อเฉิง ดังนั้นสำหรับเขาก็มีบุญคุณ ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่สู้ไม่ช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งดีถึงจะที่สุด

ทั้งสองคนคุยกันพักหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายซูหรูอวี้ห้าส่วนเดินมาแล้ว

นั่นคืออนุภรรยาของบิดาเจ้าของร่างเดิม โจวอี้เหนียง

หน้าตาโจวอี้เหนียงไม่นับว่าสวยงามนัก เด่นที่ท่วงท่า สง่างาม สุขุมเยือกเย็น แต่ซูหรูเสวี่ยรับรู้จากความทรงจำเจ้าของร่างเดิม ลักษณะนี้ของโจวอี้เหนียง แค่เสแสร้งแกล้งทำออกมาเท่านั้น

ในใจนางคำนวณแผนอยู่ คนอย่างนี้ นางควรจัดการอย่างไร

"เป่ยหาน เสวี่ยเอ่อร์มีเรื่องล่าช้า เสียมารยาททั้งสองโปรดอภัย สักครู่นายท่านกับฮูหยินก็มาแล้ว" โจวอี้เหนียงพูดด้วยรอยยิ้ม

เพราะซูหรูอวี้มีความสัมพันธ์อันดีกับลู่เป่ยหาน แม้แต่นางที่เป็นแค่อนุภรรยา ตอนเผชิญหน้ากับลู่เป่ยหานก็เรียกชื่อได้

ความสัมพันธ์ลู่เป่ยหานกับนางดีกว่าซูหรูเสวี่ย หายากที่ใบหน้าเขาจะอ่อนโยนพูดว่า "ท่านป้าโจวช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"

โจวอี้เหนียงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าสบายดี จัดการสมุนไพรที่เจ้ากับไหฺวอ๋องหามากับอวี้เอ่อร์ ทุกวันใช้ชีวิตเรียบง่ายแต่สะดวกสบายดี"

ลู่เป่ยหานว่า "ขอบคุณท่านป้าโจวช่วยพวกเราจัดการสมุนไพร ท่านป้าโจวมีใจแล้ว"

ไม่รอให้โจวอี้เหนียงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ซูหรูเสวี่ยก็พูดว่า "มีท่านพ่อทุ่มเทแรงช่วยพูดเรื่องตำแหน่งภรรยารองให้เจ้า เป็นธรรมชาติที่เจ้าจะใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย เพียงแต่สงสารท่านย่าข้า ถูกเจ้าทำให้โกรธจนป่วยไป ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงลุกไม่ขึ้น เจ้าในฐานะอนุภรรยา ไม่สำนึกผิดปรนนิบัติอยู่ข้างๆ กลับมีใจมารับแขกที่นี่? เจ้าสะดวกสบายจริงๆเลย!”