เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า นิยาย บท 2

“เจ้าว่าอย่างไรนะ” เซียวเฉินเหยี่ยนหยุดการกระทำลงอย่างประหลาดใจ เขาทนความแสบร้อนที่แผดเผาทั่วร่างกายและหัวเราะเยาะอีกครั้ง “เสิ่นหรูโจว คำพูดนี้ลั่นออกมาจากปากของเจ้าฟังแล้วช่างแปลกใหม่เสียจริง!”

“เจ้าคิดว่าขอหย่ากับข้า ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับกับข้าแล้วจะทำให้ข้ามองเจ้ามากกว่าเดิมงั้นรึ! เจ้าจงรู้ไว้ซะ ไม่ว่าเจ้าใช้กลอุบายเท่าใดมีแต่จะทำให้ข้าเกลียดเจ้ามากกว่าเดิมเท่านั้น!”

เสิ่นหรูโจวยังไม่ทันโต้กลับ เสียง “ปัง” ก็ดังขึ้น!

ประตูที่ปิดสนิทเปิดออกกะทันหัน เสียงพูดรีบร้อนเสียงหนึ่งดังขึ้น “ท่านอ๋อง พระชายามีคนลอบสัง... ย่ะ หย่า!!”

ในมือของจวินอู่ถือดาบไว้เล่มหนึ่ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างเหมือนระฆัง!

พระชายาพูดว่าจะหย่ากับท่านอ๋อง!!

พระชายาเสียสติไปแล้วกระมัง!

“ตอนนั้นท่านพูดเองว่ารักท่านอ๋องจะแต่งงานกับท่านอ๋องให้ได้ และยังทูลขอพระราชทานกับไท่ซั่งหวงด้วยตัวเองอีก ตอนนี้ท่านกับท่านอ๋องเพิ่งจะแต่งงานกันแล้วจะหย่ากันเลย ท่านคิดจะทรมานท่านอ๋องของพวกเราถึงเมื่อไหร่ขอรับ!!”

นางเป็นคนกล้าที่จะรักและกล้าที่จะเกลียด เมื่อชาติก่อนนางรักเซียวเฉินเหยี่ยนจริง ๆ ส่วนงานแต่งพระราชทานน่ะหรือ เหอะ นางต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ!

เกือบทุกคนที่ชี้นำนางว่า…เซียวเฉินเหยี่ยนชอบนางเหมือนกัน เพียงแต่มีความกังวลต่อฐานะการเป็นบุตรสาวภรรยาเอกของจวนแม่ทัพ กลัวว่าหากแต่งงานด้วยแล้วจะได้รับความไม่พอพระทัยจากฮ่องเต้มากขึ้น

รวมถึงมู่หว่านชิง หรือแม้แต่เต๋อเฟยพระมารดาของเซียวเฉินเหยี่ยนต่างเป็นพยานว่าเขาเคยพูดเป็นการส่วนตัว ว่าเซียวเฉินเหยี่ยนมีใจให้กับนาง แต่ไม่กล้าแสดงความรู้สึกออกไป เพราะกลัวจะทำให้นางลำบากใจ!

นางโง่เองที่ยอมเชื่อ ปิดบังท่านพ่อกับท่านพี่ไปทูลขอพระราชทานการแต่งงานกับไท่ซั่งหวง และนางได้แต่งงานกับเขาอย่างสมปรารถนา เมื่อเซียวเฉินเหยี่ยนได้ครอบครองกำลังของจวนแม่ทัพ เขากลับหักหลังนางทันทีในคืนแต่งงาน

เขาพูดว่านางทำลายพรหมลิขิตของเขากับมู่หว่านชิง ทว่าในตอนนั้น นางเพิ่งได้รู้ว่าในใจของเซียวเฉินเหยี่ยนไม่มีนาง แต่ก็สายไปแล้ว!

เมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต เสิ่นหรูโจวอัดอั้นถึงกระทั่งกระอักเลือดออกมา นางกำหมัดแน่นและยิ้มเยาะ

“ข้ายอมรับว่าข้าผิดเอง ข้าไม่ควรบังคับท่านและไม่ควรทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้แต่งงานกับท่าน ข้ารู้เสมอว่าท่านเบื่อหน่ายข้า วันนี้ข้ารู้ตัวแล้ว เราหย่ากันเถอะนะ จากนั้นทางใครทางมัน!”

ดวงตาของเซียวเฉินเหยี่ยนเริ่มกลายเป็นสีแดง เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการอดทนไม่ยื่นมืออกไปบีบคอเสิ่นหรูโจวให้ตาย

ความร้อนรุ่มที่ปะทุออกมาจากร่างกายทำให้ริมฝีของเขาแห้งผากและยังทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้น

วันนี้เสิ่นหรูโจวเหมือนถูกผีเข้า ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไร ไม่ให้เขาแตะต้องตัวและยังขอหย่าอีก! น่าขำยิ่งนัก!

นางรู้ดีว่างานแต่งงานนี้ไท่ซั่งหวงเป็นผู้พระราชทาน เดิมทีเขาเป็นองค์ชายที่ไม่ได้รับความสำคัญ แต่เขาได้แต่งงานกับบุตรสาวภรรยาเอกของจวนแม่ทัพก็ถือว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ หากว่าเขายอมหย่าอย่างไม่รู้จักดีชั่ว ก็เท่ากับว่าเขากำลังตบพระพักตร์ของไท่ซั่งหวง!

เขาในวันนี้ ไม่มีสิทธิ์กระทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้!

“เจ้าต้องการหย่ารึ!” ดวงตาอันเรียวยาวของเซียวเฉินเหยี่ยนเหล่มองนางพร้อมหัวเราะเยาะ “ตอบสนองความต้องการของข้า แล้วข้าจะทำตามที่เจ้าต้องการ!”

พูดเสร็จเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงและเดินตรงออกไปทันทีโดยไม่มองนางแม้เพียงเสี้ยวเดียว “จวินอู่ เจ้าอยู่จัดการซะ!”

“ขอรับ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน