เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 10

“เพราะกำลังนั่งรถเพลินเหรอครับ ถึงไม่ได้ดู”

“ทำงานเพลินค่ะ ไม่ได้นั่งเพลิน”

“เหรอครับ” รู้ว่าเขาประชดเลยไม่ตอบโต้อะไร

“Triple A”

“คะ”

นิ่งไปครู่หนึ่ง อยู่ๆ ก็เอ่ยขึ้น ทำเอาไงไม่น้อย

“ชื่อตึกน่ะครับ แล้วคุณหนูย้ารู้มั้ยครับ ว่ามีความหมายยังไง”

“ไม่ทราบค่ะ และถ้าคุณจะกรุณาไม่เรียกฉันแบบนี้ จะขอบคุณมาก”

เมื่อทนไม่ได้ เลยจำต้องใส่ด้วยสีหน้าที่บอกให้รู้ว่า ‘ไม่ชอบ’ นั่นก็ทำเอาวันชนะถึงกับยิ้ม ทั้งที่ปกติเป็นพวกเสือยิ้มยาก

“แล้วผมจะต้องเรียกแบบไหนครับ เป็นคุณไรยาอย่างนั้นเหรอครับ หรือจะเป็นคุณภรรยา หรือจะเป็นคุณเมีย เอ๊ะหรือจะที่รักดีล่ะครับ”

อีกแล้วที่ต้องมองด้วยสายตาไม่ปลื้ม เลยไม่ตอบเอาดื้อๆ

“ตกลงยังไงดีครับคุณหนูย้า เลือกมาสักอย่างสิครับ ผมจะได้แนะนำพนักงานถูก บอกไว้ก่อนนะครับ ว่าอยู่บ้าน คุณเป็นเมีย แต่อยู่นี่คุณแค่พนักงานเท่านั้น สั่งอะไรต้องทำตาม ห้ามเถียงหรือต่อรองหรือถือสิทธิ์พิเศษใดๆ เด็ดขาด เข้าใจตรงกันนะครับคุณ...”

“ไรยา ก็ได้ค่ะ ถ้าไม่ลำบากจนเกินไป ได้ไหมคะคุณหรัญญ์ หรือคุณฮั้นท์ เอ๊ะหรือจะท่านประธาน หรือจะให้เรียกอะไรคะ ช่วยบอกหน่อยค่ะ ฉันจะได้เข้าใจตรงกับคุณ”

รีบสวนทันที ใจอยากให้ลิฟต์พาไปถึงจุดหมายเร็วๆ แต่เห็นเขากดเลขหกสิบแปด เป็นชั้นบนสุด

“คนอายุน้อยกว่า หรือเท่ากัน หรือแก่กว่านิดหน่อย จะเรียกผมว่า ‘พี่ฮั้นท์’ ถ้าอายุเยอะกว่ามากๆ ก็จะเรียกว่า ‘คุณฮั้นท์’ คุณจะเรียกด้วยก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก หรือถ้าอยากจะแหวกแนวไม่ซ้ำใคร จะเรียกคุณหรัญญ์ก็ยังได้ ขออย่างเดียว อย่าเรียกว่า ‘ผัวคะ ผัวขา’ ก็แล้วกัน เพราะมันน่าจะเอาไว้เรียก ตอนเราอยู่บนเตียงมากกว่าครับ”

อยากจะกรี๊ดตรงนี้ แต่ประตูลิฟต์ดันเปิดซะงั้น เขาก็รีบเผ่นไปแบบไม่ยอมให้สุภาพสตรีออกก่อนสักนิด นั่นยิ่งเคืองเข้าไปใหญ่ แต่ก็เช่นเคย จะทำอะไรได้ นอกจากเก็บความไม่พอใจเอาไว้

“สวัสดีค่ะพี่ฮั้นท์”

เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีสาวหน้าใส กับการแต่งกายเรียบหรู ยกมือไหว้เขาพร้อมกับยิ้มหวานๆ ให้

“พี่นะสวัสดีค่ะ”

คนของเขาก็ถูกไหว้ด้วย นั่นแปลว่าไม่ใช่แค่สารถี เธอเพิ่งรู้ว่าชื่ออะไร เพราะเขาไม่เคยแนะนำเลย รวมทั้งคนในบ้านด้วย นอกจากป้าของเขาแล้ว เธอไม่รู้จักใครอีกเลย คงจะต้องถามเอาเองหากจะอยู่บ้านเขาต่อ หรือไม่ก็หย่าแล้วออกมาปวดหัวเรื่องหาเลี้ยงปากท้องอีก

“สวัสดีค่ะคุณย้า”

ไรยายกมือรับไหว้แทบไม่ทัน เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะยิ้มหวานและส่งเสียงหวานๆ ให้ ก็นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเยี่ยมเยือนออฟฟิศเขา หลังจากรู้ตอนทำสัญญาร่วมหุ้นแล้ว ว่าเธอกับทีมงานจะต้องย้ายมานี่

“แยมนะคะ เป็นเลขาพี่ฮั้นท์ค่ะ”

“สวัสดีค่ะ” ไรยาก็ยิ้มและส่งเสียงนุ่มๆ ให้บ้าง

“นะ” หรัญญ์หันไปหาวันชนะ

“ครับ”