เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 11

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วผมนั่งตรงไหนครับ”

“ย้ายังไม่รู้เลยค่ะ ตอนเดินเข้ามา เห็นมีป้ายชื่ออยู่บนโต๊ะให้แล้วนะคะ”

“ได้ครับ เดี๋ยวผมหาดูก่อน หรือจะให้ผมช่วยจัดข้าวของก่อนดีครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ย้าจัดการเอง”

ความจริงแล้ว งานพวกนี้เมื่อก่อนไรยามีเลขาคอยช่วย แต่พอขาดสภาพคล่อง เลยต้องเลิกจ้าง แล้วให้ผู้จัดการฝ่ายบัญชีมาคอยช่วยแทน แต่ในเมื่อวิกฤตผ่านไปแล้ว ก็อาจจะต้องโทรชวนมาทำด้วยกันอีก ถ้ามาไม่ได้ ก็คงต้องโปรโมตคนเก่าขึ้นมาช่วยงานดีกว่าจ้างคนใหม่ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับงานของเธอเลย

“สวัสดีครับทุกคน ยินดีต้อนรับสู่บ้านใหม่ครับ”

ไรยาเงยหน้าจากเอกสารในกล่องไปมองเจ้าของเสียง กำลังเข้ามาแนะนำตัวเองกับพนักงาน เสร็จก็เข้ามาในห้อง รั้งมือเธอให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แขนซ้ายสอดเอวเธอ

“เดี๋ยวผมจะพาทัวร์นะครับที่รัก”

เหมือนมีกระแสไฟช็อตไปทั่วร่างเมื่อได้ยินคำนี้ ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร ก็ถูกเขารั้งมือพาเดินออกจากห้องแล้ว

“เดี๋ยวทุกคนตามผมมานะครับ วันนี้ประธานจะพาทัวร์ด้วยตัวเองเลยครับ”

หรัญญ์หันไปมองพนักงานกลุ่มหนึ่งที่ตามเจ้านายสาวมาจากที่เก่า กับพนักงานใหม่ที่เขารับเข้ามาช่วยด้านการขายและการตลาดอีกจำนวนหนึ่ง

“เริ่มที่ฝ่าย Sale & Marketing ก็แล้วกันนะครับ อยู่ตรงข้ามกัน เห็นกันบ่อยกว่าฝ่ายอื่น”

ไรยาเหมือนถูกไฟช็อตรอบสอง เมื่อเขาพาเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าแผนก

“สวัสดีครับทุกคน ผมพาเพื่อนมาแนะนำครับ แต่คงไม่ต้องบอกก็ได้มั้งครับ ทุกคนคงจะรู้อยู่แล้วแน่ๆ”

หรัญญ์ยังคงสอดแขนไว้กับเอวคอด เจ้าของเอวเองก็พยายามยิ้มให้ทุกคน ทั้งที่ใจนั้นเกิดอาการเจ็บหนึบขึ้นมา ตั้งแต่เห็นหน้าใครบางคนแล้ว ไรยายังจำค่ำคืนนั้น จำว่าตัวเองกำลังทำอะไร อยู่ที่ไหน สภาพเป็นยังไงได้ดี

เจ้าของส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบห้า ในเดรสเรียบหรูและยังดูแพงสีเงินอมชมพูรัดรึงรูปร่างผอมบาง กำลังยืนเหม่ออยู่ข้างสระน้ำที่ร้างราจากผู้คน แวดล้อมไปด้วยสวนสวยและสุมทุมพุ่มไม้ตกแต่งอย่างลงตัว

เกือบสี่ทุ่มแล้ว ผู้คนส่วนใหญ่ต่างอยู่ในตัวอาคารทั้งนั้น รวมทั้งแขกเหรื่อนับพัน ในห้องบอลรูมด้วย ต่างกำลังมีความสุขกับการกินอาหารเลิศรส พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะผองเพื่อนของเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวนั้น ดูจะมีความสุขกันจนออกนอกหน้า

ภาพคืนวันอันหวานหอม ลอยวนมารบกวนหัวใจให้เจ็บปวดไม่ห่างหาย นับตั้งแต่วันที่ได้รู้ความจริง จากปากชายที่เธอตกลงปลงใจจะคบหาอย่างจริงจังตอนขึ้นปีสี่ด้วยกัน หลังจากเขานั้นทำตัวเสมอต้นเสมอปลายกับเธอ

โดยไม่ได้สนใจว่าเธอกับครอบครัวจะพบเจอกับความเปลี่ยนแปลงยังไงบ้าง ผิดกับหนุ่มหลายคนที่มารุมจีบ แล้วค่อยๆ หนีหน้าไปทีละคนๆ เมื่อความจนเข้าเยี่ยมเยือนเรื่อยๆ

พอเรียนจบไป ผู้ชายเหล่านั้นก็แทบไม่รู้จักเธอเลย จะมีก็เพียงวายุสคนเดียว ถึงแม้เขาจะได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศหลายปี แต่ก็ติดต่อเธอตลอดและคอยให้กำลังใจเธอเสมอมา เวลามีเรื่องไม่สบายใจ เขาก็จะคอยทำให้เธอสบายใจขึ้นได้เสมอๆ เธอเฝ้ารอเขาให้เรียนจบ จะได้กลับเมืองไทย

“สวัสดีครับย้า”

ไรยาพยายามดึงความคิดที่ทำให้เจ็บปวด มาพบกับความจริงเบื้องหน้า ความจริงที่ว่า วายุสที่เธอเคยรัก กำลังส่งเสียงทักทายพร้อมยิ้มน้อยๆ

“สวัสดีค่ะ”

“อย่าจ้องเมียพี่นานนักสิเวย์ พี่หวงนะ”