เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 102
สรุปบท 102: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
สรุปตอน 102 – จากเรื่อง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา
ตอน 102 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดยนักเขียน กันเกรา เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอใช้สิทธิ์ความเป็นพ่อกับลูกได้หรือเปล่าล่ะครับย้า”
“แน่ใจเหรอ ว่ามีคุณสมบัติดีพอที่จะเป็นพ่อแกได้ ปากเสียๆ นิสัยเสียๆ และไม่มีความรับผิดชอบนี่นะ”
ถึงจะเป็นคำด่า แต่หรัญญ์กลับดีใจจนอยากจะกระโดดโลดเต้น เมื่อเมียเผลอรับแล้ว ว่าเขาเป็นพ่อ
“แน่ใจครับ ผมจะพยายามปรับปรุงตัวเอง และจะพยายามเป็นพ่อที่ดีของแกให้ได้”
“เรียกว่ายังไงๆ ก็จะไม่ยอมแพ้”
“ครับ”
“ฉันจะให้คุณเป็นพ่อก็ได้”
“ขอบคุณครับย้า ขอบคุณมากๆ”
“แต่ต้องจ่าย”
“ไม่มีปัญหาครับ จะให้ผมจ่ายค่าอะไรและเท่าไหร่ ย้าบอกมาได้”
“ค่าการใช้สิทธิ์ความเป็นพ่อห้าสิบล้าน ค่าฉันอุ้มท้องด้วยความยากลำบากตลอดเก้าเดือน และคลอดเพียงลำพังสองล้าน ค่าเลี้ยงดูลูกด้วยความเหนื่อยยากทั้งกายและใจมาสามปี ฉันคิดปีละสองล้าน รวมทั้งหมดห้าสิบแปดล้าน โอนเลยตอนนี้ ถ้าไม่ ก็ไปไกลๆ ถ้าไม่ไป ฉันจะแจ้งตำรวจ หรือไม่ก็ฟ้องศาล เรื่องที่คุณไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นพ่อ”
“ลดหน่อยไม่ได้เหรอครับ ช่วงนี้ผมลงทุนเยอะ”
“ไม่ จ่ายไม่ได้ก็ไปซะ”
“ขอเบอร์บัญชีด้วยครับ”
ไม่คิดว่าเขาจะกล้า แต่ไรยาก็เอาคิวอาร์โค้ตให้อยู่ดี ไม่กี่นาทีข้อความก็เข้า และครบตามจำนวนเป๊ะ
“ขอบคุณนะ ที่เห็นใจผม เราไปหาลูกได้แล้วใช่มั้ย”
ถึงจะต้องจ่ายหนัก แต่ถ้าจะทำให้ได้คนที่รักกลับมา
‘แค่นี้ป๋าเปย์ได้’
สี่ปี ทำให้รู้แล้วว่า มีเงินมากมายแต่ถ้าไม่มีเมียอยู่ข้างกาย เงินก็ไม่สร้างสุขให้สักเท่าไหร่เลย
“ไม่ต้องยิ้มหน้าบานขนาดนั้น คุณได้แค่สิทธิ์ความเป็นพ่อ”
“แถมสิทธิ์ความเป็นผัวหน่อยไม่ได้เหรอครับ” คนหน้าหล่อยักคิ้วให้เมียอย่างอารมณ์
“ผัวที่ไอ้นั่นเท่านิ้วก้อยนี่นะ จะมีทำไมให้เสียอารมณ์”
แต่ก็หุบยิ้มแทบไม่ทัน ไรยาเดินหนีเข้าประตูโรงเรียนไปทันที
“คุณแม่ขา”
ไม่กี่นาที ลูกก็วิ่งผมปลิวมาหาแล้ว แก้มนุ่มๆ ถูกแม่อุ้มขึ้นมา หอมซ้ายขวาเต็มรัก นั่นทำให้หรัญญ์ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อได้เห็น
“คุณลุงใจดีมาด้วยเหรอคะ”
“มาสิคะ”
พ่อส่งเสียงนุ่มหูให้ลูก
“คุณลุงหายไปไหนหลายวันเลย”
“ไปทำงานค่ะ ต่อไปน้องยูไม่ต้องเรียกคุณลุงแล้วนะคะ ต้องเรียกว่าคุณพ่อค่ะ”
“ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ”
“ใช่สิคะ” หรัญญ์ยิ้มให้ลูก
“แต่คุณแม่บอกว่าให้เรียกคุณลุงค่ะ” หรัญญ์ใจแป้ว แล้วหันไปมองหน้าสวยๆ ที่มองลูกอยู่
“ตอนนี้เรียกคุณพ่อได้ค่ะ”
ไรยาเอ่ยเสียงแผ่วเบา ในใจก็ถามตัวเองไปด้วย ว่าทำถูกหรือเปล่า แต่ในเมื่อไล่เขาไม่ได้ ก็จะไม่ยอมเสียเปรียบแน่ๆ อย่างน้อย ก็มีเงินไว้เป็นหลักประกัน ว่าถ้าเขาหนีหน้าไปอีก เธอจะไม่ต้องเดือดร้อนหาเงินงกๆ เหมือนเมื่อก่อน เธอจะมีเวลามาให้กับลูกแบบเต็มๆ
“แปลว่าคุณลุงใจดีเป็นพ่อเหรอคะ”
“ค่ะ”
ระหว่างขับรถ เขากับลูกคุยด้วยกัน ก็เอาแต่ฟังเงียบๆ พอถึงร้านก็ลงไปส่งขนมแบบไม่บอก เดาว่าคงอยากอยู่กับลูกกระมัง
“น้องยูมีคุณพ่อเหมือนยูโรแล้วนะคะ”
แต่สักพักเขากลับอุ้มลูกตามไป เดาได้ไม่ยากว่าอยากจะเบ่งใส่เจื้อ เธอเองก็รู้ว่าจีบ เพราะเป็นพ่อหม้ายเหมือนกัน
“เหรอคะ คุณลุงดีใจด้วยนะคะ” เจื้อมองไรยาด้วยสายตามีคำถาม ส่วนหรัญญ์มองด้วยสายตาของผู้ถือชัยชนะ
“ก็เป็นได้แค่พ่อของลูกเท่านั้นล่ะค่ะ เรื่องอื่นคงโนเวย์”
ไรยาเอ่ยหน้านิ่งๆ พอเสร็จก็รีบเข้าไปในรถแล้วหันไปบอกเขาทันที
“ปกติแล้วถ้ามีคนอยู่ด้วย ฉันจะให้ลูกนั่งรออยู่เบาะเด็ก จะให้ออกไปนั่งรอที่ร้านพี่แป๋วเท่านั้น เพราะฉันต้องไปตลาด ทีหลังถ้าจะมาด้วย ช่วยกรุณาอย่าเอาลูกลงไปทุกร้านนะ เพราะมันเสียเวลาฉัน คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าฉันต้องไปไหนบ้าง”
ก็วันนี้ไม่ให้จีมาด้วย เพราะจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ไม่งั้นคงไม่ห่วงลูกขนาดนี้
“ครับ”
หรัญญ์รู้ดีว่าเหตุผลเธอมีมากพอ เลยไม่ขอเถียง นั่นยิ่งจะทำให้เสียเวลาหนักเข้าไปอีก และเรื่องไม่จบแน่ๆ
“ส่งขนมเสร็จแล้ว ย้าจะให้ผมไปช่วยซื้อของมั้ยครับ”
ถึงรีสอร์ตหรัญญ์ค่อยถามและด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ใครจะอยู่เป็นเพื่อนลูกล่ะ”
“ย้าอยู่ก็ได้ เดี๋ยวผมไปซื้อของให้เอง”
“ซื้อเป็นหรือไง”
“ย้ามีรายการแล้ว ผมรู้ว่าร้านไหนแล้ว ก็ไม่น่าจะยาก ผมไปกับนะก็ได้ ย้าคุณกับลูกเข้าไปส่งขนมแล้วนั่งดื่มอะไรรอก็แล้วกันครับ”
“อย่าซื้อมาผิดเชียวนะ ไม่งั้นพรุ่งนี้ไม่มีของใช้ ฉันจะให้คุณวิ่งไปซื้อใหม่”
ยื่นรายการให้ด้วยใบหน้าบึ้งตึง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]