เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 108

“คุณพ่อไปไหนคะ ไม่มาหาน้องยูหลายวันเลย”

“คุณพ่องานยุ่งค่ะ”

“ทำไมคุณพ่อไม่มาอยู่กับน้องยู เหมือนพ่อของยูโรกับโฟกัสล่ะคะ”

ไรยาเจ็บร้าวไปทั่วแผงอก หรัญญ์ปรายตาไปหาแม่ของลูก แล้วยิ้มหน้าหล่อๆ ให้ แต่กลับได้ใบหน้าบึ้งตึงแทน ทว่านั่นก็สวยจับจิตจับใจแทบตายแล้ว ถ้าเธอยิ้มให้คงได้วิ่งเข้าไปกอด หอมแก้มให้หายคิดถึงแน่ๆ เลย

“คุณพ่อก็กำลังย้ายมาอยู่กับน้องยูแล้วไงครับ”

“จริงเหรอคะ”

“จริงสิคะ นั่นไงคะบ้านของคุณพ่อ”

หรัญญ์ชี้ไปยังบ้านคอนเทนเนอร์ ที่กำลังมีทีมงานติดตั้งอยู่อย่างเร่งด่วน

“ทำไมบ้านคุณพ่อเป็นแบบนั้นคะ”

“เป็นแบบไหนคะ”

“ตลกค่ะ”

เขาหัวเราะท่าทีลูกที่กอดอกมองบ้านสี่เหลี่ยม ก่อนจะมองไปยังแม่ของลูกที่กำลังกอดอกมองเขาอย่างเอาเรื่องอยู่

“คุณกำลังจะทำอะไร”

เขาอุ้มลูกเข้าไปใกล้ๆ หน้าสวยใสก็ยิ่งบึ้งตึงใส่

“ผมก็ย้ายมาอยู่ใกล้ๆ ลูกกับคุณไง ลูกจะได้ไม่บ่นหาอีก”

“จะบ้าเหรอ ใครให้ทำแบบนี้”

“ผมไง”

“บ้าไปกันใหญ่แล้ว คุณจะอยู่ที่นี่ไม่ได้นะ”

“ทำไมจะไม่ได้ครับ ก็นี่มันบ้านผม ที่ก็ที่ผม ผิดตรงไหนล่ะครับ ถ้าผมจะมาอยู่”

“จริงด้วยค่ะคุณหนู”

เอียดออกมาดู เพราะได้ยินเสียงก็หัวเราะชอบใจในความเอาจริงของอีกฝ่าย แก้วกับกั้งก็พลอยขำไปด้วย

“น้องยูจะได้อยู่ใกล้ๆ คุณพ่อแล้ว พี่แก้วดีใจด้วยนะคะ”

“พี่กั้งด้วยค่ะ มีคุณพ่อกับคุณแม่อยู่ใกล้ๆ น้องยูแล้ว เสียอย่างเดียวแค่คนละบ้านเท่านั้น”

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ อีกไม่นานก็จะได้อยู่บ้านเดียวกันแล้ว”

“ดีใจแทนน้องจังเลยค่ะ”

สองสาวหันไปหัวเราะด้วยกันอย่างชอบใจ

“หัวเราะอะไรกัน ลูกค้าเต็มร้าน ไม่ไปดูแลหรือไง อยากถูกไล่ออกเหรอ”

แต่เจ้านายสาวกลับไม่ชอบใจ ทั้งสองรีบเดินเข้าร้านทันที เอียดเองก็หนีด้วย เพราะกลัวคุณหนูจะหันมาแหวใส่ อีกทั้งลูกค้าก็เข้าร้านเพิ่มอีกโต๊ะแล้วด้วย

“ระหว่างรอบ้านเสร็จ ผมขอเข้าไปนั่งเล่นกับลูกรอในร้านได้หรือเปล่าครับ จะได้ทำงานไปด้วย”

หรัญญ์ส่งเสียงนุ่มกับใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ ไปหาแม่ของลูก

“ไม่ได้”

แต่กลับได้เสียงห้วนๆ แทน

“น้องยูเข้าบ้านไปกินข้าวต่อเถอะค่ะ คุณแม่ต้องทำบัญชีให้เสร็จ อีกหน่อยร้านจะยุ่งนะคะ”

กำลังจะแย่งลูกมาจากอกเขาอีก

“น้องยูอยากอยู่กับคุณพ่อค่ะ ให้คุณพ่อไปด้วยนะคะคุณแม่”

“ไม่ได้ค่ะ”

“ทำไมคะ”