เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 126

“พี่เคารพการตัดสินใจของย้าเสมอครับ และเท่าที่พี่มาคิดดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว พี่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะขอให้ย้ายกโทษให้พี่ หรือพี่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะใช้คำว่าสามีกับย้า หรือพี่ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะใช้คำว่าพ่อกับลูกด้วยซ้ำ”

“รู้ตัวก็ดีแล้วนี่ จะมาขอทำไมอีก”

“แต่พี่ก็อยากจะขอโอกาสจากย้าครับ ขอให้พี่ได้ใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดในชีวิต ไถ่โทษในสิ่งที่พี่ทำกับย้าและลูก ให้โอกาสพี่ด้วยนะ ให้โอกาสพี่ได้กลับมาทำหน้าที่สามีอีกครั้ง ให้พี่ได้มีโอกาสทำหน้าที่พ่อให้ลูกที่น่ารักของเราด้วยนะครับ”

“โอกาสของคุณหมดไปตั้งแต่ฉันได้ยินว่าคุณจะไล่ไปตรวจดีเอ็นเอแล้วค่ะ พอเลย อย่าเอาคนอื่นมากดดันฉันแบบนี้ คุณก็รู้ว่ามันใช้ไม่ได้ผล”

“แต่พี่รักย้านะครับ รักตั้งแต่แรกเห็นจนกระทั่งตอนนี้”

“จ้างก็ไม่เชื่อ”

“คุณพ่อขา”

ไรยาหันไปหาลูก ก็เห็นป้าเอียดอุ้มออกมาจากบ้าน มีครอบครัวของยูโรกับโฟกัสตามมาไม่ห่าง ชุดของลูกไม่ใช่ชุดเก่า แต่เป็นชุดนางฟ้าสีขาวฟูฟ่อง ซึ่งเธอไม่รู้ว่ามันมาอยู่บนตัวลูกได้ยังไง ใครเปลี่ยนให้ จะว่าป้าเอียด เมื่อกี้ก็ยังเห็นอ้อนวอนอยู่ตรงนี้นี่นา แล้วหนีไปตอนไหนกัน

“น้องยูไปหาคุณพ่อสิคะ”

แม่ของยูโรเป็นคนบอก

“ต่อไปน้องยูจะมีคุณพ่อเหมือนโฟกัสกับยูโรแล้วน๊า”

แม่ของโฟกัสยิ้มร่าให้

“ค่ะ”

ลูกสาวตัวน้อยก็รับคำอย่างร่าเริง แล้วเดินผ่านแม่ไปหาพ่อทันที มันจะมีอะไรที่ทำให้น้อยเนื้อต่ำใจได้มากกว่าการถูกลูกเมินอีกนะ

“คุณพ่อนั่งตรงนี้ทำไมคะ”

“คุณพ่อกำลังขอโอกาสจากคุณแม่ค่ะ”

“โอกาสคืออะไรคะ”

“โอกาสก็คือคุณพ่ออยากอยู่ใกล้ๆ คุณแม่กับน้องยูไงคะ เพราะคุณพ่อรักคุณแม่แล้วก็รักน้องยูมากๆ น้องยูช่วยขอคุณแม่ให้คุณพ่อหน่อยสิคะ”

“ขอยังไงคะ”

“ขอให้คุณพ่อได้อยู่กับคุณแม่แล้วก็น้องยูไงคะ”

“คุณแม่ขา ให้คุณพ่ออยู่กับเรานะคะ”

“ไม่ได้หรอกค่ะ”

“ทำไมล่ะคะ”

“เพราะคุณพ่อของหนูไม่ได้รักคุณแม่แล้วก็รักน้องยูจริงๆ แต่คุณพ่อแค่กำลังรู้สึกผิด และอยากรับผิดชอบเรื่องที่ทำไว้แค่นั้น คุณพ่อมีคนอื่นที่อยากจะมูฟออนด้วยแล้วค่ะ”

ไรยาปรายตาไปมองสตอแลรี่ ที่ยืนอยู่กับครอบครัวโฟกัสและยูโร สีหน้านั้นก็เหมือนจะเป็นกังวลเอามากๆ

หึ

คงกลัวว่าเธอจะยอมยกโทษให้เขาสินะ ถึงได้ลุ้นแทบตายขนาดนั้น