เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 128

ชุดสุดท้ายคือเอกสารแสดงความเป็นเจ้าของหุ้นเดิมที่เธอกับพ่อเคยมี มันยังคงมีชื่อเธออยู่ในนั้น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ อย่างที่เธอคิดไว้ตอนจะจากเขาไป

“คุณแน่ใจเหรอคะ”

“แน่สิครับ”

“ไม่กลัวฉันไล่ออกจากบ้านเหรอคะ คุณไม่มีสิทธิ์แล้วนะ”

“ถ้าย้าอยากไล่ พี่ก็ไม่ว่าครับ บอกแล้วไงครับ ว่าทุกอย่างที่เป็นของพี่ แม้กระทั่งชีวิต พี่ยกให้ย้าครับ”

“ให้แล้ว ไม่ใช่จะหาทางบีบเอาคืนทีหลังนะคะ”

“ย้าครับ พี่ทำขนาดนี้ ยังไม่เชื่อใจพี่อีกเหรอครับ”

“ไม่”

“แล้วพี่ต้องทำยังไง ย้าถึงจะเชื่อล่ะครับ”

“ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน เคยได้ยินมั้ยคะคำนี้”

“เคยครับ ว่าแต่พี่ต้องใช้เวลานานแค่ไหนล่ะครับ”

“ตอบไม่ได้หรอกค่ะ เรื่องของความรู้สึก มันฝืนกันไม่ได้ และฉันก็ไม่อยากฝืนเหมือนเมื่อก่อนอีก ฉันอยากให้ทุกอย่างเดินไปด้วยหัวใจและความรู้สึกจริงๆ คุณรอได้มั้ยล่ะคะ”

“ได้ครับ” หรัญญ์เสียงอ่อยนิดหนึ่ง แต่เพื่อความสงบสุขในบ้าน เขาก็พร้อมจะรอ

“ระหว่างนี้ ต้องแยกห้องกันนอน คุณห้ามทำอะไรฉัน จนกว่าฉันจะเต็มใจ”

“หา”

หนักกว่าเมื่อกี้อีก นึกว่าคืนนี้จะได้นอนกอดเมียสักหน่อย แต่ไหงเป็นงี้วะ?

“ถ้าคุณมีปัญหาเรื่องพื้นที่ ฉันกับลูกจะนอนห้องเดิมก็ได้ และแค่ช่วงที่แดดดี๊กับหมั่มมี้อยู่เท่านั้นนะ”

“อ้าว แล้วหลังจากนั้นล่ะครับ”

“ฉันจะกลับไปนอนบ้าน ลืมไปแล้วเหรอคะ ว่าฉันมีบ้านของตัวเอง”

“นี่ก็บ้านย้านะครับ แค่ย้าเซ็นรับ ย้าก็เป็นเจ้าของแล้วนะครับ”

“ฉันหมายถึง บ้านที่ฉันหามาได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ไม่ใช่คนอื่นให้”

“คนอื่นที่ไหน พี่เป็นสามีและเป็นพ่อของลูกย้านะครับ”

“ข้อหลังฉันยอมรับ แต่ข้อแรก คุณต้องพิสูจน์ตัวเองให้นานกว่านี้ก่อน ถ้าคุณไม่ยอม ฉันจะพาลูกกลับบ้านตอนนี้เลย เอายังไงคะ ตกลงหรือเปล่า”

“พี่มีทางเลือกอื่นด้วยเหรอครับ”

“ดี งั้นคุณนอนห้องนี้ ส่วนฉันกับลูกจะไปนอนห้องโน้น”

“ทำไมเราไม่นอนห้องเดียวกันล่ะคะคุณแม่”

ลูกน้อยที่เล่นตุ๊กตาอยู่หันมาหาแล้วมองแม่ด้วยความไม่เข้าใจ เพราะยูโรกับโฟกัสบอกว่าได้นอนห้องเดียวกับพ่อแม่

“คุณแม่อยากนอนกับน้องยูแค่นั้นค่ะ”

“แต่น้องยูอยากให้คุณพ่อนอนด้วยนี่คะ”

“งั้นน้องยูก็นอนกับคุณพ่อเลยค่ะ ส่วนคุณแม่จะไปนอนห้องโน้นคนเดียว”

“น้องยูอยากนอนกับคุณแม่ด้วย เหมือนยูโรกับโฟกัสไงคะ”

“จริงด้วยครับลูก เรานอนด้วยกันสามคนเลย”

หรัญญ์ได้ตัวช่วยแล้วเลยรีบฉวยโอกาสทันที

“นะคะคุณแม่ เรานอนห้องเดียวกันนะคะ น้องยูอยากนอนกอดคุณแม่ แล้วให้คุณพ่อเล่านินาน”

“ก็ได้ค่ะ”

“ไชโย๊ น้องยูรักคุณแม่จังเลยค่ะ”

ลูกสาวทิ้งตุ๊กตาในมือ แล้ววิ่งมาหาอ้อมแขนของแม่

“รักแล้วต้องทำยังไงคะ”