เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 129
สรุปบท 129: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
สรุปเนื้อหา 129 – เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา
บท 129 ของ เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย กันเกรา อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“อะไร”
“ย้าตั้งชื่อพี่ในไลน์ว่าอะไรครับ”
“คุณจะอยากรู้ไปทำไม”
“ก็เผื่อจะไม่ใช่ Ex-Men เหมือนเมื่อก่อนไงครับ”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“พี่รู้ก็แล้วกันครับ แล้วก็เสียใจมากๆ ด้วย”
“แค่นี้ทำเป็นเสียใจ ทีทำกับฉันตั้งเยอะแยะ ไม่คิดว่าฉันจะเสียใจบ้างเหรอ”
“ซวยแล้วไงไอ้ฮั้นท์ หาเรื่องแท้ๆ อยู่ดีไม่ว่าดี เราไม่พูดถึงเรื่องในอดีตดีกว่าน้อ”
“ใครเริ่มก่อนล่ะ”
“พี่ผิดเองล่ะครับ แล้วสรุปว่า ย้าตั้งว่าอะไรครับ” ไรยาไม่คิดจะตอบ แต่เอามือถือมาแล้วเปิดให้เขาดูเอง
“New-Ex-Men เฮ้อ อย่างน้อยๆ ก็ได้เป็น New ล่ะวะไอ้ฮั้นท์เอ๊ย ดีกว่าเป็น Ex ก็แล้วกัน แต่ถ้าจะให้ดี น่าจะเป็น New-Husband หรือไม่ก็ Husband เฉยๆ ดีกว่านะครับ”
หรัญญ์ส่งสีหน้าเว้าวอนไปหาเมีย ที่มองมาหาหน้าดุๆ
“หรือจะเอา Ex-Husband มั้ยล่ะ” แล้วสวนกลับเขาหน้านิ่งๆ
“ไม่ดีกว่าครับ”
“งั้นก็ไปนอนห้องโน้นได้แล้ว”
“จะไล่พี่ไปจริงๆ เหรอครับ”
“พูดเล่นล่ะมั้ง”
“ไหนย้าบอกว่าจะให้โอกาสพี่ไงครับ ทำไมไม่ให้เราได้อยู่ใกล้ๆ กันล่ะครับ”
“บอกแล้วไงว่านั่นแค่ละคร จะไปไม่ไปคะ”
“ก็พี่อยากอยู่ใกล้ย้ากับลูกนี่ครับ ขอพี่นอนด้วยคนนะครับ”
“ไม่”
“นะครับ”
“ถ้าไม่ไป ฉันพาลูกกลับบ้านโน้นนะ เลือก”
“ไปก็ไปครับ แค่นี้ ทำไมต้องทำหน้าดุด้วย” คนใช้ลูกออดอ้อนไม่ได้ผล จำต้องลุกจากเตียงแล้วมองเมียตาละห้อย
“ก็แค่นั้นล่ะ”
ส่วนเมียก็ยังคงกอดอกรอแล้วทำหน้าดุๆ ใส่ไม่เลิก
“แต่ก่อนไป ขอพี่หอมทีได้มั้ยครับ” คนอยากอ้อนยังไม่ยอมแพ้ เลยเดินไปใกล้ๆ เมีย
“...”
เมียไม่ตอบ แถมยังจ้องตาเขม็งเขาอีก นั่นทำให้ต้องรีบเผ่นไปห้องทันที ขืนอยู่ต่อ เมียคงหอบลูกกลับอีกบ้าน ต้องเดือดร้อนตามไปง้ออีกแน่ๆ
“ฝันดีนะครับ พี่รักย้านะครับ”
“ไม่เชื่อ”
ไรยาปิดประตู แล้วล๊อกทันที เพราะกลัวเขาจะแอบเข้ามาตอนหลับ ไว้ใจได้เหรอคนแบบนี้ เจ้าเล่ห์ดีนัก ต้องเล่นงานให้หนักๆ
“แม่รักลูกนะจ๊ะ”
จูบแก้มลูกเบาๆ กับห่มผ้าให้จนถึงต้นคอแล้ว แม่ก็ยังไม่นอน เพราะไม่ง่วงสักนิด แม้จะเหนื่อยกับงานอยู่บ้าง แต่ก็มีหลายต่อหลายเรื่องให้ขบคิด และส่วนใหญ่ ก็เป็นเรื่องคนที่เพิ่งออกจากห้องไปทั้งสิ้น
“เอ่อ”
“แต่มึงคอยส่งขนมนมเนยให้น้องมาจะเดือนแล้ว กูยังไม่เคยเห็นน้องมีปฏิกิริยาอะไรพิเศษกับมึงเลยนะ”
“นั่นเพราะกูไม่ได้รุกมากต่างหาก มึงก็เคยเห็นแล้วนี่ อย่างกู ไม่ต้องจีบยังได้”
“สัตว์เอ๊ย มั่นหน้าไม่เลิก กูรู้ว่ามึงหล่อ มึงฮอต สาวๆ ต่างกรี๊ดมึงทั้งนั้น แต่น้องย้าดูท่าจะไม่หมูนะเว้ย”
“หมูไม่หมูเดี๋ยวก็รู้เองล่ะ ถ้ากูรุกกว่าเดิมเมื่อไหร่ มึงคอยดูก็แล้วกัน”
“คอยดูอะไรวะ”
“ก็คอยดูว่าจะเล่นตัวไปได้อีกนานแค่ไหนไง”
“แล้วมึงว่าจะนานมั้ยล่ะ กว่าจะจีบติด มึงไม่หมดตัวเหรอวะ ถ้ามึงเงินไม่ถึง กูว่าสู้พวกลูกคนรวยไม่ได้หรอกนะ”
“กูเอาหัวเป็นประกัน ว่าไม่เกินสามเดือน ได้มาเป็นแฟนชัวร์ๆ เผลอๆ ปลายปีก่อนจบ กูอาจจะได้มากกว่าคำว่าแฟน”
“ไอ้เหี้ย มึงนี่มันมั่นเกินเบอร์อีกละ”
“ไอ้ห่า ลืมไปแล้วเหรอ ว่ากูหล่อเลือกได้”
“เอ่อๆ กูไม่ลืมหรอก ไอ้ลากไส้ ว่าแต่มึงจะทำยังไงล่ะ หลังจีบติดแล้ว”
“ก็เป็นแฟนกูไง”
“อันนั้นกูรู้ล่ะ แต่มึงลืมไปแล้วเหรอว่ามึงอยู่ปีสี ส่วนน้องแค่ปีหนึ่ง เวลาตั้งสามปี มึงไม่คิดว่าจะมีคนอื่นมาจีบน้องเขาบ้างเหรอ ไอ้ห่า”
“ใครจะกล้ายุ่งผู้หญิงของกูล่ะ มึงลืมไปแล้วหรือไงว่านอกจากกูจะเตะบอลเก่งแล้ว กูยังเก่งยูโดด้วย”
“เหี้ยเอ๊ย ขี้อวดไม่เลิกนะมึง”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]