เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 16

ห้อยครวญ ทำเอาทุกคนยิ้ม จะยกเว้นก็แต่ไรยาเท่านั้น เพราะไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ จากการทำแบบนี้ ในเมื่อมีแต่คนกันเอง ไม่เห็นจะต้องแสดงละครตบตาใครเลย

“ที่รักขา พี่ฮั้นท์หวานขนาดนี้ ที่รักต้องไม่ยอมแพ้นะคะ ขอเป๋าฮื้อให้พีชด้วยค่ะ”

ไรยาไม่คิดจะมองสองคน อยู่ฝั่งตรงข้าม กระนั้นก็ยังเห็นว่าวายุสทำตามคำขอทันที ส่วนภรรยาก็จูบแก้ม

เป็นรางวัล

“นี่ก็อีกคู่ กูตายแน่ๆ มึงว่ามั้ยอั้น” ห้อยแซวทันที

“นั่นน่ะสิ สองคู่นี้หวานแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตาย กูว่าเรารีบมีเมียดีมั้ยมึง”

“มีปัญญาเหรอวะ” หรัญญ์จ้องเพื่อนยิ้มๆ

“อย่าบูลลี่กูนะเว้ย ถึงจะไม่หล่อลากไส้อย่างมึง กูก็มีดีซุกไว้เพียบ”

“อะไรคะพี่อั้น หล่อลากไส้”

พชิราเอ่ยเสียงกั้วหัวเราะ เพราะเพิ่งเคยได้ยิน

“ก็ฉายาไอ้คุณฮั้นท์ไงครับน้องพีช” ห้อยหัวเราะบ้าง

“แล้วแปลว่าอะไรคะ”

“ก็มันหล่อล้ำเทพ เรียกว่าหล่อม๊ากกก” ห้อยเสียงสูง

“แต่ขอโทษนะ เบบี๋ยี๊หมด ห๊าๆๆๆ” อั้นหัวเราะเสียงดังคับ

“ยี๊ทำไมคะพี่”

“ยี้ในความหล่อเกิ๊น เลยไม่มีเบบี๋คนไหนกล้าเป็นแฟน กลัวมันจะหักอกเอาน่ะสิ ห๊าๆๆๆ”

ห้อยมองเพื่อนแล้วปล่อยก๊ากแบบไม่เกรงใจใคร

“มากไปแล้วไอ้เอ” หรัญญ์จ้องห้อยกลับตาเขม็ง

“หือ...เอ...แปลว่าอะไรฮั้นท์”

วันดีจ้องหลานบ้าง ก็เห็นๆ อยู่ว่านั่นคือเจ้าห้อยเพื่อนรักของหลาน

“ป้าอย่ารู้เลยครับ” หลานอมยิ้ม

“ยิ่งอยากรู้เลย ใช่มั้ยคะคุณป้าวัน” พชิราทำด้านอยากรู้ทันที

“นั่นสิ บอกมาเลยฮั้นท์ อย่าให้คนแก่อย่างป้าตกเทร็นด์นะ”

“แกก็บอกไปสิวะฮั้นท์”

อั้นกลั้นขำแทบแย่

“ไม่ บอกเองสิมึง”

หรัญญ์แค่ยิ้ม

“ถ้าไม่บอก พรุ่งนี้อดกินของดีๆ ป้าไม่รู้ด้วยนะ เอาสิ อย่าเล่นกับป้านะ”