เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 35

มันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ยังผลให้กายบอบบางอ่อนระทวยอยู่ในวงแขนของเขาเท่านั้น ความรู้สึกตอนนี้เหมือนสติจะหลุดออกจากตัว ขนลุกเกรียวเมื่อลิ้นของเขาไล้จากปลายคางลงมาหาลำคอ

ไล่ต่ำลงไปจนถึงยอดอกชูตั้ง ไม่รู้ว่าทำไมถึงแอ่นกายเบื้องบนขึ้นรับกับอุ้งปากของเขา มันเป็นไปแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว และรู้สึกเป็นสุขยิ่ง ทั้งที่เกลียดเขาแทบตาย

และเป็นอีกรอบที่หรัญญ์กดร่างบางให้หงายไปหาโต๊ะ ยกสองน่องขึ้น แล้วฉกลงไปหาร่องฉ่ำชื้นจนเห็นเป็นวงกว้างบนผืนผ้า เรียวขาขาวๆ สั่นระริกเมื่อเขาใช้ฟันครูดขึ้นลงตรงใจกลาง อารมณ์ของเขาตอนนี้เหมือนจะเตลิดจนยากจะกูให้กลับแล้ว

เขารูดซิปกางเกงสแล็คลงอย่างรวดเร็ว เพื่อปลดปล่อยให้หรัญญ์จูเนียร์ออกมาหายใจ หลังจากทุรนทุรายอยู่พักใหญ่แล้ว อีกมือก็ปลุกเร้าเกสรหอมกรุ่นไปด้วย เพื่อปูทางเอาไว้ก่อน ถึงจะไม่ถูกที่ถูกทางนัก แต่ก็คงมีชีวิตไปได้ไม่หมดวันแน่ๆ ในเมื่อหาเรื่องเข้าตัวเอง

“ซู๊ด”

มองเจ้าของร่างบาง กำลังกระสับกระส่ายจากการร่ายปลายนิ้วของเขาอย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นว่าได้เวลาเหมาะแล้ว ก็เลื่อนมือขึ้นไปรูดขอบแพนตี้สีขาวอีกรอบ และไม่คิดจะถามเธอให้เสียอารมณ์แบบเมื่อครู่แล้ว แต่เขาจะทำให้เธอแดดิ้นอยู่ตรงนี้ด้วยหรัญญ์จูเนียร์เอง

ตื๊ด

ตื๊ดด

ตื๊ดดด

ตื๊ดดดด

ตื๊ดดดดด

แต่มือถือบ้าในกระเป๋ากางเกงทั้งดังทั้งสั่นไม่ยอมหยุด จะไม่สนใจก็ไม่ได้ เดี๋ยวเด็กข้างนอกจะสงสัย เลยต้องรีบเอามันขึ้นมากะว่าจะปิดแบบไม่ดูด้วยซ้ำว่าใครโทร แต่ดันเห็นว่าเป็นเลขา เลยตัดใจกดรับ

“ว่า”

“พี่ฮั้นท์มาหรือยังคะ คุณบินยามินกับทุกคนรออยู่นะคะ”

ตายโหงละ เมื่อกี้เขารีบหนีมาตอนเบรค ลืมไปเลยว่าลูกค้าซูเปอร์วีไอพีที่จะเอากำไรมาให้หลายร้อยล้านรออยู่

“กำลังไป”

ตัดสายแล้วก็มองเจ้าของมือบางที่กำลังพยายามติดกระดุมที่เขาปลดมันเอง

“มานี่”

เห็นมือบางสั่นน้อยๆ เลยจัดการให้ซะเอง รวมทั้งยกร่างเล็กๆ ให้ยืนกับพื้น จัดแพนตี้ให้เข้าที่อย่างคนคล่องงานให้อีกต่างหาก

“เดินไหวมั้ย”