เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 8

“หมั่มมี้กับแดดดี๊ชอบกินอาหารแบบยังร้อนๆ อยู่จ้ะ”

ชากิร่าเหมือนจะเดาออก เลยรีบอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ ไรยายิ้มบางๆ อย่างขอบคุณกับความเมตตา ผิดกับสามีและป้าของเขา ที่คุยกับอัฟแนนเป็นภาษาที่เธอฟังไม่เข้าใจ

“ฮั้นท์จะพาภรรยาไปฮันนีมูนที่ไหนบ้าง”

ชากิร่าเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษอีก มือบางกำลังจับช้อนเตรียมจะตักข้าวต้มถึงกับชะงัก

“ยังไม่แน่ใจครับ ต้องแล้วแต่คุณภรรยา”

หรัญญ์ยิ้มน้อยๆ พอเห็นหน้าชากิร่าเหมือนสงสัยนิดๆ เลยหันไปตักยำไข่เค็มใส่จานให้ภรรยา

“ขอบคุณค่ะ”

ไรยาฝืนเอ่ยเบาๆ เพราะไม่ใช่เมนูที่อยากจะกินนัก หรือจะเรียกว่าไม่ชอบยังได้

“กินเยอะๆ นะครับที่รัก ไข่เค็มรสชาติดีกว่าเกลือแน่ๆ ว่ามั้ยครับ”

อยากเอาชามข้าวฟาดหน้าไม่น้อย เพราะจงใจจะว่าเธอ และใช้ภาษาไทย ส่วนป้าเขา เธอไม่รู้ว่าคิดยังไง เดาว่าคงไม่รู้ความหมายลึกๆ แน่ หรืออาจจะรู้แต่ไม่พูด มองไปก็เห็นทำหน้านิ่งๆ ไม่มองเธอตอบ ไม่ยิ้มให้เหมือนตอนอยู่ในงานแต่ง หรือถ้าเธอจะคิดมากจริงๆ เรียกว่าตีหน้าเรียบใส่ก็คงไม่ผิดนัก

“คุณก็กินเยอะๆ นะคะ ของดีๆ แบบนี้ เมื่อก่อนก็น่าจะหากินยากไม่ใช่เหรอคะ”

ไรยารีบตักหอยเชลล์ผัดฉ่ากระทะร้อนใส่จานเขาทันที พร้อมกับยิ้มให้

“นี่ก็ของอร่อยๆ และแพงๆ ถ้าไม่มีตังค์ก็ไม่ได้กินง่ายๆ เหมือนกันค่ะ”

แถมยำไข่ปูอีกหนึ่งเมนู

“ขอบคุณครับที่รัก”

หรัญญ์หันไปยิ้มให้ภรรยาอย่างคนใจเย็น เมื่อถูกเอาคืนชุดใหญ่

“เห็นลูกทั้งสองรักกัน หมั่มมี้ก็สบายใจ จริงมั้ยคะที่รัก”

ไรยาเงยหน้าจากชามข้าวต้มไปมองชากิร่า ที่หันไปยิ้มให้สามี แล้วยังเอาอกเอาใจด้วยการตักอาหารให้อีก

“นั่นสิ”

ไรยาเดาได้ว่าอัฟแนนน่าจะเป็นคนพูดน้อย เพราะเห็นเขามองหรัญญ์หลังตอบแค่นี้

“ผมคิดถึงไข่เจียวปูของวันดีมากเลย”

เห็นอัฟแนนมองจานไข่เจียวแล้วยิ้ม อดแปลกใจไม่ได้ ทำไมทั้งสองถึงชอบอาหารไทย แต่ก็ไม่กล้าถาม นอกจากตักข้าวต้มเข้าปาก เพราะเมื่อวานไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ทำให้ต้องรีบตื่นแล้วรีบลงมา ดีแค่ไหนแล้วที่เจอสองสามีภรรยาตรงโถงหน้าบันไดชั้นสาม ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่าตั้งโต๊ะที่ไหน และกี่โมงหรอก

“เรารักอาหารไทยมากจ้ะ แล้วก็รักเมืองไทยมากๆ ด้วย”

ไรยายิ้มให้ชากิร่า ที่เหมือนจะเดาใจออกอีกแล้ว ความสงสัยว่าสองคนนี้เกี่ยวข้องกับหรัญญ์ได้ยังไงนั้นมีไม่น้อย แต่ไม่คิดจะถาม เพราะถือว่าไม่ใช่หน้าที่ อีกอย่างเขาก็คงไม่ชอบให้ภรรยาในนามงเธอไปก้าวก่ายด้วยกระมัง

“ไว้ว่างๆ และมีเวลามากกว่านี้ หมั่มมี้จะเล่าให้ฟังนะ ว่าทำไม ไม่แน่หรอก เราอาจจะได้เจอกันในยุโรปก็ได้ ถ้าฮั้นท์พาหนูไปฮันนีมูน”

“ค่ะ”

ไรยาไม่รู้จะเอ่ยอะไรได้นอกจากคำนี้ ก็ในเมื่อคนเป็นสามีไม่เคยบอกว่าจะไปไหนเลย ก็ดีเหมือนกัน แต่งไปงั้นๆ ไม่ผูกพันใดๆ

“แล้ววันนี้แผนของเราสองคนมีอะไรบ้าง”

อัฟแนนถามหรัญญ์ด้วยท่าทีจริงจังเล็กน้อย หลังลิ้มลองอาหารไปหลายช้อนแล้ว