เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 7

ไรยาย้ำคำนี้ แล้วมองหน้าเขา ยิ้มเย้ยเขา แม้ในใจจะเจ็บ

“ที่อะไร”

หรัญญ์จ้องหน้าสวยๆ กำลังยิ้มแปลกๆ ให้

“ที่แต่งงานกับฉัน แล้วแยกห้องนอนไงคะ ฉันจะได้ไม่เปลืองตัว”

“เอากับผัวเก่ามาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ยังกล้าใช้คำว่าเปลืองตัวอยู่เหรอ”

“ถ้าคุณพูดให้ฉันได้ยินตั้งแต่วันนั้น เราคงไม่ได้มายืนคุยกันแน่ แต่ก็ช่างเถอะ มันผ่านมาแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ สรุปว่าเราต่างคนต่างอยู่ ถึงเวลาก็หย่าแล้วกัน ขอตัวนอนนะคะ เหนื่อย”

ไรยาส่งท่าทีไม่อินังขังขอบกับเสียงห้วนๆ ใส่ แล้วปิดประตู ล็อกทันที แต่พอได้อยู่คนเดียว ก็พ่นลมออกมา

“นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันนะ”

น้ำตาก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว นึกว่าจะพ้นวิกฤตชีวิตแล้ว ดันมาเจออะไรที่เหมือนจะร้ายแรงและหนักกว่าอีก

“ถ้าอ่อนแอก็แพ้ไปนะไรยา ผ่านอะไรต่อมิอะไรมาได้มากมาย จะขี้แยแค่เรื่องนี้อะนะ”

ยกสองมือขึ้นปาดน้ำตา มองหากระเป๋าก็ไม่เห็น ตามเคยคือในห้องนี้ไม่มีตู้เสื้อผ้า หันซ้ายหันขวา เลยเห็นประตูอีกบาน พอเปิดไป ก็เป็นห้องแต่งตัว มีตู้แบบบิลท์อินเต็มไปหมด

เสื้อผ้าถูกจัดไว้ในนั้นแล้ว เครื่องสำอางไม่กี่กระปุกก็ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะเครื่องแป้งแล้ว มีประตูอีกเลย เปิดดูถึงได้รู้ว่าเชื่อมกันกับห้องแต่งตัวของเขาด้วย ห้องน้ำก็เชื่อมกัน เรียกว่าเดินลัดเลาะไปมาก็จะทะลุห้องนอนของเขาราวกับเขาวงกต

“จะให้แยกห้องทั้งที ทำไมไม่แยกให้ขาดไปเลยยะ ฉันจะทำยังไงถ้าอาบน้ำอยู่แล้วนายเดินเข้ามา”

ยังดีที่มีประตูไว้ให้ทุกห้อง ไม่งั้นเธอคงจะลำบากใจและกลัวน่าดู และดีที่มีประตูหน้าอีกบาน จะได้ไม่ต้องเข้าออกผ่านห้องเขา นี่จงใจจะทำห้องไว้ต้อนรับภรรยาที่เขาไม่ได้รัก หรือบ้านถูกออกแบบมาตั้งแต่แรกกันนะ

‘สนใจทำไมล่ะ ต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน’

ไรยาเดินสำรวจห้องอันกว้างขวาง ก็ไม่ได้เซอร์ไพรส์อะไรมากมายนัก เพราะตอนยังเฟื่องฟู ก็เคยมีแบบนี้เช่นกัน

“จะมาชื่นชมสมบัติเขาทำไมกันยะ อีกแค่ห้าปีก็จะหย่าละ เฮ้อ”

รีบถอดชุดออก แล้วอาบน้ำทันที ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แต่กว่าจะล้างเครื่องสำอางออกได้ กว่าจะจัดการกับผมที่ยาวถึงกลางหลังให้กลับมาอยู่ในสภาพปกติ

หลังจากที่ถูกเกล้าทรงนั้นทรงนี้ และทำให้ตัวเองอยู่ในชุดนอนธรรมดาๆ ได้ ก็กินเวลาไปเกือบสองชั่วโมง พอผมแห้งแล้ว ก็คลานขึ้นเตียง แล้วหลับไปในไม่กี่นาที

วันดีเดินออกมาจากห้องครัวใหญ่สไตล์อังกฤษตกแต่งสวยงาม ใช้โทนสีขาวเป็นหลัก เฉดด้วยสีน้ำตาลมะฮอกกานี เด็กรับใช้เดินประคองถาดอาหารตามไม่ห่าง ออกอีกประตูก็ทะลุไปยังห้อง

‘ดูดาว’

ติดสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ โต๊ะอเนกประสงค์ตัวยาวกับเก้าอี้อีกสิบสองตัว ใช้ทั้งเอาไว้กินข้าวกับประชุมกรณีอยากได้วิวด้านนอก

แถมยังมีเก้าอี้บุนวมราคาแพง จัดไว้ตรงมุมห้อง หันหน้าออกไปทางสระน้ำไว้นั่งจิบชากาแฟยามเช้าๆ หรือชายามบ่ายด้วย อีกด้านก็จัดเป็นมุมสบายๆ มีเดย์เบดกับโต๊ะกลาง เรียกว่าถ้านั่งเมื่อย ก็ย้ายมาเอนหลังดูวิวสวนสวยๆ ได้ หลังคาเลื่อนเปิดออกได้ด้วยรีโมตคอนโทรล กลางคืนมานอนดูดาวเงียบๆ