เมียไร้รัก นิยาย บท 11

เมษา...

ตั้งแต่วันนั้นเหมือนฉันกับคุณไทด์เราได้พูดคุยกันบ่อยขึ้นจากเมื่อก่อนที่นานๆครั้งเขาถึงจะมาคุยด้วยสาเหตุก็มาจากการที่เขามาปรับทุกข์กับฉันเรื่องแฟนเก่าของเขาที่มาตามตื๊อถึงบริษัทเขามาขอคำแนะนำซึ่งเอาตรงๆนะฉันก็ไม่มีประสบการณ์เพราะฉันไม่เคยมีแฟนฉันก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้ทำได้แค่เป็นคนรับฟังเท่านั้น จนมาวันนี้ที่เขามาขอร้องให้ฉันไปเป็นแฟนหลอกๆเพื่อหลอกให้แฟนเก่าของเขาเชื่อว่าเขามีแฟนใหม่แล้วจริงๆจะได้เลิกตามตื๊อ

"ช่วยฉันหน่อยนะขอร้องล่ะ"

"มันจะดีเหรอคะคุณไทด์"

"ดีไม่ดีไม่รู้แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้กานดาก็ตามตื๊อฉันไม่เลิกทุกวันนี้เธอก็เห็นว่าฉันไม่เป็นอันทำการทำงาน" มันคือเรื่องจริงเพราะบางครั้งคุณไทด์ก็ไม่ได้เข้าบริษัทเพราะเลขาโทรมาบอกว่าแฟนเก่าของคุณไทด์มานั่งรออยู่ที่ห้องทำงาน

"แล้วเธอจะเชื่อเหรอคะว่าเมเป็นแฟนของคุณไทด์จริงๆน่ะ"

"เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่เพราะฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ว่าแต่เธอเถอะช่วยฉันได้หรือเปล่า"

"ก็ได้ค่ะก็คุณไทด์เป็นเจ้านาย เจ้านายขอร้องขนาดนี้จะไม่ช่วยได้ยังไงคะ แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ เมไม่อยากหลอกใครเมกลัวบาป" ฉันพูดจริงไม่ได้ประชดคุณไทด์เพราะตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เลยโกหกหลอกลวงใครยายเคยสอนว่าการโกหกหลอกลวงคือการทำบาปอย่างหนึ่งทำให้ฉันลำบากใจแต่ถ้าฉันไม่ช่วยฉันก็สงสารคุณไทด์ที่ถูกตามตื๊อตามตอแยไม่เลิกจนไปทำงานไม่ได้

"เธอช่วยฉันเธอก็ได้บุญนะ"

"ได้บุญยังไงคะในเมื่อเมต้องโกหก"

"ได้บุญเพราะเธอจะทำให้ฉันพ้นทุกข์จากการถูกคุกคามยังไงล่ะ" เขาพูดจนฉันอดสงสารไม่ได้ถึงจะไม่อยากโกหกก็ตาม

"คุณไทด์พูดขนาดนี้แล้วเมไม่ช่วยคงจะไม่ได้ใช่ไหมคะ"

"ตกลงเธอจะช่วยฉันใช่ไหม"

"ช่วยก็ช่วยค่ะ"

"ขอบคุณนะ"

จากนั้นคุณไทด์ก็เข้าไปขออนุญาตจากคุณยายแล้วก็ป้ารำภาโดยอ้างว่าอยากพอฉันไปเปิดหูเปิดตาซึ่งคุณยายก็รีบอนุญาตทันที ฉันนั่งรถออกมากับคุณไทด์เพื่อไปเจอแฟนเก่าของเขาที่นัดกันไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแต่ตอนนี้เขาพาฉันมาที่ห้างหรูใจกลางเมืองที่ฉันเคยเดินผ่านหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่เคยเข้าไปสักทีเพราะไม่รู้จะเข้าไปทำไมเข้าไปก็ไม่มีเงินซื้อของอยู่ดี ฉันทำได้แค่มองแล้วก็เดินผ่านแต่วันนี้ฉันได้เข้ามาแล้ว มันทำให้ฉันเหมือนตัวประหลาดอาจจะด้วยเสื้อผ้าที่ฉันใส่มาก็ได้ ฉันก้มมองดูตัวเองแล้วมองไปที่คนอื่นที่มองมาทางฉันด้วยสายตาแปลกๆ

"คุณไทด์พาเมมาที่นี่ทำไมคะ" ฉันถามคุณไทด์เพราะฉันไม่รู้ว่าเขาพามาที่นี่ทำไมเพราะร้านที่แฟนเขานัดไว้มันอยู่ติดทะเล

"ฉันต้องแปลงโฉมเธอก่อนเกิดพาเธอไปสภาพนี้ชุดนี้ไม่มีทางที่กานดาจะเชื่อว่าเธอเป็นแฟนของฉัย เอ่อโทษทีฉันไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกเสื้อผ้าที่เธอใส่"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันรู้ว่าคุณไทด์ไม่ใช่คนที่ชอบดูถูกคน

"เดี๋ยวฉันจะซื้อเสื้อผ้าให้เธอใหม่อยากได้กี่ชุดเลือกเอาตามสบาย มีทั้งเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า เครื่องประดับเธอเลือกเอาเลยเต็มที่ฉันจ่ายเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเมออกเงินเองก็ได้ เงินเมพอจะมีติดตัวมาบ้าง"

"แน่ใจว่าจะพอซื้อ"

"ค่ะเพราะเมคงซื้อแค่เสื้อผ้าชุดเดียวกับรองเท้าอีกหนึ่งคู่" ที่ฉันซื้อเท่านี้เพราะมันจำเป็นแค่นี้ หลังจากนี้ฉันก็ไม่ต้องใส่ชุดสวยๆดีๆไปไหนเพราะฉันก็อยู่แต่ในบ้าน

"ตามใจเธอล่ะกัน" หลังจากนั้นคุณไทด์ก็พาฉันไปที่ร้านร้านนึงเป็นร้านขายเสื้อผ้าแบบครบวงจรเพราะมีทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้ารองเท้ากระเป๋าเครื่องประดับต่างมากมายอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน พอฉันเดินไปดูราคาที่ป้านฉันแทบดึงมือกลับไม่ทันเพราะกลัวจะทำของๆเขาเสียหายซึ่งราคาแต่ละชิ้นราคาไม่ใช่น้อยๆ แค่กำไลวงเดียวก็หลักหมื่นแล้ว ฉันมองซ้ายมองขวาหาคุณไทด์ที่ไม่รู้ว่าเดินไปทางไหนของร้าน ผ่านไปสักพักเขาก็เดินมาพร้อมกับชุด

"ชุดนี้สวยดีนะสีฟ้าสดใสเหมาะกับเธอดี" เขายื่นชุดมาให้ฉัน ฉันก็เลยเอามาทาบตัวดู

"สวยดรีเธอว่าไงชอบไหมชุดที่ฉันเลือก"

"ก็ชอบค่ะน่ารักดี"

" ขอโทษนะครับไม่ทราบว่ามีรองเท้าคัชชูสีขาวไหมครับ" คุณไทด์หันไปถามพนักงานผู้หญิงที่เดินตามหลังมา

"มีค่ะ ไม่ทราบว่าต้องการรองเท้าเบอร์ไหนไซส์ไหนคะ"

"เธอใส่รองเท้าเบอร์อะไรบอกพนักงานเค้าไปสิ"