เมียไร้รัก นิยาย บท 16

เมษา....

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองฉันฝันอยู่หรือเปล่าเพราะตอนนี้ฉันกับคุณพีเจคบกันได้หลายเดือนแล้วมันเหมือนความฝันมากกว่าความจริง อยากจะบอกว่าตั้งแต่คบกันคุณพีเจไม่เคยล่วงเกินฉันเลยนอกจากจับมือกันบ้างกอดกันหอมแก้มกันบ้างเป็นบางครั้งเขาบอกว่าเขาให้เกรียติฉันไม่อยากทำให้ฉันเสียหายเพราะแบบนี้ฉันถึงยอมมอบใจให้กับเขา ฉันยอมรับว่าฉันรักคุณพีเจรักอย่างที่ไม่เคยรักใครหรือรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน เขาดีกับฉันมากมากจนทำให้ฉันลืมว่าตัวเองเป็นใครเขาเป็นใครและมากจนทำให้ฉันลืมคุณพีเจคนเดิมที่เคยปากร้ายนิสัยไม่ดีคนนั้น ส่วนคุณไทด์หลังจากที่กลับมาจากฮ่องกงและรู้ว่าฉันกับคุณพีเจกำลังคบกันเขาก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนคุณไทด์คนเดิมที่ฉันรู้จัก เขาคอยเอาแต่หลบหน้าฉันตลอดจนทำให้ฉันรู้สึกผิดเพราะก่อนที่เขาจะไปฮ่องกงเขาบอกว่าเขาชอบฉัน

"เมษา"

"คะคุณไทด์"

"เธอแน่ใจแล้วเหรอที่คบกับพีเจ"

"มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมคุณไทด์ถึงถามแบบนี้"

"ฉันแค่กลัว"

"กลัวอะไรคะ"

"กลัวว่าพีเจมันจะไม่จริงใจกับเธอ กลัวมันจะทำกับเธอเหมือนที่เคยทำกับกานดา"

"........." ฉันรู้ว่าคุณไทด์หวังดีกับฉัน

"มึงไม่ต้องห่วงแฟนกูหรอกไอ้ไทด์"

"คุณพีเจ"

"พีเจ"

"กูน่ะจริงใจกับเมษาและอีกไม่นานเราสองคนก็จะแต่งงานกัน"

"แต่งงาน??" อย่าว่าแต่คุณไทด์ตกใจเลยค่ะฉันเองก็ตกใจเหมือนกันเพราะเรื่องนี้เขาไม่เคยบอกกับฉันเลย

"ใช่ เรื่องนี้กูคุยกับย่าแล้วและท่านก็อนุญาตแล้วด้วย"

"คุณพีเจทำไมเมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"

"ฉันกะจะเซอร์ไพรส์ขอเธอแต่งงานแต่ดันมีคนมีแอบตีท้ายครัวมาทำให้เธอระแวงในตัวของฉันฉันก็เลยต้องรีบบอก" คุณพีเจพูดพร้อมกับเอามือมาโอบเอวฉันเอาไว้แสดงความเป็นเจ้าของต่อหน้าคุณไทด์

"ถ้านายจริงใจกับเมษาก็ดีเพราะเธอเป็นคนดีมาก ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้เมษาเสียใจเพราะถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงอยู่เฉยไม่ได้เพราะนายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับเมษา เมษาเธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงกับเธอ"

"คุณไทด์คะ" ฉันมองเข้าไปในแววตาของคุณไทด์มันบอกได้ว่าเขารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ

"นี่มึงกำลังบอกรักแฟนกูเหอรวะไอ้ไทด์"

"ก็แล้วแต่นายจะคิดพีเจ ที่ฉันพูดฉันแค่เตือนนายให้รู้ว่าฉันจะไม่ยอมนายเหมือนที่เคยยอมเรื่องกานดา"

"มึงขู่กูเหรอไอ้ลูกเมียน้อย"

"ฉันไม่เคยขู่นายฉันพูดเรื่องจริง ถ้าวันไหนนายทำให้เมษาเสียใจวันนั้นฉันจะมาขอเมษาคืนจากนาย"

และแล้ววันแต่งงานของฉันกับคุณพีเจก็มาถึง งานแต่งงานของเราเป็นงานเล็กๆที่จัดขึ้นภายในครอบครัวเท่านั้นไม่มีแขกคนอื่นมาเลยแม้แต่คนเดียวซึ่งตอนแรกคุณยายท่านไม่พอใจที่คุณพีเจงานจัดเล็กๆแบบนี้ท่านอยากให้จัดที่โรงแรมมากกว่าแล้วเชิญแขกมาแสดงความยินดีแต่คุณพีเจให้เหตุผลว่าตอนนี้คุณยายร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเขาก็เลยไม่อยากจัดงานใหญ่โตเพราะเกรงว่าคุณยายจะต้องมาเหนื่อยซึ่งฉันก็เห็นด้วย เพราะฉันคิดว่าแค่เขาให้เกียรติฉันแต่งงานกับฉันแค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว ซึ่งการแต่งงานก็มีข้อแม้อยู่ว่าฉันต้องไปอยู่กับเขาที่คอนโด เขาก็ให้เหตุผลกับทุกคนว่าเขาอยากใช้เวลาอยู่กับฉันตามลำพังสองคนบ้างเพราะที่ผ่านมาเราแทบไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังเลยซึ่งคุณยายก็เห็นด้วยในข้อนี้ 

"ย่าขอให้เราสองคนมีความสุขมากๆนะลูก"

"ขอบคุณค่ะ"

"ขอบคุณครับ"

"แล้วก็มีหลานตัวน้อยๆให้ย่าได้อุ้มเร็วๆนะลูก" คำขอข้อนี้ทำเอาฉันถึงกับพูดไม่ออกทำได้เพียงก้มหน้าหลบสายตา

"คงอีกนานครับย่าผมเพิ่งแต่งงานผมก็อยากมีเวลาอยู่กับเมียให้นานๆ"

"แต่ก็อยา่านานจนย่าล้มหายตายจากไปจากโลกนี้ซะก่อนล่ะ"

"คุณยายคะอย่าพูดแบบนี้สิคะคุณยายยังแข็งแรงอยู่เลย"

"อย่ามาพูดปลอบใจย่าเลย ย่ารู้ดีว่าตัวเองเป็นยังไงจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหม เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้วเศร้าเปล่าๆ ไทด์มาอวยพรให้น้องหน่อยสิลูก" คุณยายหันไปหาคุณไทด์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นรอยยิ้มของคุณไทด์ที่ส่งมาให้ มันเป็นรอยยิ้มแสดงความยินดีแม้แววตาของเขาจะดูเศร้าเล็กน้อยก็ตาม

"พี่ขอให้เมมีความสุขมากๆนะครับ ตอนนี้เมคือน้องสาวที่พี่รักมากคนนึง พี่หวังว่าเมจะมีความสุขกับสิ่งที่เมเลือกและพี่ก็หวังว่าเมจะเลือกคนไม่ผิด" คุณไทด์พูดประโยคนี้เหมือนจงก่อนจะเบนสายตามองไปยังคุณพีเจที่นั่งอยู่ข้างๆและเป็นครั้งแรกที่คุณไทด์แทนตัวเองว่าพี่มันทำให้ฉันน้ำตารื้นด้วยความซาบซึ้งใจที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังห่วงใยฉันอยู่เสมอ

"ส่วนนายพีเจฉันหวังว่านายจะรักและดูแลเมษาทำให้เธอมีแต่ความสุขมีแต่รอยยิ้มเพราะเธอรักนายมากรักมากจนลืมคิดถึงความเป็นจริง"

"ไทด์เราพูดอะไรย่าไม่เข้าใจ"

"ไม่มีอะไรครับย่าผมแค่อยากขอคำสัญญาจากน้องชายของผมเท่านั้นเอง อ่อแล้วรีบมีหลานให้พี่ได้อุ้มเร็วๆนะ"