เมียหมอ นิยาย บท 6

"อื้อ~" แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาทางม่านระเบียงกระทบกับใบหน้าและเปลือกตา ปลุกนายแพทย์หนุ่มที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนโซฟาให้ลืมตาตื่นขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ เขาป้องปากหาวหวอดๆพลางยืดแขนยืดขาบิดขี้เกียจ จากนั้นจึงหยัดกายลุกขึ้นสอดสายตามองหาเด็กสาวจอมจุ้นจ้านที่ไม่ได้นอนหลับปุ๋ยอยู่บนแผงอกอย่างที่ควรจะเป็น

"หายไปไหนเนี่ย" หวังว่าเธอจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เขาด้วยการหนีกลับบ้านไปก่อนนะ เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอความซวยทั้งหมดมันจะตกมาอยู่ที่เขาทันที ชานนท์จิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อมองหาเฟรย่าไม่เจอ ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบตวัดก้าวลงจากเตียง แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องนอนทันทีทันใด

"อะไรวะเนี่ย" เขาขมวดคิ้วมึนงงเมื่อเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำวางอยู่บนเตียงอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย มิหนำซ้ำยังถูกรีดจนแทบจะมองไม่เห็นรอยยับอีกต่างหาก ชานนท์ลอบถอนหายใจเบาๆกับความจุ้นจ้านของเฟรย่า เขารู้สึกว่าความเป็นส่วนตัวที่เคยมีกำลังจะหายไป

กลิ่นหอมฉุยโชยมาแตะจมูก ทำเอาอารมณ์ขุ่นมัวของหมอหนุ่มกระเจิดกระเจิง เสียงท้องร้องโครกครากตอบรับกลิ่นหอมฉุย ชานนท์รีบเดินออกมาจากห้องนอน เพราะเข้าใจว่าเด็กจอมจุ้นจ้านคงกำลังใช้ห้องครัวของเขาอย่างถือวิสาสะ

"ขโมยเสื้อหมอมาใส่ไม่พอ ยังจะแอบใช้ห้องครัวของหมออีกเหรอ เป็นเด็กที่มีมารยาทมากเลยนะ" ยิ่งเห็นท่าทางอารมณ์ดีของเฟรย่าเขาก็ยิ่งนึกหมั่นไส้ในความดื้อรั้นและหน้ามึนของเธอ ชานนท์ถามเสียงเข้ม พร้อมกอดอกมองเธอ

"ตื่นแล้วเหรอคะ หนูทำข้าวผัดอเมริกันเสร็จพอดีเลย หอมไหมคะ" นอกจากเฟรย่าจะไม่สะทกสะท้านกับถ้อยคำกระแทกแดกดันของชานนท์แล้ว เธอยังเอี้ยวหน้ากลับไปส่งยิ้มให้ ขณะที่สาละวนอยู่กับการผัดข้าวในกระทะ

"เสร็จแล้วววว อาหารเช้ามื้อแรกของหนูกับแด๊ดดี้ น่าทานไหมคะ" เธอยกข้าวผัดสองจานขึ้นมาวางบนโต๊ะอาหารหลังจากตกแต่งมันจนสวยงาม แล้วเดินไปหาชานนท์ที่กำลังทำหน้าเซ็ง

"หนูทำกับข้าวเก่งนะ รีดผ้าเป็น เอาใจเก่งด้วย มีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะเป็นเมียหมอ ที่สำคัญน่ารักและไม่เจ้าชู้ด้วยนะ" นายแพทย์หนุ่มหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างจับผิดในตอนที่เธอขยับตัวเข้ามาสวมกอด พร้อมเกยคางบนท่อนแขนแกร่ง หน้าตาใสซื่อแบบนั้นมันไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

"เดี๋ยวหนูให้พ่อกับแม่ยกขันหมากไปขอนะ"

"หมอว่าเอาเวลาไปตั้งใจเรียนเถอะ" มือหนาดันใบหน้าจิ้มลิ้มออกห่าง พร้อมกับแกะท่อนแขนเรียวเล็กออกจากลำตัว แล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ทำเอาเฟรย่ายู่ปากขัดใจ รีบวิ่งตามเข้าไปทันที

"ไม่อยากทานข้าวฝีมือหนูเหรอ"

"หมอไม่กินข้าวก่อนอาบน้ำ"

"งั้นเรามาอาบน้ำพร้อมกันไหมคะ เสร็จแล้วจะได้กินข้าวพร้อมกัน" นี่มันผู้หญิงประเภทไหนกันเนี่ย กล้าชวนผู้ชายอาบน้ำพร้อมกันทั้งที่เพิ่งรู้จักกันแค่สองวันเนี่ยนะ? ชานนท์กลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา เขาไม่เคยเจอผู้หญิงใจกล้าอย่างเธอมาก่อนเลย

"จะอาบน้ำก่อนหมอไหม"

"ไม่อยากอาบน้ำกับหนูเหรอ?" เด็กสาวเอียงคอถาม "งั้นหนูอาบก่อนก็ได้ค่ะ"

"อย่าอาบนานนะ เดี๋ยวหมอไปทำงานสาย" ว่าจบก็เดินเลี่ยงออกไปทิ้งตัวนอนบนเตียง ซึ่งเฟรย่าก็พยักหน้ารับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป