เมียขัดดอก นิยาย บท 1

"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะ คุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้

"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง

"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"

"คุณอย่าทำแบบนี้เลย" นายแพทย์เซอร์เวย์รีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้า ให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง

"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้

"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"

"คุณหมอคะคนไข้.." ทันใดนั้นพยาบาลก็รีบวิ่งมาแจ้งอาการของผู้ป่วย

"แม่ฉันใช่ไหมคะ ท่านเป็นอะไรคะ" หญิงสาวจำได้ว่าพยาบาลคนนี้ เป็นคนที่ดูแลอยู่ห้องที่แม่เธอรักษาตัวอยู่

นายแพทย์เซอร์เวย์รีบก้าวเดินตามไป

"พาคนไข้กลับห้องไอซียูด่วน" พอเห็นอาการคนไข้ไม่สู้ดี แพทย์ผู้รักษาก็เลยต้องได้นำกลับห้องไอซียู เพิ่งจะพาออกจากห้องนั้นมายังไม่ครบ 24 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

"แม่คะ แม่ต้องรอหนูนะ หนูกำลังพยายามอยู่ แม่ต้องพยายามช่วยหนูอีกแรงนะ" ขณะที่กำลังเข็นแม่กลับห้องไอซียู หญิงสาวก็วิ่งตามไปไม่ยอมห่าง

"ญาติคนไข้รอข้างนอกนะคะ" พยาบาลกันตัวเธอไม่ให้ตามเข้าไปในห้องนั้น

"คุณหมอคะ ช่วยแม่ฉันด้วย" ประโยคสุดท้ายเธอไม่ได้พูดกับแม่ เธอเลือกที่จะอ้อนวอนขอร้องเขา

วันต่อมา..

"คุณหมอล่ะคะ"

"คุณหมอออกเวรไปแล้วค่ะ"

"บ้านของคุณหมออยู่ไหนคะ"

"นานๆ ลูกจะกลับบ้านทีคุณก็อย่าชวนลูกคุยเรื่องงานนักสิคะ" ส่วนมากลูกชายจะค้างอยู่ที่โรงพยาบาล นานๆ ถึงได้กลับบ้าน

"พ่อว่าเราควรจะมีเมียได้แล้ว"

"แม่ก็ว่าแบบนั้นแหละ" เพราะอายุของลูกชายก็ก้าวผ่านเลขสามมาแล้ว

"เอาแบบนี้ไหม เดี๋ยวพ่อจะนัดให้เจอกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ เรียนแพทย์มาเหมือนกัน"

"ก็ดีนะคุณ จะได้ช่วยกันบริหารโรงพยาบาล"

"พ่อกับแม่กำลังคิดอะไรอยู่ครับ ถามผมหรือยัง" พอพูดจบเซอร์เวย์ก็เดินขึ้นห้องไป

"หรือว่าลูกเราจะไม่ชอบผู้หญิงคะ" ผู้เป็นแม่ไม่เคยเห็นลูกชายพาผู้หญิงมาแนะนำให้รู้จักสักที และก็ไม่เคยได้ยินว่าลูกมีแฟน

ได้ยินประโยคนี้จากภรรยา มันก็ยิ่งทำให้พลตรีนายแพทย์วันเวย์คิดหนัก เพราะมีแค่ลูกชายคนนี้ที่จะฝากฝังให้บริหารโรงพยาบาล ถ้าไม่มีทายาทสืบต่อจะทำยังไง..