เมียขัดดอก นิยาย บท 3

"เธอคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้ผลหรือไง" เซอร์เวย์ไม่ได้ผลักใส เขาทำแค่มองต่ำลงไปดูคนที่ยังกอดร่างของเขาไว้แน่น แต่สายตาคมคู่นั้นไม่ได้มองเธอเหมือนเดิมแล้ว เพราะตอนนี้มันแฝงความดูถูกไว้

"คุณหมอเป็นลูกคนหนึ่ง ก็ต้องรู้ดีว่าความรู้สึกของลูกที่ใกล้จะเสียแม่ไปมันเป็นยังไง ถ้าคุณหมอเจอเหตุการณ์แบบฉัน ฉันคิดว่าคุณหมอต้องพยายาม"

"ใช่ผมต้องพยายามแน่ แต่ไม่ใช่เอาตัวเข้าแลกแบบนี้"

"ฉันทำได้มากกว่านี้ค่ะ คุณหมอต้องการวิญญาณของฉันไหมล่ะ ฉันยินดีมอบมันให้คุณ"

เซอร์เวย์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาเก็บเธอไว้ใช้งานจะไม่ดีกว่าเหรอ เพราะคิดว่าคนแบบพ่อต้องไม่หยุดอยู่แค่นั้นแน่ ถ้ามีผู้หญิงที่สามารถจะคุยได้ทุกเรื่อง หรือเรียกใช้ได้ตลอดเวลา มันคงจะดีกว่า

"คุณออกไปก่อน"

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ไป"

"วันนี้ผมเหนื่อย เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้"

"พรุ่งนี้เหรอคะ"

"เอาเบอร์โทรคุณมาแล้วกัน" เขาต้องคิดก่อนว่าจะทำยังไงกับข้อตกลงนี้ดี เพราะจะให้ใครรู้เรื่องของตัวเขาไม่ได้ แต่ถ้าจะให้เธอช่วยเรื่องนี้เขาต้องบอกเธอให้รู้ทุกเรื่อง

หญิงสาวไม่รอช้ารีบเดินไปหาปากกาและกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานในห้องนั้น แล้วก็เขียนเบอร์โทรลงไป

"คุณหมออย่าลืมโทรมานะคะ ไม่สิเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาหาคุณหมอใหม่อีกที"