เมียขัดดอก นิยาย บท 43

"นี่คุณ.. ฉันถามอะไรหน่อยสิ" หญิงสาวที่นอนตะแคงอยู่โซฟาหันมองมาทางผู้ชายคนที่ว่าจ้างเธอให้มาเล่นละครตบตา

"มีอะไร" เขาไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ เพราะกำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไง..กับคุณพ่อจอมบงการ

ที่รันเวย์ต้องทำแบบนี้เพราะเขารู้ชะตาตัวเองแล้ว พี่ชายคนรองก็มีครอบครัวไปแล้ว แถมพี่ชายคนโตก็ผ่านด่านคุณพ่อไปแล้วเช่นกัน ตอนนี้เหลือแค่เขาเพียงคนเดียวที่กำลังจะเจอศึกหนัก

แต่ไม่มีทางซะหรอกที่รันเวย์จะให้เล่นงานได้ง่ายๆ

"ครอบครัวของคุณก็ดูอบอุ่นดี ทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย"

"หุบปาก"

"ฉันก็แค่อยากจะถาม"

"จะเอาไหมเงิน"

"เงินใครจะไม่อยากได้ล่ะ ไหนที่ตกลงกันไว้ว่าจะให้ก่อนครึ่งหนึ่ง"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาให้"

"อย่าลืมนะถ้ามีการถูกเนื้อต้องตัว นายจะจ่ายเพิ่มอีกครั้งละหนึ่งพัน"

"เขี้ยวจริงๆ เลย"

"ฉันนับดูแล้วอยู่ข้างล่างนายแตะตัวฉันสามครั้ง"

"กูจ้างถูกคนไหมวะ" ประโยคนี้เขาพูดแค่เบาๆ แล้วก็นอนคว่ำลงกับที่นอนพร้อมกับเอาหมอนมาปิดหูไว้

เช้าวันต่อมา..

"มาค้างที่บ้านบ่อยๆ นะลูก" ประโยคนี้คนเป็นแม่พูดกับลูกชายคนกลางที่เพิ่งจะออกจากบ้านไปแล้วครั้งหนึ่ง พอลูกชายคนโตกำลังจะพาภรรยาออกจากบ้าน ก็เลยต้องได้บอกเหมือนกัน

"ผมว่าช่วงนี้จะยังไม่มาบ้านครับ" เขากลัวว่าสุขภาพจิตของภรรยาจะไม่ดี เพราะได้ยินแม่บอกว่าน้องชายจะอยู่บ้านจนกว่า.. ไม่รู้ว่าจนกว่าอะไร แต่แม่ก็เริ่มใจไม่ดีเหมือนกัน ดูเหมือนรันเวย์กำลังเล่นสงครามประสาทกับพ่ออยู่

"ถ้าวันไหนว่างเดี๋ยวแม่จะพาไปเดินเล่นอีกนะ"

"ขอบคุณค่ะคุณแม่"

พอร่ำลาผู้เป็นแม่เสร็จเซอร์เวย์ก็พาภรรยาออกจากบ้านไป

มองตามท้ายรถของลูกชายคนโตจนลับตา แล้วนางก็หันกลับมามองบนห้องนอนของลูกชายคนเล็ก ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีทีท่าเลยว่าจะตื่นกัน

"คุณพี่จะไปไหนคะ"

"ไปตีกอล์ฟ"

"ไปตีกอล์ฟใส่ชุดนี้หรือคะ?"

"ทำไม คุณสนใจผมตั้งแต่เมื่อไร" ว่าแล้วสามีก็ออกจากบ้านไปอีกคน

10 : 35 น.

"คุณนอนตื่นสายแบบนี้ตลอดเลยเหรอ" รัญณานั่งรอจนกว่าเขาจะตื่น เพราะเธอไปไหนไม่ได้อยู่แล้วนี่ ลงไปข้างล่างก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง

"ถามทำไม รู้แล้วชีวิตจะเจริญขึ้นหรือไง"

ปากหมา ..ถ้าเธอพูดคำนี้ออกไปสงสัยมีต่อยกันแน่ นิสัยแบบนี้สินะพ่อแม่ถึงไม่รัก

"มีอะไร อย่าคิดจะด่าผมในใจเด็ดขาด"

"ใครจะไปกล้าด่าคุณล่ะ"

"แล้วมองทำไมนักหนา ไปอาบน้ำสิ"

"ฉันไม่มีชุดใส่"

"ก็ใส่มันชุดเดิมไง"

"ชุดนี้คุณให้ฉันใส่ตั้งแต่เมื่อวานนี้"

"ทำเป็นรักษาความสะอาด"

ผู้ชายแบบนี้ใครได้เป็นผัวคงต้องคิดหนักแล้วล่ะ ..หญิงสาวทำได้แค่บ่นอยู่ในใจ

ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเองดูว่ามีให้เธอใส่ไหม พอเปิดไปแล้วก็เห็นกางเกงยีนส์ตัวที่เขาไม่ค่อยใส่แล้ว

"คุณจะทำอะไร"

"ก็หาชุดให้เธอใส่ไง" ว่าแล้วรันเวย์ก็เริ่มใช้กรรไกรที่อยู่ในมือ

"คุณจะตัดทำไม" ดูแล้วตัวนี้คงแพงมาก เธอก็เลยนึกเสียดาย เพราะเขาตัดสั้นเชียว

"ไปอาบน้ำซะ"

หญิงสาวก็เลยทำตามโดยการเข้าไปอาบน้ำ

พออาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นเขาเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้ใส่เรียบร้อยแล้ว

"กางเกงชั้นในพวกนี้ตัวใหม่ยังไม่ได้ใส่" เห็นเธอมองก็เลยบอกไว้ก่อน

"คุณจะให้ฉันใส่ของผู้ชายเหรอ?" อย่างอื่นยังพอว่าแต่นี้กางเกงในนะ

"ใส่ๆ เข้าไปเถอะน่า"

"แต่มันไม่มีเสื้อชั้นใน"

"ไม่มีก็ไม่ต้องใส่"

"หนูเลือกได้เลยนะว่าชอบแบบไหน"

"เลือกได้เลยเหรอคะ?"

"เดี๋ยวแม่จ่ายให้" ไม่ว่าลูกชายจะรักจะชอบผู้หญิงคนไหนนางก็พร้อมที่จะรักด้วย

"มันเยอะไปนะคะ" เธอเลือกแค่ชุดสองชุดพอให้ได้ใส่ แต่แม่ของเขาคิดว่ามันไม่พออยู่แล้ว ก็เลยเลือกทั้งชุดนอน ชุดลำลองที่ดูเหมาะสม เครื่องประดับ กระเป๋า รองเท้าให้

"ไม่เยอะหรอก เราจะได้มีไว้เปลี่ยนไง"

ตายแล้วถ้าเขารู้จะฆ่าเราไหมเนี่ย ..จะทำยังไงได้นอกจากยกมือไหว้ขอบพระคุณท่าน

"ป่ะเข้าร้านนี้กัน"

"คะ?" รัญณามองดูร้านเสริมสวย ร้านแบบนี้คงระดับดาราดังมาใช้บริการ

เย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้านเพื่อนของรันเวย์

"มึงจะรีบไปไหนวะ"

"เดี๋ยวพ่อกูก็กลับบ้านแล้ว กูกลับก่อนนะ"

"กูนึกว่ามึงจะมาค้างที่นี่"

"ช่วงนี้ยังก่อน"

"เอ่อๆๆ เอาที่มึงสบายใจเลยแล้วกัน แต่อย่าทำให้พ่อหัวใจวายตายก่อนล่ะ"

รันเวย์ชอบมาค้างที่บ้านเพื่อนสนิทแบบนี้ประจำ

[ที่บ้าน]

"กลับมาแล้วหรือคะคุณพี่"

"ทำไมบ้านดูเงียบๆ"

"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวที่กำลังทำครัวช่วยแม่บ้านอยู่ รีบออกมาไหว้เมื่อได้ยินเสียงท่านมา

"สวัสดี แล้วหนูคนนี้เป็นใคร?" พอรับไหว้แล้วก็หันกลับไปถามภรรยา

ส่วนผู้เป็นภรรยาแอบยิ้มเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงรถลูกชายก็ดังกระหึ่มเข้ามาก่อน

"ไฮ.. ปะป๊า ม่าม๊า"

ไม่ต้องบอกว่าเป็นใครก็คงจะรู้ ..และสรรพนามที่ใช้เรียกพ่อและแม่มีไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน

"แล้วเมียผมไปไหนล่ะม่าม๊า" ขณะที่ถามสายตาคมก็ได้มองดูผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ พวกท่านทั้งสองไปด้วย