เมียขัดดอก นิยาย บท 51

"อะไรวะ..เราจะรีบกลับทำไม" พอขับรถมาเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองบ้าไปแล้ว

ถ้าจะกลับไปหาเพื่อนอีกก็ขี้เกียจขับรถ ไหนๆ ก็มาเกินครึ่งทางแล้วกลับไปนอนเลยดีกว่า

ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนเพียงไม่นานก็มาถึงบ้าน เพราะเวลานี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมาแล้ว

แกร็ก! แกร็ก!!

"ล็อกห้องทำไม" มาถึงก็เปิดประตูเข้าไปในห้องไม่ได้ เพราะคนด้านในล็อกประตูไว้ "เธอ..เธอ.." เสียงชายหนุ่มเรียกเบาๆ เพราะจะเรียกแรงไม่ได้ พ่อกับแม่ได้ตื่นกันพอดี

ก๊อก..ก๊อก.. จะเคาะแรงก็ไม่ได้อีก ก็เลยต้องได้เคาะเบาๆ พอให้ข้างในรู้สึกตัว

กุญแจสำรอง.. เพิ่งนึกได้ว่าแม่บ้านมีกุญแจสำรอง รันเวย์รีบลงมาห้องแม่บ้าน

ได้กุญแจสำรองจากแม่บ้านแล้ว เขาก็กลับขึ้นมาบนห้อง

แกร็ก~

"คิดว่าจะล็อกฉันอยู่เหรอ" คนร่างสูงค่อยๆ ก้าวเดินไปที่เตียง "อะไร?"

ในห้องยังพอมีแสงสว่างอยู่บ้าง พอเข้ามาใกล้ก็เห็นว่าบนเตียงไม่ได้มีแค่เธอนอนอยู่คนเดียว

"แม่?" อะไรของแม่เนี่ย แล้วจะมานอนทำไมห้องนี้ รันเวย์รู้สึกเซ็งขึ้นมาระดับหนึ่ง และคิดอยู่ว่าจะกลับไปหาเพื่อนดีไหม

แม่นะแม่คนยิ่งกำลังหิว ..นี่แหละคือสิ่งที่เขารีบกลับมาบ้าน เพราะจะหาที่ลง

รัญณาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยขณะที่ประตูห้องปิดลง เธอได้ยินตั้งแต่ตอนที่เขาเรียกอยู่หน้าประตูแล้ว และคิดว่าเขาคงจะกลับไปเที่ยวต่อแน่เลย

เช้าวันต่อมา..

"เมื่อคืนนี้เจ้ารันไม่กลับบ้านเลยใช่ไหม" แพทย์หญิงอมรรัตน์เปิดประตูออกมาจากห้องลูกสะใภ้ เห็นแม่บ้านกำลังทำความสะอาดอยู่ด้านหน้าก็เลยถาม

"คุณรันกลับมาอยู่นะคะ ไปขอกุญแจห้องสำรอง สงสัยเห็นคุณผู้หญิงนอนอยู่กับคุณรัญ"

"มันก็เลยได้ทีกลับออกไปเที่ยวอีกใช่ไหม"

"ไม่นี่คะตอนนี้คุณรันนอนอยู่โซฟาข้างล่างค่ะ"

"อะไรนะ?" มันยิ่งทำให้ผู้เป็นแม่แปลกใจมาก ไปเที่ยวถ้าไม่ข้ามวันข้ามคืนคงไม่โผล่หัวกลับบ้าน แต่นี่กลับมาเห็นว่าห้องตัวเองไม่ว่างลงไปนอนข้างล่างก็เป็นเหรอ ..ดูลูกชายจะเปลี่ยนไปนะ

ส่วนคนที่อยู่ในห้องเวลานี้แอบมีรอยยิ้มขึ้นมา เพราะคิดว่าเมื่อคืนนี้เขาออกจากบ้านไปอีก

"เห็นไหมคุณทำบ้านวุ่นไปหมดแล้ว"

"ฉันทำบ้านวุ่นยังไงคะ" พอลงมาก็เห็นสามียืนมองลูกชายที่นอนอยู่บนโซฟา

"เจ้ารันเคยมานอนโซฟาที่ไหน คงไม่อยากเข้าห้องล่ะสิ"

"คุณพี่คิดผิดแล้วล่ะค่ะ"

"คิดผิดยังไง" พลตรีนายแพทย์วันเวย์เห็นภรรยาเยาะยิ้มเริ่มไม่พอใจ แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะถ้าพูดอยู่ตรงนี้กลัวลูกชายจะได้ยิน "คุณจะไปไหน"

"วันนี้นัดกับหนูอายไว้ค่ะ"

"กลับมาคุยกับผมให้รู้เรื่องก่อน"

"คุณพี่อยากจะคุยเรื่องอะไรก่อนดีล่ะคะ เรื่องนัดวันหรือว่า.."

"นัดวันทำไม"

"เห็นคุณพี่อยากจะให้ฉันเซ็นต์ใบหย่านักไม่ใช่เหรอ"

"คุณอยากจะหาเรื่องผมใช่ไหม" เคยขู่แต่ภรรยา พอเจอขู่กลับบ้างถึงกับพูดต่อไม่เป็น