เมียขัดดอก นิยาย บท 8

"ฉันบอกไว้อย่างหนึ่ง"

"คะ?" หญิงสาวตกใจในขณะที่กำลังเช็คร่างกายอยู่เสียงเขาก็พูดขึ้นมา

"เวลาฉันพักผ่อนห้ามกวน" เพราะเวลาของเขามีค่ามาก กว่าจะหาเวลามานอนเอาแรงได้ พอตื่นต้องได้เข้าห้องผ่าตัดเคสต่อไป

ใครอยากจะกวนเขา เราไม่ได้กวนสักหน่อย ..หญิงสาวค่อยๆ เอนกายลงนอน แต่พอนึกได้เขาตื่นก็ดีจะได้คุยด้วย ก็เลยลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

"คุณจะไม่ให้ฉันออกจากห้องนี้ไม่ได้นะ"

"ทำไม ในข้อตกลงก็เขียนไว้ชัดแล้วนี่"

"ก็ฉันไม่รู้นี่ว่าคุณจะขังฉันขนาดนี้"

"ใครขังคุณ"

"แบบนี้แหละที่เขาเรียกขัง"

"บอกว่าเวลานอนอย่ากวน"

อะไรของเขา จะไม่ให้ออกไปพบโลกภายนอกเลยหรือไง ..คนตัวเล็กก็เลยค่อยๆ เอนตัวลงนอนที่เดิม

ผ่านไปสักครู่เสียงหายใจของเขาก็สม่ำเสมอ ..คนอะไรจะหลับง่ายขนาดนี้

"อุ๊ย" ขณะที่เธอมองจ้องอยู่ดวงตาของอีกฝ่ายก็ลืมขึ้น "ฉันไม่ได้กวนคุณนะ"

เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ลุกจากที่นอนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

พออาบน้ำเสร็จชายหนุ่มก็เดินมาที่ตู้เสื้อผ้า เลือกชุดใส่

"คุณจะไปไหน"

นายแพทย์เซอร์เวย์ไม่ได้ตอบอีกนั่นแหละ เพียงแค่เขามองมาเธอก็รีบหุบปากแล้ว

พอเขาออกจากห้องไปเพียงไม่นาน แม่บ้านก็เอาอาหารมาให้

และวันนี้แม่บ้านมองสำรวจร่างกายเธอมากกว่าเดิม เพราะเสื้อที่เธอใส่ แถมข้างในไม่มีชุดชั้นใน

พอแม่บ้านออกจากห้องไปก็เริ่มไปคุยกับเลขาที่ประจำอยู่ชั้นนี้

"คุณแม่บ้านรู้ใช่ไหมว่าห้ามไปพูดที่ไหนอีก"

"รู้ค่ะ..แต่ก็แปลกนะ ป้าทำงานที่นี่ตั้งแต่สมัยคุณพ่อของคุณหมอแล้ว ไม่เห็นคุณหมอจะพาผู้หญิงที่ไหนเข้าห้อง"