ห้องบ้าอะไรไม่มีโซฟาให้นั่งเลย.. หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ เธอลากเก้าอี้ที่มีอยู่ตัวเดียวมานั่งมุมหน้าต่าง
ห้องนายแพทย์เซอร์เวย์นอกจากชั้นวางหนังสือ เตียงที่ใช้นอนพักผ่อนและโต๊ะทำงานแล้ว นอกนั้นก็ไม่มีอะไรนอกจากเก้าอี้อีกตัวที่เธอลากไปนั่ง เพราะห้องของเขาไม่เคยรับแขก ถ้าจะรับแขกก็ใช้อีกห้องหนึ่ง
"??" นี่อะไรกัน ..เขานั่งทำอะไรอยู่ที่โต๊ะทำงานครู่หนึ่ง แล้วก็เดินไปนอนลงที่เตียงโดยไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย
เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้นอนเลยเพราะอยู่ในห้องผ่าตัดทั้งคืน คิดว่าจะเคลียร์งานที่ค้างไว้แต่ทนความง่วงไม่ไหว
ตกลงเขาจะเอายังไงกับเรากันแน่ จะถามก็ไม่กล้า เมื่อคืนนี้ตอนเขาบอกให้ขึ้นมารออยู่บนห้องเธอก็ขึ้นมา ข้าวก็ยังไม่ได้กินแถมน้ำก็ยังไม่ได้อาบ
สองชั่วโมงผ่านไป..
พอเห็นว่าเขาขยับตัวเธอก็มีรอยยิ้มขึ้นมา อยากจะขอลงไปข้างล่าง แต่เขาก็ทำแค่ขยับแล้วก็นอนหันหลังให้
อ๊อยยหิว เป็นห่วงแม่ก็ห่วง และตอนนี้ต้องได้มาห่วงท้องตัวเองอีก
อีกหนึ่งชั่วโมงผ่านไป..
"คุณหมอคะ" ตายเป็นตายสิ ถ้าอยู่แบบนี้เธอก็จะตายเหมือนกัน
"มีอะไร"
ตื่นแล้วเหรอ? หญิงสาวค่อยๆ เดินเข้าไปชะโงกหน้ามอง เพราะได้ยินเสียงเขาตอบรับแต่ไม่เห็นลืมตาเลย
ขณะที่ใบหน้าสวยหวานชะโงกเข้าไปใกล้..อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้น
"อุ๊ย..คือ ฉัน"
"ห้ามเข้าใกล้ผม"
"คะ?"
"อยากพูดอะไรก็ถอยออกไปก่อน"
"แปลกคน เออ..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบขยับออกมา "ฉันหิว"
"?" ชายหนุ่มมองไปดูนาฬิกาที่ติดอยู่ผนังห้อง "เดี๋ยวจะให้คนเอาขึ้นมาให้"
"ฉันอยากจะบอกอะไรอีกอย่าง ฉันไม่มีเสื้อผ้า" ต้องรีบชิงพูดก่อนกลัวว่าเขาจะหลับไปอีก
พอนายแพทย์เซอร์เวย์ออกไปเพียงไม่นาน แม่บ้านก็จัดหาอาหารมาให้
"ขอบคุณค่ะ" เห็นสายตาคนที่มองแล้วรู้สึกแปลกๆ
ที่แม่บ้านมองเพราะไม่เคยเห็นคุณหมอพาใครขึ้นมาห้องนี้
หลายชั่วโมงผ่านไป..
ถ้าเขาเข้าห้องผ่าตัด อย่างน้อยก็ 5 ชั่วโมง เพราะผ่าตัดแต่ละเคสต้องใช้เวลามาก
กลับมาถึงห้องก็เห็นเธอนอนหลับอยู่บนเตียง
ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป
เช้าวันต่อมา..
"??" ไอยวริญตื่นขึ้นมาพบว่าบนเตียงไม่ได้มีเธออยู่แค่คนเดียว หญิงสาวรีบมองสำรวจร่างกาย เพราะเธอสวมแค่เสื้อเชิ้ตของเขา แถมไม่มีชุดชั้นในใส่
เขาไม่ได้ทำอะไรเราเหรอ? คิดว่าจะถูกลักหลับซะแล้ว ตกลงเขาเป็นผู้ชายเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ไหม แต่ถ้าเป็นแบบที่คิดไว้ก็ดีน่ะสิ เธอจะได้ปลอดภัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียขัดดอก