เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 15

ชายหนุ่มมาถึงสนามบินตามเวลานัด เจอทีมงานรออยู่ที่จุดนัดหมายเพื่อเตรียมขึ้นเครื่องไปไฟล์ทเดียวกัน

“คุณพีทสวัสดีค่ะ คุณนาไม่มาด้วยกันเหรอคะ”

บีบีผู้จัดการของน้ำหวาน นลินี เดินเข้ามาทักทายพร้อมกับนางเอกสาวที่วันนี้ดูสวยแปลกตาเพราะอยู่ในชุดลำลองสบายๆ

“นาติดสัมนากับทางกระทรวงครับ ผมเลยมาดูแล แทน”

ชายหนุ่มตอบผู้จัดการดารา พร้อมกับยกมือรับไหว้ ดาราสาว

“วันนี้บีติดงานเหมือนกันค่ะ ส่งโอเล่ ช่างแต่งหน้าส่วนตัวไปดูแลน้ำหวานแทน ยังไงฝากคุณพีทด้วยนะคะ”

“ได้เลยครับผมจะดูแลให้อย่างดี”

ชายหนุ่มรับปากผู้จัดการสาว

เมื่อใกล้ถึงเวลา ทั้งหมดก็ไปรอที่เกตที่จะบิน ภัทรพลช่วยดูแลน้ำหวานอย่างที่รับปากไว้กับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ จากที่ได้พูดคุยกันเขาพบว่า น้ำหวานเป็นคนนิสัยน่ารัก เมื่อคุ้นกันแล้วพบว่าเธอคุยเก่งมากทีเดียวทั้งคู่พบว่าชอบดำน้ำเหมือนกัน จึงสามารถคุยเรื่องนี้กันได้อย่างถูกคอ

“เสียดายที่ไปแค่แป๊บเดียว ถ้านานกว่านี้เราคงมีโอกาสได้ไปออกทริปดำน้ำกันต่อนะครับ”

“เดือนหน้าน้ำหวานแพลนจะไป Sipadanกับเพื่อนค่ะ”

นางเอกสาวเอ่ยถึงสถานที่ดำน้ำชื่อดังของโลกที่อยู่ในประเทศมาเลเซีย

“โอ้ว Bucket list ของพี่เลยนะครับ คิดว่าชีวิตนี้ต้องไปให้ได้แต่ยังไม่ว่างสักที”

ชายหนุ่มเอ่ยอย่างเสียดาย จริงๆ เขามีแพลนใน ชีวิตอีกมากที่อยากทำ แต่ไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะงานที่รัดตัวเหลือเกิน ชวนศศินาหาเวลาไปดำน้ำที่ Sipadan หลายครั้ง แต่หญิงสาวก็บอกเอาไว้ก่อน เพราะทุกทีที่จะไปก็มีงานเร่งเข้ามาทุกครั้ง เพราะหญิงสาวอยากจะเร่งให้ยอดขายของปีนี้ เติบโตตามเป้าอย่างที่ตั้งใจไว้

“สนใจไปด้วยกันได้นะคะ น้ำหวานไปกับก๊วนที่ชอบดำน้ำเหมือนกัน เราตั้งกันเป็นชมรมเลยล่ะค่ะ”

นางเอกสาวเอ่ยชวน พร้อมกับนึกขึ้นได้ว่ามันเหมือนเธอกำลังให้ท่าเขา พอนึกขึ้นได้ก็รู้สึกอายเลยส่งยิ้มเก้อเขินไป กลัวว่าเขาจะมองว่าเธอทอดสะพาน ชายหนุ่มมองเธอท่าทีที่ขัดเขินนั้นอย่างเอ็นดู นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เห็นท่าทีเขินอายจากสาวๆ เขากับศศินาอยู่ด้วยกันมานาน จนลืมความเขินอาย ไปหมดแล้ว และด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน ไม่เคยต้องจีบกัน ข้ามขั้นมาเอากันเลย เลยไม่ค่อยมีอาการเขินให้เห็น

กับสาวๆ คนอื่นก็ไม่เคยมีโอกาสได้พูดคุยกันแบบนี้ เขาไม่เคยต้องไปจีบใครมานานมาก พลาดพลั้ง ตอนเมาก็แค่ลากขึ้นเตียง เอาเสร็จก็แยกย้าย การพูดคุยกับผู้หญิงสวยๆในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องงานแบบนี้ เป็นสิ่งที่ห่างหายจากชีวิตไปนานมากเหมือนกัน

ขณะที่กำลังพิจารณาหน้าสวยๆ แก้มแดงๆ อยู่นั้น ทางสายการบินก็ประกาศให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่อง ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวไปขึ้นเครื่องเพราะได้ที่นั่งติดกัน เมื่อถึงที่นั่งชายหนุ่มก็อำนวยความสะดวกให้หญิงสาวได้นั่งด้านในติดหน้าต่าง

“หวานขอเก็บของด้านบนก่อนนะคะ”

หญิงสาวหยิบกระเป๋าสัมภาระใบไม่ใหญ่ที่สะพายมาด้วยขึ้นชั้นเก็บของเหนือศรีษะ แต่เอื้อมไม่ค่อยถึงชายหนุ่มจึงเข้ามาประกบเพื่อช่วยยกของขึ้นเก็บให้ แม้จะเป็นเพียงแค่แวบเดียว แต่ชายหนุ่มก็ได้กลิ่นแชมพูหอมรวยรินออกมาจากผมยาวนุ่มสลวยของหญิงสาวพร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาจากกลุ่มผมยาวสลวยนั้น

‘ผมลื่นจัง ไปเป็นพรีเซนเตอร์ยาสระผมได้เลยนะเนี่ยะ’

ชายหนุ่มคิดในใจ ลื่นจนอยากเอื้อมมือไปลองสัมผัสดูสักครั้ง เขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยจริงๆ มัน เป็นอัตโนมัติตามความรู้สึกภายในของผู้ชายทุกคน แค่มองเห็นความสวยงามก็อยากลองลูบๆ คลำๆ ดู ก็เท่านั้น

ข้างฝ่ายนางเอกสาว ก็รู้สึกถึงเสน่ห์ดึงดูดทางเพศของผู้ชายตรงหน้า ใจที่ไม่เคยสั่นไหวให้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน ก็รู้สึกหวิวๆ เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกัน เธอไม่เคยมีแฟน อาจจะเพราะเป็นคนช่างเลือก เลยไม่เคยเปิดโอกาสให้ผู้ชายคนไหนมาก่อน หรือจะเป็นเพราะคำพูดของผู้จัดการส่วนตัวที่ดูเหมือนจะดังก้องในหัวของเธอตั้งแต่วันนั้น ทำให้เธอแอบหาข้อมูลส่วนตัวของเขามาบ้าง ชายหนุ่มไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน เป็นคนที่มุ่งมั่นกับการทำงาน ตั้งแต่เรียนจบมาจากต่างประเทศก็สืบทอด ธุรกิจต่อจากเจ้าสัวผู้เป็นบิดา และนำพาธุรกิจ เติบโตขึ้นมากในเวลาไม่กี่ปี เธอไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ และภัทรพลก็ดูไม่ใช่คนเจ้าชู้ หัวใจเธอรู้สึกสั่นไหว ไปกับความใกล้ชิดเธอรู้ตัวดี พร้อมๆ กับที่ตกใจที่ คนที่ไม่เคยสนใจใครอย่างเธอกลับปล่อยใจให้สั่นไหวไปกับเขาง่ายๆ