เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 28

‘หายไปไหนพีททำไมไม่รับโทรศัพท์ นาติดต่อพีทไม่ได้เลย อ่านข้อความแล้วตอบกลับทิ้งไว้นะ เป็นห่วง’

ภัทรพลนั่งมองน้ำหวานที่หลับไปทันทีที่เสร็จกิจ เขายังไม่อิ่ม แต่จะให้เรียกร้องมากกว่านี้ก็สงสาร เพราะท่าทางเธอน่าจะเหนื่อยมาก เขาลุกไปหยิบโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้มาดู กดเปิดเครื่อง มีข้อความแจ้งเตือนจากระบบบริการว่าศศินาพยายามโทรหาเขาหลายครั้ง กดเข้าไปดูแอพพลิเคชั่นไลน์ เห็นข้อความที่เธอส่งเข้ามา เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว จึงพิมพ์ตอบไปว่า

‘พอดีกลับมาแล้วดื่มไปนิดหน่อยเลยเผลอหลับไป แบตหมดเพิ่งชาร์จ อาบน้ำแล้วกำลังจะนอนครับ’

กดส่งข้อความออกไป ศศินาไม่อ่าน น่าจะหลับไปแล้ว เขาวางโทรศัพท์ลงที่เดิม เปลี่ยนใจหยิบมาพิมพ์ต่อ

‘รักนะครับ’

แล้วกดส่ง พร้อมปิดเครื่องอีกรอบ

“พี่พีท”

นลินีลืมตามองชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางห้อง แผ่นหลังกว้าง สะโพกเปลือยเปล่าปรากฎแก่สายตา ส่งผลให้ใบหน้าเล็ก แดงกร่ำด้วยความเขินอาย

“ยังไม่นอนเหรอคะ”

ภัทรพลหันมามองเรือนร่างเซ็กซี่ที่นอนทอดตัวอยู่บนเตียงมีผ้าห่มคลุมไว้หลวมๆ อย่างลุ่มหลง ผมยาวสยายเต็มหมอนแววตาหวานซึ้ง หน้าแดงกร่ำ ริมฝีปากจิ้มลิ้มบวมเจ่อด้วยพิษจูบ เนินอกมีร่องรอยแดงที่เกิดจากการดูดดึง เป็นภาพที่เซ็กซี่ จนทำให้อวัยวะกลางกายของเขาชูชันขึ้นมาอีกครั้ง นลินีเห็นความแข็งขืนกลางกายของเขา ก็เบือนสายตาหนีด้วยความเขินอาย

ภัทรพลเดินมาทรุดตัวลงนอนข้างเธอ แล้วดึงร่างหอมกรุ่นมา กกกอดไว้แนบตัว

“เช็คโทรศัพท์อยู่ค่ะ ว่ามีใครโทรมาไหม”

กดจูบลงบนขมับบางสูดกลิ่นหอมเข้าปอดอย่างหลงใหล

“น้ำหวานเป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่ไหมครับขอพี่พีทดูหน่อยได้ไหม”

ภัทรพลดึงผ้าห่มออก ลดตัวลงไปมองกึ่งกลางกายสาว แต่ถูกฉุดดึงไว้

“พี่พีท”

นลินีงอตัวเพื่อปกปิดของสงวนให้รอดพ้นจากสายตาเขา

“ขอพี่พีทดูหน่อยนะคนดี”

“น้ำหวานอาย”

“อายทำไมครับ น้ำหวานของพี่สวยไปหมดทั้งตัว”

เขาพูดพรางใช้มือลูบผมนุ่มอย่างเอ็นดู

“พี่พีทคะ เรื่องของเรา…”

“พี่จะไม่บอกหรอกนะว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่มีความสุขมากครับ”