เมียนักเลง นิยาย บท 23

"เหมออกไปนะ! เดี๋ยวแม่หนูก็กลับมาแล้ว" นาร์เนียออกแรงดันตัวผู้ชายเจ้าอารมณ์สุดฤทธิ์เพื่อให้เขาถอยห่างจากรั้วบ้านของเธอ ทว่าด้วยเรี่ยวแรงของเธอที่มีน้อยกว่าทำให้เหมราชสามารถเดินผ่านรั้วบ้านเข้ามาอย่างง่ายดาย

"แม่เธอกลับมาตอนสามทุ่มครึ่ง ตอนนี้เพิ่งหกโมงเย็นกว่าๆ ทำไมฉันจะเข้าไปนั่งเล่นในบ้านเธอไม่ได้" เหมราชชักสีหน้ารำคาญเมื่อเด็กสาวแสดงออกว่าไม่อยากให้เขาย่างกรายเข้าไปในบ้านของเธอ ทั้งที่เมื่อวันก่อนยังคะยั้นคะยอให้เขาเข้าไปนอนเล่นในบ้านของเธอก่อน

"เหมดื้อ" เด็กสาวกอดอกทำหน้ามุ่ย ยืนจังก้าขวางหน้าเหมราชไว้ หากแต่ท่าทางขู่ฟ่อของเธอกลับไม่ได้ทำให้เหมราชรู้สึกกริ่งเกรงเลยแม้แต่น้อย กลับกันเขายังมองว่าสีหน้าบึ้งตึงของเธอมันดูน่ามันเขี้ยวจนรู้สึกเอ็นดู

"นี่ด่าฉันหรือด่าตัวเอง?"

"เหมว่าหนูดื้อเหรอ? เหมหลอกด่าหนูอีกแล้ว หนูจะโกรธเหมมากกว่าเดิมแล้วนะถ้าเหมยังไม่เลิกหลอกด่าหนู" นาร์เนียขู่ฟ่อ

"ก็เอาดิ พ่อจะจับกระแทกให้ลืมโกรธเลย"

"เหมดื้อ แล้วก็หื่นด้วย!"

"เธอก็ดื้อเหมือนกันนั่นแหละวะ ถอย จะเข้าบ้าน"

"แต่นี่มันบ้านหนูนะ เหมจะเดินเข้าออกบ้านหนูตามอำเภอใจไม่ได้ เดี๋ยวแม่หนูกลับมาเห็น"

"ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้วะ หรือแอบนัดผู้ชายคนอื่นมาเจอที่บ้านถึงไม่ยอมให้ฉันเข้าไป"

"ทำไมหนูต้องนัดผู้ชายคนอื่นมาเจอที่บ้านด้วย เหมอย่ามาใส่ร้ายหนูนะ"

"งั้นก็เอากุญแจบ้านมาให้ฉัน" นาร์เนียเหลือบมองฝ่ามือหนาที่ยื่นมาตรงหน้าด้วยหางตา ก่อนจะเสมองไปทางอื่น

"อ๊ะ! เหมจะทำอะไร ปล่อยหนูนะ" เธอผงะถอยหลังด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆคนที่ยืนวางมาดเคร่งขรึมอยู่ตรงหน้าก็ปรี่เข้ามารวบตัวเธอไว้ด้วยท่อนแขนแกร่งเพียงข้างเดียว พร้อมกับใช้มืออีกข้างหนึ่งล้วงเอากุญแจบ้านในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนของเธออย่างถือวิสาสะ

"อ๊ายยยยยยย!" หัวใจดวงน้อยแทบหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่มเมื่อโดนเหมราชอุ้มพาดบ่า เขากลั่นแกล้งเธออย่างอุกอาจจนเธอไม่ทันตั้งตัว

"โอ๊ย! เหมหนูเจ็บ!" เด็กสาวเบ้หน้าพลางส่งเสียงดังลั่นเมื่อเหมราชเปิดกระโปรงนักเรียนขึ้น แล้วฝังเขี้ยวลงมาบนบั้นท้ายขาวเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากขอบแพนตี้ตัวจิ๋ว

"เหมเป็นหมาบ้าเหรอ! เหมกัดก้นหนูทำไม"

"ต่อไปมันจะเป็นหว่างขาของเธอถ้าเธอยังไม่เลิกดื้อกับฉัน" น้ำเสียงเอาจริงของเหมราชทำให้นาร์เนียหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เธอลอบหยิกหลังเขาเบาๆในตอนที่โดนเหมราชแบกเข้ามาในบ้าน

"เหมปล่อยหนู! หนูจะดื้อแล้วนะถ้าเหมยังไม่เลิกแกล้งหนู จะโกรธเหมมากๆดะ....!!" เด็กสาวหยุดทุกถ้อยคำที่กำลังจะพรั่งพรูออกมาเมื่อแพนตี้ตัวจิ๋วถูกกระชากลงไปจนถึงหน้าขา ทำให้บั้นท้ายและใจกลางความเป็นสาวสัมผัสกับความเย็นวาบ

"อยากโดนอีกก็แหกปากเข้า แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่กัดที่เดิม"