เมียนักเลง นิยาย บท 32

"เหมพาหนูมาที่นี่ทำไม นี่มันผับนิ เหมพาหนูมาอาบแสงนีออนที่ผับเหรอ" ดวงตากลมโตกวาดมองแสงไฟภายในผับหรูอย่างตื่นเต้นขณะที่โดนเหมราชลากแขนฝ่าฝูงชนหลายสิบชีวิตเข้าไปในโถงใหญ่ของผับ ท่ามกลางความมืดสลัวที่แทบจะมองไม่เห็นทางเดินเธอตะโกนถามเหมราชแข่งกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม

เหมราชรีบเดินแทรกออกมาจากฝูงชนหลายสิบชีวิตที่กำลังโยกตัววาดลวดลายไปตามเสียงเพลงหนักๆ เขาไม่ได้ตอบคำถามของนาร์เนียเพราะคิดว่าเธอคงจะได้คำตอบแล้วจากสิ่งที่เห็น

"ว้าว มาจนได้นะนางฟ้าน้อยของพี่" ต้นน้ำที่นั่งรออยู่ยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวเมื่อเห็นนาร์เนียเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนรักอย่างเหมราช บดินทร์และสหรัฐที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ก็รีบเงยหน้าขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนของต้นน้ำ

"ไอ้เหี้ยเหม มึงเอาชุดอะไรให้น้องใส่มาผับเนี่ย" บดินทร์ไล่มองการแต่งตัวของนาร์เนียตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พร้อมกับเก็บโทรศัพท์มือถือ "เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ขาสั้นสีซีด รองเท้าผ้าใบขาวดำ ไอ้เหี้ย! นี่มึงจะให้น้องมาเดินจงกรมในผับรึไงวะ"

"กูชอบแบบนี้" เหมราชตอบสั้นๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตัวยาว แล้วดึงตัวนาร์เนียลงมานั่งบนหน้าตักอีกที

"เบ้าหน้านางฟ้าชุดไหนก็รอดเว้ย" เป็นสหรัฐที่พูดขึ้น พร้อมกับเลื่อนแก้วเครื่องดื่มสีสันสดใสไปตรงหน้านาร์เนีย "อันนี้ของน้องนาร์เนียนะ พนักงานเพิ่งเอามาให้เมื่อกี้เอง ดูดเลย ไม่ต้องตักใส่แก้วให้เสียเวลา"

"มันคืออะไรเหรอคะ" เด็กสาวเอียงคอมองเครื่องดื่มสีสันสดใสที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างตื่นเต้น

"เหล้าปั่น สำหรับนางฟ้าน้อยของพี่โดยเฉพาะ" ต้นน้ำเป็นคนตอบคำถามนั้น

"เหมหนูลองกินได้ไหม สีมันน่ากินมากเลย~" เธอแหงนคอมองแฟนหนุ่มอย่างออดอ้อน แต่เหมราชกลับปรายตามองเพื่อนรักทั้งสามคนอย่างคาดโทษ

"ไม่ได้"

"มึงจะอะไรนักหนาวะไอ้เหม ปล่อยให้น้องได้เรียนรู้โลกบ้างเถอะว่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยน้องมันโตขึ้นมันก็ต้องเรียนรู้ที่จะเข้าสังคมด้วยตัวของมันเองอยู่ดี" บดินทร์ทำหน้าเบื่อหน่ายใส่เพื่อนรัก แต่เหมราชกลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะนึกรำคาญเพื่อนทั้งสามคน ทำให้นาร์เนียได้โอกาสหยิบเครื่องดื่มสีสันสดใสขึ้นมาลิ้มลอง

เด็กสาวเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อปลายลิ้นสัมผัสกับความขมของเหล้าที่ผสมอยู่ในเครื่องดื่ม รสชาติของมันแตกต่างจากเครื่องดื่มทุกชนิดที่เธอเคยลิ้มลองมา ทว่าสีสันของมันที่ดึงดูดให้เธออยากจะลิ้มลองก็ทำให้เธอดูดมันเข้าปากอีกครั้ง

เธอวางแก้วเครื่องดื่มไว้ที่เดิมอย่างระมัดระวัง ก่อนจะหันหลังกลับไปประคองใบหน้าคมเข้มของเหมราชกลับมา เลื่อนใบหน้าเข้าไปแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของชายหนุ่ม ให้เขาชิมรสชาติของเครื่องดื่มสีสันสดใสจากปากของเธอ

"ดื้อว่ะ บอกอะไรไม่เคยฟัง" เหมราชถอนจูบออกเมื่อได้ชิมรสชาติขมของเหล้าในปากเด็กสาว เขาเอ็ดเบาๆพร้อมกับรั้งศีรษะทุยเล็กลงมาแนบลำคอเพื่อไม่ให้เธอหันกลับไปกินมันอีก

"กูว่ามันไม่น่าใช่จงอางหวงไข่ธรรมดานะ แบบนี้น่าจะเรียกว่าหวงยิ่งกว่าไข่ในหินมากกว่า" ต้นน้ำยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบกับสหรัฐ

"อยากรู้ว่าไข่ในหินจริงไหมมึงก็ลองยื่นมือเข้าไปจับแก้มน้องดูดิ"

"ให้ไอ้เหี้ยดินทำดิ ไหนๆมันก็ปากแตกแล้ว แตกอีกสักรอบคงไม่เป็นไรหรอก"

"กูได้ยินนะไอ้พวกเวร" บดินทร์ทำหน้าระอากับความรักเพื่อนของสองเพื่อนรัก พร้อมกับหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกใส่ปาก

"ว้าว ดูดิ๊ว่าเจอใคร" น้ำเสียงเย้ยหยันที่ดังแทรกขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ทำให้เหมราชรีบหันหน้ากลับไปมองข้างหลัง เช่นเดียวกับบดินทร์ ต้นน้ำ และสหรัฐที่หยุดการกระทำทุกอย่าง

"ไอ้ภาคิน" เหมราชเค้นเสียงลอดไรฟันเมื่อเห็นคู่อริที่เคยมีเรื่องกันยืนอยู่ข้างหลัง ทำให้นาร์เนียรีบผละใบหน้าออกจากซอกคอหนา มองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาทักทายเหมราชอย่างไม่เป็นมิตรตาแป๋ว

"ว้าว นี่เมียมึงเหรอวะ" ดวงตาคมกริบตวัดมองมาที่เธอ ทำให้นาร์เนียรู้สึกหวาดกลัวจนไม่กล้าสบสายตา เนื้อตัวของเธอสั่นเทิ้มในตอนที่ภาคินยื่นมือเข้ามาหมายจะสัมผัสพวงแก้ม แต่ก็โดนเหมราชปัดออกเสียก่อน

"หวงซะด้วย" ภาคินแสยะยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าเหี้ยมเกรียมของเหมราช "มีเมียน่ารักขนาดนี้ไม่คิดจะแบ่งให้กูเชยชมบ้างเหรอวะ"

"..." เหมราชขบกรามแน่น พร้อมกับยกนาร์เนียลงจากหน้าตัก ทำให้ต้นน้ำรีบดึงนาร์เนียเข้ามายืนข้างๆ ในขณะที่บดินทร์และสหรัฐรีบลุกขึ้นเดินไปหาเหมราชเมื่อเห็นกลุ่มเพื่อนของภาคินเกือบสิบคนเดินเข้ามาสมทบ

"คนอย่างมึงไม่เหมาะจะเชยชมเมียกูหรอก แต่ถ้าเอาเลือดหัวของมึงมาล้างตีนเมียกูก็ได้อยู่"

"มึงนี่มันปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ"

"แต่มึงคงลืมไปว่ากูถนัดใช้ตีนมากกว่าใช้ปาก"

พลั่ก!

"กรี้ดดดดดดดดดดด!!!" นาร์เนียกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นเหมราชยกเท้ายันหน้าท้องของภาคินเต็มแรงจนทำให้ภาคินเสียหลักกระเด็นไปหลายก้าว ก่อนที่กลุ่มเพื่อนของภาคินเกือบสิบคนจะกรูกันเข้ามา

"เหม!!" ความหวาดกลัวจู่โจมหัวใจเมื่อเห็นแฟนหนุ่มของตัวเองยืนอยู่กลางวงล้อมของคู่อริ ผู้คนรอบข้างที่กำลังสนุกสนานกับเสียงเพลงต่างพากันวิ่งหนีจ้าละหวั่นเมื่อกลุ่มของเหมราชและกลุ่มของภาคินเริ่มสาดความรุนแรงใส่กัน

"ก้มไว้ อย่าออกมาเด็ดขาดนะ" ต้นน้ำกดศีรษะของเด็กสาวให้นั่งลงในช่วงแคบๆระหว่างโซฟากับโต๊ะกระจก เพื่อกันไม่ให้เธอโดนลูกหลงไปด้วย ก่อนจะรีบปรี่เข้าไปร่วมวงกับเพื่อนรักทั้งสามคน

กรี้ดดดดดดดดดดด!!!

นาร์เนียหลับตาแน่นเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้คนในผับดังขึ้นเป็นระยะ ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้น

เพล้ง!

เสียงแก้วกระแทกกับอะไรบางอย่างทำให้นาร์เนียที่กำลังนั่งหลบอยู่รีบเงยหน้าขึ้นมา เธอมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจสุดขีด ขณะที่หัวใจก็เหมือนจะหยุดเต้นไปพร้อมๆกัน

"เหม!!"