เมียนักเลง นิยาย บท 31

"บอกให้รออยู่แถวๆโรงเรียนก่อนทำไมไม่ฟังวะ จะตามมาที่นี่ทำไม" นาร์เนียก้มหน้าสำนึกผิดเมื่อโดนเหมราชเอ็ดเบาๆทันที่หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อนในลานกว้างหน้าคณะฯ โดยมีสหรัฐที่เดินตามหลังมานั่งทำหน้าระอาอยู่ข้างๆ

"ก็เหมบอกว่ายังเรียนไม่เสร็จ หนูอยากกลับบ้านพร้อมเหมเลยนั่งแท็กซี่มาหา แล้วโรงเรียนของหนูกับมหาลัยของเหมก็ไม่ได้ไกลกันมากด้วย"

"แล้วเกียร์ที่ให้ไว้ทำไมไม่ใส่มา กล้าถอดของที่ฉันให้ออกเหรอวะ" เหมราชถามเสียงเข้ม พร้อมกับค้ำแขนทั้งสองข้างบนขอบโต๊ะหินอ่อนเพื่อกั้นระยะห่างระหว่างเพื่อนกับแฟนสาว

"หนูไม่เคยถอดนะ นี่ไง" นาร์เนียรีบดึงสร้อยคอที่เหมราชให้ไว้ออกมาจากปกเสื้อ แหงนคอมองเขาตาแป๋วอย่างออดอ้อน "เหมอย่าโกรธหนูนะ"

"ทำไมชอบทำให้อารมณ์เสียอยู่เรื่อยเลยวะ" น้ำเสียงของเหมราชอ่อนลงเล็กน้อย เรียกรอยยิ้มหวานกลับมาเปื้อนใบหน้าจิ้มลิ้มของนาร์เนียอีกครั้ง ต่างจากสหรัฐที่ลอบกลอกตาไปมา

"เหมหนูอยากกินติม~" เด็กสาวส่งสายตาออดอ้อนเมื่อเห็นว่าเหมราชเริ่มอารมณ์เย็นลง

"อยากกินไอติมไม่ต้องไปอ้อนไอ้เหมหรอก มาอ้อนพี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่ซื้อให้กิน" เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นขณะที่นาร์เนียกำลังออดอ้อนเหมราชเสียงหวาน ทำให้เธอรีบละสายตาจากใบหน้าคมเข้ม แล้วหันไปหาเจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่

"พี่ต้นน้ำ" เธอส่งยิ้มหวานเป็นการทักทาย

"อยากกินไอติมไหม"

"พี่ต้นน้ำจะซื้อให้หนูเหรอคะ"

"หอมแก้มหนึ่งฟอดแลกกับไอติม สนใจไหมครับ" ต้นน้ำยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับหยิบไอศกรีมแท่งที่ตั้งใจซื้อมาฝากนาร์เนียออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ด้านหลัง นาร์เนียที่เห็นอย่างนั้นมองไอศกรีมในมือของต้นน้ำตาเป็นประกาย แต่เหมราชกลับชักสีหน้าไม่พอใจ

"จะให้พี่หอมแก้มเรา หรือเราหอมแก้มพี่ดี"

"จูบตีนกูก่อนไหม ถ้าไม่ตายค่อยหอมแก้มเมียกู" คำถามของเหมราชทำให้ต้นน้ำที่กำลังนึกสนุกอยากจะกลั่นแกล้งเพื่อนรักชะงักไป

"มึงเห็นนี่ไหมไอ้ต้น" บดินทร์ที่เดินตามหลังมาติดๆขยับตัวเข้ามากอดคอต้นน้ำ พร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาริมฝีปากของตัวเอง

"ทำไม จะให้กูจูบปากเน่าๆของมึงรึไง"

"เดี๋ยวปากมึงจะมีสภาพเหมือนปากกูเนี่ยแหละถ้ามึงยังไม่เลิกเต๊าะของสูงของไอ้เหี้ยเหม แต่มึงอาจจะโชคดีกว่ากูหน่อยที่ได้ชิมตีนมันแทนศอก"

"มึงอยากโชคดีสองชั้นไหมล่ะ" ต้นน้ำถาม

"ทำไม"

"เอาปากมึงไปรีบตีนไอ้เหมแทนกูดิ"

"เพื่อนเวร!" บดินทร์ตะโกนคำหยาบใส่หน้าเพื่อนรัก ก่อนจะเดินเข้าไปกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้ว่าง

"พวกมึงสองตัวนี่ก็ขยันอ้อนตีนไอ้เหมกันจริงๆเลยนะ" สหรัฐที่นั่งเงียบมาหลายนาทีพูดขึ้นสีหน้าระอา

"ได้ข่าวว่ามึงจดเบอร์โทรไว้จะให้น้องนาร์เนียไม่ใช่เหรอวะ รีบให้ดิ น้องนั่งอยู่ข้างๆมึงนั่นไง"

"มึงหุบปากไอ้ต้นน้ำ"