เมียนักเลง นิยาย บท 13
สรุปบท 12 ไอติมแท่งโปรด NC+++: เมียนักเลง
สรุปตอน 12 ไอติมแท่งโปรด NC+++ – จากเรื่อง เมียนักเลง โดย เวย์นิส
ตอน 12 ไอติมแท่งโปรด NC+++ ของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่เรื่องดัง เมียนักเลง โดยนักเขียน เวย์นิส เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
@สามชั่วโมงต่อมา
"เหมเมาเหรอ" นาร์เนียเงยหน้าถามขณะเดินจูงมือเหมราชเข้ามาในโรงจอดรถของคอนโดมิเนียม ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้เธอรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อยที่จะให้เขาขับรถกลับบ้านตอนนี้
"ถ้าเมาจะเดินตรงได้เหรอวะ ถามไม่คิด" คำตอบของเหมราชไม่ได้สร้างความมั่นใจให้เด็กสาวเลยแม้แต่น้อย เธอมองเขาตาปริบๆในตอนที่เขาหยิบกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา
"เหมขับรถไหวเหรอ หนูยังไม่อยากตาย~"
"กลัวตายนักก็กลับไปนั่งแดกไอติมในวงเหล้ากับไอ้สามตัวนั้นโน้นไป เดี๋ยวจะช่วยสงเคราะห์ซื้อไอติมให้" เขาพูดประชดอย่างนึกรำคาญ พร้อมกับดึงมือออกจากการเกาะกุม ตวัดขาเรียวยาวราวกับนายแบบขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์คันหรู
"เหม อุ้ม~" หมวกกันน็อกในมือถูกแย่งไปอย่างอุกอาจในตอนที่กำลังจะครอบมันลงบนศีรษะ เหมราชเหลือบมองเจ้าของการกระทำอย่างไม่ชอบใจนัก ถึงอย่างนั้นก็ยอมอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนถังน้ำมันข้างหน้า
"หนูกลับไปนอนเล่นที่คอนโดของเหมก่อนได้ไหม ร้านเค้กของคุณแม่ปิดสามทุ่ม ยังเหลืออีกตั้งหลายชั่วโมง หนูไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว" เธอออดอ้อนเสียงหวาน แล้วยื่นมือขึ้นไปเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากให้เหมราช ขณะที่มือบางอีกข้างหนึ่งถือหมวกกันน็อกของเขาไว้
"แน่ใจเหรอว่าอยากอยู่กับฉันจริงๆ"
"หนูอยากอยู่กับเหมค่ะ" นาร์เนียยิ้มแป้น
"พร้อมจะเสียตัวให้ฉันแล้วว่างั้น?"
"เหมอยากได้ตัวหนูเหรอ" เด็กสาวเอียงคอถาม เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากเหมราชจึงค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปประชิดริมฝีปากหยักได้รูป "แบ่งไอติมของเหมให้หนูกินก่อนสิ แล้วหนูจะให้"
"หึ" เหมราชแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ "เดี๋ยวจะให้แดกจนจุกเลย"
"หนูไม่ตะกละนะ ไม่จุกหรอก" เธอตอบอย่างมั่นใจ จากนั้นจึงค่อยๆสวมหมวกกันน็อกให้ชายหนุ่ม แล้วกอดคอเขาไว้หลวมๆ
เหมราชแสยะยิ้มอย่างไม่อาจคาดเดา ก่อนจะขับรถออกมาจากคอนโดมิเนียมของบดินทร์ทันที ตลอดทางที่ขับรถมาเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งเด็กจากตัวของนาร์เนียโชยมาเตะจมูก ชวนให้เขาเคลิบเคลิ้มไปกับกลิ่นหอมบริสุทธิ์ของมัน
"ไหนไอติมของเหม" ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องพักของเหมราช เด็กสาวก็รีบแบมือขอสิ่งที่ต้องการ ทว่าเจ้าของห้องกลับเดินผ่านหน้าเธอเข้าไปในห้องนอนโดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา
"เหมอย่าขี้งกสิ เราตกลงกันแล้วนะ" นาร์เนียยู่ปากเง้างอด ก่อนจะรีบเดินตามเข้าไป เธอชะงักฝีเท้าเล็กน้อยเมื่อเดินพ้นกรอบประตูเข้ามาแล้วเห็นเหมราชกำลังถอดเข็มขัด ร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า
เด็กสาวยิ้มแป้นชอบใจ รีบเดินไปนั่งรอบนเตียงอย่างสงบเสงี่ยม ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนสวยจ้องมองเป้ากางเกงของชายหนุ่มไม่วางตาในตอนที่เขาเดินกลับมาหา
"อยากกินก็ถอดเองดิ"
"แค่ก! แค่ก! หะ..เหมหนูหายใจไม่ออก" นาร์เนียเบือนหน้าหนีพลางหอบหายใจหนักๆ ความใหญ่โตของเขาที่คับแน่นเต็มปากทำให้เธอไม่สามารถกลืนน้ำลายได้ เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศหายใจ
"แล้วใครใช้ให้เธอกลั้นหายใจวะ"
"อื้อ!!" เธอเปล่งเสียงร้องในลำคออีกครั้งเมื่อเหมราชดันอาวุธร้ายของเขาเข้ามาในปาก แต่ด้วยขนาดที่ใหญ่โตเกินขนาดของมัน ทำให้มันไม่สามารถดันเข้ามาจนสุดได้
เด็กสาวหอบหายใจหนักๆ เมื่อไม่มีทางเลือกจึงค่อยๆขยับศีรษะเข้าออกอย่างเงอะงะ จินตนาการว่ามันคือไอศกรีมแท่งโปรด แม้ว่าขนาดของมันจะต่างกันมากก็ตาม
"อ๊า~ ดูดแรงๆ" มือหนาลูบผมเด็กสาวเบาๆอย่างพึงพอใจ ก่อนจะยื่นมือลงไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอ
"แค่ก! แค่ก!" นาร์เนียสำลักหน้าดำหน้าแดงเมื่อโดนกดศีรษะเข้าหาความใหญ่โต น้ำลายที่ไม่สามารถกลืนลงคอได้ไหลยืดออกมาเปรอะเปื้อนริมฝีปาก เธอรีบปัดมือหนาออกจากศีรษะ แล้วถอนริมฝีปากออกจากแก่นกายใหญ่
"แค่ก! แค่ก!" เด็กสาวล้มตัวนอนแผ่หลาอย่างหมดแรงพลางหอบหายใจ ริมฝีปากและปลายคางฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำลายของตัวเอง แต่นั่นกลับเป็นภาพที่เร้าอารมณ์สำหรับเหมราช
"หะ..เหมหนูเริ่มกลัวแล้วนะ" หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบผิดจังหวะเมื่อเหมราชทิ้งตัวลงมากลางหว่างขา ก่อนจะซุกใบหน้าลงมาคลอเคลียซอกคอ มือหนาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ที่ยังห่อหุ้มด้วยบราเซียร์
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียนักเลง