ไอ้กร๊วกเวรตะไลจอมอวดดี!
วอลเตอร์ ซาห์น โมโหและสาปส่งขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรขอความช่วยเหลือจาก โทมัส ดันน์ เสียงของเขาฟังเหมือนเสียงหวูดเรือ
“เดี๋ยวแกจะได้ลิ้มรสชาติของการตกนรก!” เขาแสยะยิ้มวิปริตให้นาธานหลังจากวางสายแล้ว
ทุกคนส่ายหน้าอย่างเศร้าใจกับการกระทำอันโง่เขลาของนาธาน คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็มองว่านาธานฆ่าตัวตายชัดๆ แทนที่จะใช้โอกาสนี้หนีไป เขากลับส่งตัวเองขึ้นไปบนตะแลงแกงตอนที่บอกให้ วอลเตอร์ ซาห์น ขอความช่วยเหลือจาก โทมัส ดันน์
สีหน้าของเพนนีเต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่เธอรีบร้อนก้าวเข้ามาหาพร้อมอุ้มควีนี่ไว้ “เราควรจะรีบไปกันเดี๋ยวนี้นะคะ นาธาน” เธอเกลี้ยกล่อม “โทมัส ดันน์ เป็นคนใหญ่คนโตในเขตตะวันออก เป็นคนเลวทรามที่เข้าข้างคนต่ำช้าอย่าง วอลเตอร์ ซาห์น”
“ให้ผมจัดการเอง เพนนี” เขาพูดอย่างเยือกเย็น “ทำแบบนี้จะได้ไม่ต้องมีปัญหาเวลามาจัดการทีละคน ให้ผมจัดการพวกมันให้จบๆ ไปเลย”
ไม่ถึงสิบนาที ยกที่สองของความวุ่นวายก็เริ่มขึ้นในโรงเรียนอนุบาลอันสงบสุขอีกครั้ง คราวนี้หนักหนากว่าครั้งแรกด้วยซ้ำ
ใครบางคนมองออกไปนอกหน้าต่างและตะโกนด้วยความประหลาดใจ “ว้าว น่าตื่นตาชะมัดยาดเลย! ดูกองกำลังทหารที่ยืนอยู่ข้างนอกนั่นสิ ขนาดรถทหารยังมาเป็นสิบๆ!”
รถบรรทุกทหารนับสิบเคลื่อนขบวนเสียงดังลั่นเข้ามาในโรงเรียนอนุบาลทีละคันๆ อย่างสง่างาม
“เร็ว!”
“เร็ว!”
ทหารนับพันในชุดลายพรางลงมาจากรถบรรทุกเมื่อรถจอด แล้วจัดระเบียบแถว
จากนั้นไม่นานชายร่างกำยำไว้จอนข้างหูก็ก้าวลงมาจากรถจี๊ปทหารคันหนึ่ง
เขาคือ โทมัส ดันน์ คนที่ วอลเตอร์ ซาห์น ขอความช่วยเหลือไปนั่นเอง
“หน่วยที่หนึ่งและหน่วยที่สอง ปิดถนน ฉันต้องการให้ปิดล้อมโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ไว้ทั้งหมด”
“ถ้าฉันไม่ออกคำสั่ง แม้แต่นกสักตัวเดียวก็ห้ามเข้าออกบริเวณนี้ทั้งสิ้น”
เสียงของ โทมัส ดันน์ ดังก้องราวกับเสียงฆ้องขณะที่เขาตะโกนออกคำสั่ง
“รับทราบครับท่าน! เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้แน่ใจว่าภารกิจจะสำเร็จลุล่วง!”
หน่วยที่หนึ่งและหน่วยที่สองตอบอย่างพร้อมเพรียงกันขณะที่พวกเขาออกปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว ภายในพริบตา โรงเรียนอนุบาลก็ถูกปิดล้อมเอาไว้
โทมัส ดันน์ ดึงปืนพกออกมาจากสายคาดเอวและส่งสัญญาณบอกหน่วยที่เหลือ “ตามฉันมา!”
“ตามหาคนที่มันกล้าแตะต้องคนของฉัน รับรองได้ว่าฉันจะจัดการมันให้น่วม!”
นายทหารเคลื่อนที่เข้าไปในห้องเรียนทีละคน ติดอาวุธตั้งแต่ดาบปลายปืนไปกระทั่งปืนกลหรือแม้แต่ระเบิดมือ
พวกเขาปิดล้อมโรงเรียนทั้งหลังในเวลาอันรวดเร็ว ทั่วทุกมุมเต็มไปด้วยทหารประจำการ
“หยุดอยู่กับที่!”
เพียงเห็น โทมัส ดันน์ ทุกคนก็เสียวสันหลังวาบแล้ว แล้วพวกเขาก็ยิ่งรู้สึกสงสารนาธานและครอบครัวของเขา
เมื่อได้ โทมัส ดันน์ หนุนหลัง วอลเตอร์ ซาห์น ก็กลับมาทำกร่างได้อีกครั้ง “หึๆ จุดจบของแกใกล้เข้ามาแล้ว” เขาจ้องมองด้วยแววตาชั่วร้ายด้วยความพึงพอใจ
จากนั้นเขาก็หันไปหา โทมัส ดันน์ และประจบอีกฝ่าย “ผมดีใจมากครับที่ในที่สุดคุณก็มาที่นี่ คุณดันน์ ผมซาบซึ้งในบุญคุณของคุณมากที่ช่วยทวงคืนความยุติธรรมให้ ได้โปรดเห็นใจครอบครัวของผมและอย่าปล่อยให้มันลอยนวลไปนะครับ!”
“จริงค่ะ คุณดันน์” คุณนายซาห์นก็เข้ามาร่วมวงด้วยพร้อมลูกชายร่างอ้วนของพวกเขาและหลั่งน้ำตาเสแสร้ง “ดูสิคะว่ามันป่าเถื่อนขนาดไหน มันทรมานเรา! ได้โปรดให้เราได้รับความยุติธรรมเถอะนะคะ!”
โทมัน ดันน์ ขมวดคิ้วเมื่อเห็นบอดี้การ์ดของ วอลเตอร์ ซาห์น นอนตัวงออยู่เกลื่อนพื้นด้วยความเจ็บปวด “เกิดอะไรขึ้น” เขาหันไปหาวอลเตอร์ซึ่งใบหน้าเปื้อนเลือด
“เพราะมันนั่นแหละครับ” วอลเตอร์ ซาห์น ชี้ไปที่นาธานด้วยความขุ่นเคืองอย่างเจ็บแสบ “ไอ้กุ๊ยป่าเถื่อนนี่มันไม่ใช่แค่ทำร้ายลูกเมียผมเท่านั้นนะครับ มันยังทำร้ายบอดี้การ์ดของผมและบังคับให้ผมนั่งคุกเข่าต่อหน้ามันอีก”
โทมัส ดันน์ มองตามทิศที่นิ้วของวอลเตอร์ชี้ไป สายตาประสานเข้ากับสายตาแน่วแน่ของนาธาน
กิริยาของเขาเปลี่ยนไปอย่างสังเกตได้ นัยน์ตาไหวระริก
“ผมไม่เคยถูกหมิ่นศักดิ์ศรีแบบนั้นมาก่อนเลยครับ คุณดันน์” วอลเตอร์ ซาห์น ขุ่นเคืองใจกับความพ่ายแพ้ขณะยืนอยู่ข้างๆ โทมัส ดันน์ “มันทำให้ผมกลายเป็นตัวตลกของคนในแชนนิ่ง ได้โปรดช่วยผมเอาคืนมันด้วยนะครับ”
นัยน์ตาของ โทมัส ดันน์ ยังคงจับจ้องนาธานอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะหันไปหา วอลเตอร์ ซาห์น “ถ้างั้นแกจะให้ฉันทำอะไร”
ราวกับว่าตัวเองกำลังจะได้รับรางวัลเชิดชูเกียรติ วอลเตอร์ ซาห์น ยืดตัวขึ้น เชิดหน้า อกผายไหล่ผึ่ง เขาปรายตามองนาธานและครอบครัวอย่างเย้ยหยันก่อนจะประกาศก้องให้ทุกคนได้ยินด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ทุกคนในแชนนิ่งต่างก็รู้ว่าผมเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น”
“เนื่องจากผมสัญญาว่าผมจะหักแขนมันข้างหนึ่ง ผมก็ต้องทำตามนั้น แต่ไม่เอาเท่าเดิมแล้ว ผมจะหักแขนมันทั้งสองข้างแทนข้างเดียว”
อะไรนะ
พวกเขามึนงงไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้น
กร๊อบ! กร๊อบ! ทหารหักแขนทั้งสองข้างของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เพียงเธอผู้เดียว