“ฉันก็อยากจะถามเธอเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่” แม้ว่านภัสสรจะไม่ได้พูดเสียงดัง แต่รสรินกลับยังกลัวเธอ “ฉันเปล่า” ปฏิเสธทันควัน “อย่าโง่ไปหน่อยเลย! ทำไมฉันต้องกลัวเธอด้วย” พยายามยืนยันเสียงแข็งแม้ว่าจะมีร่องรอยของความไม่มั่นใจแทรกอยู่ เธอรู้สึกว่านภัสสรไม่ใช่คนเดิมเมื่อห้าปีที่แล้ว แต่ก็บอกไม่ได้ว่าเธอเปลี่ยนไปยังไง จากปฏิกิริยาของรสริน เธอบอกได้เลยว่ารสรินกำลังโกหก แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเรื่องอะไร เมื่องานใกล้จะเริ่มต้น นภัสสรก็นึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างที่ต้องทำ ดังนั้นเธอจึงปล่อยแขนรสรินก่อนจะกลับไปยังห้องจัดเลี้ยง แต่ด้านหลังเธอ รสรินกลับกระทืบเท้าปึงปังด้วยความโกรธ ขณะที่มองตามร่างของนภัสสรที่หายเข้าไปในฝูงชน ทันใดนั้นเอง ‘เบลล่า หิรัญกิจ’ ก็เดินเข้ามาเอ่ยทักทายจากทางด้านหลัง “สวัสดีค่ะคุณรสริน ทำไมยังอยู่ที่นี่อีกล่ะคะ? งานจะเริ่มแล้ว” “ออกมาสูดอากาศน่ะค่ะ” เมื่อรสรินหันไปตามต้นเสียง สร้อยคอเพชรวิบวับมูลค่านับล้านก็ดึงดูดความสนใจจากเธอไว้ และในตอนนั้นเองที่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา งานระดมทุนเพื่อการกุศลเริ่มต้นขึ้นตอนสองทุ่มครึ่ง และเจ้าภาพก็ได้พาผู้เข้าร่วมไปยังห้องรับรอง ดูเหมือนจะเป็นงานเลี้ยงการกุศลทั่วไป แต่พวกเขาก็รู้ว่าตระกูลหิรัญกิจกำลังจัดงานเลี้ยงเพื่อค้นหาพันธมิตรในโครงการถัดไป เหล่าผู้ที่ได้รับเชิญทั้งหลายต่างพากันเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการแข่งขันอันดุเดือด เว้นแต่นภัสสรที่มายืนหลบมุมอยู่เงียบ ๆ เธอมาที่นี่เพียงเพื่อต้องการมาเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าของพี่เลี้ยงอย่าง ดนัย หิรัญกิจ หัวเรือใหญ่ของตระกูลหิรัญกิจเท่านั้น ผ่านไปได้ครึ่งทางของการประมูลแล้ว แต่เจ้าของงานก็ยังไม่ปรากฏตัว ด้วยเหตุนี้ นภัสสรจึงคิดว่าผู้สนับสนุนรายใหญ่ที่สุดในค่ำคืนนี้เท่านั้นที่จะสามารถพบกับบุคคลนั้นได้ ดูเหมือนว่าเราต้องหาทางอื่นเพื่อเจอกับดนัย นภัสสรกัดริมฝีปากอย่างครุ่นคิดโดยไม่ทันได้เห็นว่าบริกรหนุ่มกำลังเดินมาทางเธอและชนกับเขาเข้า โชคดีที่ไม่ได้มีเรื่องน่าปวดหัวเกิดขึ้น เนื่องจากถาดที่พนักงานถือมาด้วยนั้นว่างเปล่า แต่กระเป๋าเงินของนภัสสรร่วงหล่นแทนเพราะเธอคว้าได้แต่ของขวัญ พนักงานคนนั้นโค้งคำนับพร้อมกับเอ่ยขอโทษขอโพยยกใหญ่ “ขอโทษครับคุณผู้หญิง!” เนื่องจากเขาเป็นเพียงเด็กวัยรุ่น นภัสสรจึงตอบปัดไป “ไม่เป็นไรค่ะ ทุกอย่างโอเค” นภัสสรมุ่งไปห้องน้ำทันทีโดยที่ลืมกระเป๋าสตางค์ที่ร่วงหล่นไปเสียสนิท เมื่อไม่มีใครสังเกตเห็นและลับร่างของนภัสสรไปแล้ว รสรินที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดก็ก้าวออกมาก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์ที่วางอยู่บนพื้น มือบางยัดสร้อยเพชรใส่กระเป๋าแล้ววางมันลงไว้ที่เดิม หลังจากออกมาจากห้องน้ำ นภัสสรก็เพิ่งรู้ว่ากระเป๋าเงินของเธอหายไป เมื่อนึกได้ว่าน่าจะทำมันหล่นไว้ตอนชนกับบริกรหนุ่มเมื่อครู่จึงหมุนเท้ากลับไปยังที่เดิม และมันก็อยู่จริง ๆ เพียงชั่วครู่ เหล่าฝูงชนจากที่ไหนไม่รู้ก็มาล้อมเธอไว้ นภัสสรอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะที่เริ่มสังหรณ์ใจแปลก ๆ ทันใดนั้น เบลล่าก็เดินผ่านฝูงชนและหยุดยืนตรงหน้าเธอ “คืนมันมาให้ฉัน” เธอเอ่ยขึ้น “คืนอะไรคะ?” นภัสสรงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หมายถึงอะไร