เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 38

"พัด ทำไมไม่เปิดไฟ" พารันกวาดตามองรอบๆห้องพักเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอกับความเงียบงัน อุณหภูมิในห้องยังปกติราวกับก่อนหน้านี้ไม่มีการเปิดใช้เครื่องปรับอากาศ ภายในห้องปกคลุมด้วยความมืดสลัว มีเพียงเสียงคลื่นที่ดังเล็ดลอดเข้ามา

"หายไปไหนวะ" เขารีบหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมาเมื่อไม่เห็นคีย์การ์ดอีกใบหนึ่งของพัดชาเสียบอยู่ในช่องของมัน ทำให้มั่นใจได้ว่าเธอยังไม่กลับมาที่ห้องพักทั้งที่เดินออกมาจากผับก่อนเขาหลายนาทีแล้ว

"มีอะไรรึเปล่าครับนาย" คาไลน์ที่กำลังจะเดินแยกไปที่ห้องพักของตัวเองเดินวกกลับมาเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มยังยืนอยู่หน้าประตู

"คาไลน์มึงไปเช็กกล้องวงจรปิด กูขอเร็วที่สุด"

"นายหญิงไม่ได้อยู่ในห้องเหรอครับ"

"พัดหายไป ไม่รับสายกูด้วย มึงรีบไปดูกล้องวงจรปิด เอาภาพมาให้ได้ว่าเมียกูหายไปไหน!"

"ครับ" คาไลน์รับคำโดยไม่ถามอะไรต่อ ก่อนจะรีบวิ่งออกไป

หัวใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อไม่สามารถติดต่อพัดชาได้ เขาคงชะล่าใจเกินไปที่ไม่เดินตามเธอออกมาตั้งแต่แรก แม้จะมั่นใจในระดับหนึ่งว่าพัดชาสามารถดูแลตัวเองได้ แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆเขากลับกระวนกระวายใจจนนั่งไม่ติด

"ให้พวกเราไปตามหารอบๆดูก่อนไหมครับนาย บางทีนายหญิงอาจจะไปเดินเล่นริมชายหาดก็ได้นะครับ" ลูกน้องคนหนึ่งแสดงความเห็น

"ไปดูที่ชายหาดสองคน ที่เหลือไม่ต้อง" พารันออกคำสั่ง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพักเพื่อมองหาจุดที่น่าสงสัย แต่ทุกอย่างภายในห้องก็ยังเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนเดิม นั่นยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าพัดชาคงไม่ได้กลับมาก่อนจริงๆ น่าแปลกที่หัวใจมันกระตุกไม่หยุดนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในตอนที่พารันกำลังจะหันหลังเดินออกไปจากห้องพักพอดี เขารีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือคาไลน์

"เจอพัดชาไหม"

(นายครับ! คนที่เอาตัวนายหญิงไปคือลูเซียนครับ มันพานายหญิงไปที่ชั้น(...)ห้อง(...)ตอนนี้หน้าห้องมันมีลูกน้องยืนคุมอยู่สี่คนครับ)

"เป็นไปไม่ได้! มึงแน่ใจนะว่าไม่ได้ดูผิด"

(ผมมั่นใจว่าใช่ลูเซียนแน่นอนครับ ถึงจะตกใจที่เห็นว่าเป็นมันแต่ผมมั่นใจว่าใช่ลูเซียนแน่นอน)

"เวรเอ้ย!" พารันสบถคำหยาบอย่างหัวเสีย ก่อนจะกดวางสายแล้ววิ่งออกไปทันที ทำให้ลูกน้องทุกคนที่ยืนอยู่ด้วยกันต้องรีบวิ่งตามไป

"เลือกสิสาวน้อย มันคือของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้เธอกับไอ้พารันโดยเฉพาะเลยนะ" พัดชากำหมัดแน่นเมื่อเห็นความโกรธแค้นสะท้อนออกมาจากดวงตาคู่นั้นของลูเซียน เขาทำให้เธอกลายเป็นคนโง่ที่หาทางเอาตัวรอดไม่ได้ แต่ถึงจะรอดพ้นจากเงื้อมมือของตัวอันตรายอย่างลูเซียนไปได้ ก็คงหนีจากลูกน้องของเขาที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องไม่ได้