"..." น้ำหวานได้แต่ขบกรามแน่น มองหน้าพัดชาที่กำลังลอยหน้าลอยตาอย่างเกลียดชัง
"ถ้าพี่เป็นน้องหวานคงจะรีบวิ่งหนีไปแล้วนะ ถือว่าน้องหวานหน้าด้านพอสมควรนะเนี่ยถึงยังกล้ายืนอยู่ตรงนี้ได้"
"ทำไมต้องหนีด้วยล่ะคะในเมื่อหวานไม่ได้ทำอะไรผิด หวานไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นเลยนะคะพี่พารัน" เธอตอกกลับพัดชาในประโยคแรก ก่อนจะตีหน้าเศร้าในประโยคสุดท้าย
"..." พารันนั่งฟังเงียบๆโดยไม่ตอบอะไรกลับไป
"พี่พารันไม่เชื่อหวานเหรอคะ พี่พัดชากำลังโกหกนะ แถมยังใส่ร้ายหวานอีก"
"แล้ว?"
"ทะ..ทำไมพี่พารันถามแบบนั้นล่ะคะ"
"..." เขาถอนหายใจเบาๆอย่างนึกรำคาญ ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของคำถามตรงๆ "ไปทำตัวง่ายที่อื่นเถอะ เห็นแล้วอายแทน"
"..." ไม่ใช่แค่น้ำหวานที่อึ้งไปกับคำพูดร้ายกาจที่พ่นออกมาจากปากของพารัน เพราะแม้แต่นักศึกษาคนอื่นๆที่ได้ยินก็ต่างนิ่งอึ้งไปตามๆกัน
"พะ..พี่พารันว่าหวานเหรอคะ"
"เลิกเรียกฉันว่าพี่เถอะ สะอิดสะเอียน ฉันกับเธอไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น"
"ถ้าไม่ได้สนิทกันแล้วทำไมถึงชวนหวานเข้าโรงแรมตอนเจอกันครั้งแรกล่ะคะ ไหนพี่พัดชาบอกว่าเป็นแฟนกันนานแล้วไง งั้นแสดงว่าพี่พารันนอกใจแฟนเหรอคะ?" เธอจงใจถามเสียงดังเพื่อให้คนอื่นๆได้ยิน คำพูดของเธอทำให้เกิดเสียงซุบซิบนินทาดังตามมา แต่คนฟังอย่างพารันกลับเหยียดยิ้มสมเพช
"เป็นแมงเม่าที่โง่เหมือนที่พัดมันว่าจริงๆ จะเอาคืนฉันทั้งทีก็ยังจะประจานความใจง่ายของตัวเองอีก ถามจริงต้องง่ายขนาดไหนถึงยอมเข้าโรงแรมกับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก"
"พะ..พี่พารัน!"
"แค่ฉันพาเข้าโรงแรมก็หาว่าฉันนอกใจแฟนแล้วเหรอ? ถึงฉันจะเป็นผู้ชายก็ไม่ได้ใจง่ายเหมือนเธอหรอก"
"ถ้าหวานใจง่ายแล้วพี่พัดชานี่เรียกว่าอะไรเหรอคะ เอากับเพื่อนตัวเองจนได้เป็นแฟนกัน แบบนั้นเรียกง่ายเหมือนกันไหมคะ"
"หึ" เสียงแค่นหัวเราะของพารันดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะหยัดกายลุกขึ้น
หมับ!
"กรี้ดดดดดดด!!" น้ำหวานกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อโดนกระชากผมอย่างแรงด้วยฝีมือของพารัน ท่ามกลางความตกใจของนักศึกษาหลายสิบคนที่กำลังมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะโดนกดศีรษะลงบนโต๊ะหินอ่อนอย่างไม่ทันตั้งตัว
นักรบและมาวินที่นั่งมองการกระทำของเพื่อนรักเงียบๆลอบยกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก ไม่ได้รู้สึกเห็นใจคนโดนกระทำเลย เช่นเดียวกับพัดชาที่ยกขาไขว่ห้างโดยไม่พูดอะไร
"เห็นฉันเป็นคนใจดีขนาดนั้นเลยเหรอถึงกล้าต่อปากต่อคำกับฉัน"
"พะ..พี่พารันปล่อยหวานนะ!"
"มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?"
"พี่พารันก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับหวานนะ! ถะ..ถ้ายังไม่ปล่อยหวานจะแจ้งตำรวจ!" น้ำเสียงเยือกเย็นของชายหนุ่มทำเอาน้ำหวานเสียวสันหลังวาบจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เพื่อน(ไม่)สนิท