เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 1

คืนวันนี้มืดมิดเป็นพิเศษ ถึงยื่นมือออกไปก็มองไม่เห็นนิ้วทั้งห้า

บนถนนที่เปลี่ยวและเงียบเส้นหนึ่งบริเวณชานเมือง เด็กสาววัยรุ่นปั่นจักรยานตรงไปข้างหน้า เป็นเพราะกลัวหัวใจจึงเต้นระรัวด้วยความตึงเครียด

โครม!

ทันใดนั้น ด้านหลังก็มีเสียงกระแทกชนดังสนั่น! ต่อมารถสปอร์ตคันหนึ่งก็ผ่านข้างกายเธอไปเป็นเส้นโค้งงดงามเส้นหนึ่ง และพุ่งตกลงไปในคูน้ำข้างทางอย่างแรงจนตะกอนดินทรายกระจาย

“กรี๊ด…”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้รับความตกใจรุนแรง กรีดร้องออกมาแล้วก็ร่วงจากจักรยาน กุมหัวนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น พลางจ้องมองรถสปอร์ตที่ท้ายรถชี้ฟ้าด้วยสีหน้ามึนงงอยู่นานอย่างไม่ได้สติกลับคืนมา

เกิด เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้ว?

“โอ๊ย…” หลังจากความสงบเงียบครู่หนึ่ง เสียงครางต่ำๆด้วยความเจ็บปวดก็ลอยออกมาจากในตัวรถ เป็นผู้ชายคนหนึ่ง

“เฮ้ คุณเป็นยังไงบ้าง”

ไม่ทันจะคิดอะไรมาก เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนล้มลุกคลุกคลานพุ่งเข้าไป พลางเคาะตัวรถอย่างร้อนรน “คุณไม่ต้องกลัว ฉันจะหาคนมาช่วยคุณ!”

ประจวบกับในเวลานี้มีแสงไฟจ้าจากรถสาดมาพอดี

มีรถมาแล้ว! เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนดีใจ วิ่งไปโบกมืออย่างเร็ว “เฮ้! จอดหน่อยค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ!”

ใครจะไปรู้ว่ารถคันนั้นขับรถผ่านไปด้วยความเร็วสูง

“เฮ้อ!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และกระโดดลงไปในคูน้ำ พยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีในการเหวี่ยงประตูรถที่เปลี่ยนรูปทรงไปให้เปิดออกสุดชีวิต

แกร๊ก! ความเจ็บปวดถูกส่งมาจากแขน การออกแรงบังคับดึงทำให้แขนทั้งสองข้างของเธอล้วนได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่ประตูรถเปิดออกแล้ว

จากนั้นก็ตามมาด้วยกลิ่นเลือดโชยมา ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ออกมาจากข้างใน มือข้างหนึ่งคว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าเธอ พลางเอ่ยด้วยลมหายใจที่ไม่มั่นคง “ช่วย…ผม”

มือเขาร้อนมาก! เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกลวกจนสั่น เธอประคองไหล่ชายหนุ่มเอาไว้ และเอ่ยอย่างจริงใจว่า “ฉันจะช่วยคุณ ฉันไม่มีทางทิ้งคนเจ็บเอาไว้โดยไม่สนใจหรอก”

“ขอบคุณ ผมจะตอบแทนคุณ” เสียงชายหนุ่มเบามาก เจือไปด้วยแรงดึงดูด เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้ยินแล้วก็หน้าแดง “ไม่ต้องตอบแทน…กรี๊ด!”

ยังเอ่ยไม่ทันจบ ก็รู้สึกตาลายขึ้นมากะทันหัน ตนเองถูกชายหนุ่มทับร่างเอาไว้ กลิ่นอายแข็งแกร่งอันตรายของบุรุษเพศโอบล้อมเธอเอาไว้…

“คุณทำอะไร…อุ๊บ” ริมฝีปากพลันถูกทาบทับ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเบิกตากว้าง สมองเป็นสีขาวโพลนทันที

จูบแรกของเธอ!

“รีบ! ช่วยผม!” ชายหนุ่มจุมพิตเธออย่างสะเปะสะปะ ปากก็หายใจหอบ มือข้างหนึ่งปลดกระดุมเสื้อเธอออกอย่างราบรื่น

“คุณรีบปล่อยฉันนะ…” เสี่ยวเนี่ยนพยายามผลักแผงอกเขาเต็มที่ แต่ก็เจ็บจนต้องหดมือกลับมา เมื่อครู่เพื่อที่จะช่วยเขา จึงใช้แรงมากเกินไปจนทำให้มือได้รับบาดเจ็บ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะกินบนเรือน ขี้บนหลังคา โดยการกดเธอเอาไว้ใต้ร่าง!

“อึก…” ฤทธิ์ยาในร่างกายเซียวเซิ่งออกฤทธิ์ต่อไป อาการคันยุบยิบไม่มีที่สิ้นสุดนั้นราวกับมดมากมายไต่ไปทั่ว ร่างกายของเด็กสาวนุ่มนิ่มอย่างน่าประหลาด จึงกลายเป็นยาแก้พิษที่ดีที่สุดให้เขา

ไม่มีเวลามาสนใจเสียงวิงวอนขอร้องของเด็กสาว เขาฝืนบังคับครอบครองเธอ…

“อ๊า!” ความเจ็บปวดที่ไม่เคยมีมาก่อนหน้านี้แผ่มา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสั่นระริก เล็บมือจิกลงบนเเผ่นหลังชายหนุ่มอย่างแรง ทิ้งรอยข่วนที่ทั้งยาวและลึกเอาไว้สี่แนว…

“ขอโทษ ผมถูกวางยาปลุกเซ็กส์” รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเด็กสาว เซียวเซิ่งก็ผ่อนแรงเล็กน้อย พลางกดมือสองข้างของเธอที่ขยับมั่วซั่วเอาไว้ ริมฝีปากชุ่มชื้นครอบครองริมฝีปากเธออย่างอ่อนโยนมากขึ้น…

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกัดริมฝีปากแน่น หยาดน้ำตารินไหลจากหางตาเป็นสาย เสียใจอย่างสุดซึ้ง

ในที่สุดเธอก็รู้ว่า คำว่า “ช่วย” ที่ชายหนุ่มพูด ไม่เหมือนกับช่วยที่เธอคิด เธออยากช่วยชีวิตเขา ไม่ใช่ใช้ร่างกายตนเองช่วยสักหน่อย!

“ฉันเกลียดคุณ…เกลียดคุณ…” เสียงสะอื้นแผ่วเบาของเด็กสาว ทำให้หัวใจชายหนุ่มตะลึงครู่หนึ่ง แต่กลับเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหวขึ้น

หลังจากความโกลาหลในระยะเวลาสั้นๆผ่านไป ก็หลงเหลือเพียงแค่การข่มขืนอันโหดร้าย กับเสียงคำรามต่ำๆทำลายความนิ่งเงียบที่ทำให้ผู้คนหน้าแดงก่ำ เนิ่นนานมิหยุด...

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไรแล้ว ในที่สุดเซียวเซิ่งก็เต็มอิ่ม และลุกขึ้นจากร่างของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เขาช่วยเธอดึงกระโปรงให้เรียบร้อย “ขาผมได้รับบาดเจ็บ คุณไปหาโทรศัพท์มือถือในรถของผม อีกครู่หนึ่งก็กลับไปด้วยกันกับผม…”

“คุณมันสารเลว!”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนลุกขึ้น คว้าดินโคลนขึ้นมาปาใส่หน้าชายหนุ่มอย่างแรงแล้วหมุนตัววิ่งหนีไป