เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 2

ครึ่งเดือนหลังจากนั้น เขตพื้นที่ VIP ของโรงพยาบาล

ภายในห้องพักผู้ป่วยสุดหรูห้องหนึ่ง เซียวเซิ่งที่สวมชุดคนไข้นั่งอยู่บนเก้าอี้รักษาอาการป่วยกำลังอ่านแฟ้มเอกสาร โดยมีคุณหมอแกะผ้าพันแผลที่เท้าให้เขาอยู่

“คุณชายเซียว คุณหายเเล้วครับ”

ผู้เชี่ยวชาญที่ถูกเชิญมาจากต่างประเทศตรวจสอบเท้าเขาอย่างละเอียดรอบหนึ่ง พลางเอ่ยด้วยท่าทางเคารพ “ไม่เพียงแต่การทำงานจะฟื้นคืนเป็นปกติ รอยเเผลเป็นก็ไม่มี หล่อเหลาเหมือนตอนแรกเลยครับ”

เซียวเซิ่งเหลือบตามองอย่างเฉื่อยชาแวบหนึ่ง แววตาราวกับจักรพรรดิผู้ปกครองใต้หล้าที่มีพลังอำนาจบีบคั้นผู้คน

“ท่านประธาน”　โอเล่ย์ผู้เป็นเลขาเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ และโบกมือให้คุณหมอถอยออกไป พลางรายงานเสียงเบาว่า “หาเด็กสาวที่ช่วยชีวิตคุณเอาไว้เมื่อครึ่งเดือนก่อนพบแล้วครับ ชื่อเอี๋ยนหยู่โรว เธออยู่ข้างนอก”

เซียวเซิ่งสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ปิดแฟ้มเอกสารแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา “ให้เธอเข้ามา”

“ครับ”

ครึ่งนาทีหลังจากนั้น เด็กสาวรูปร่างสะโอดสะอง แต่งหน้าบางๆก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่กล้าเงยหน้าขึ้นด้วยความขี้ขลาด

แค่ดูจากรูปร่างสัดส่วนของเธอเพียงอย่างเดียว เทียบกับเด็กสาวในคืนนั้นแล้วดูจะเป็นผู้ใหญ่มากไปหน่อย เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วเชยคางเธอขึ้น

สายตาสอดประสานกัน เอี๋ยนหยู่โรวสั่นเล็กน้อย เบนสายตาหลบอย่างตะขิดตะขวงใจ

บุคลิกเช่นนี้คล้ายอยู่สามส่วน นัยน์ตาดำเซียวเซิ่งหดวูบ เม้มริมฝีปากบางสวย เอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “รองเท้าข้างนั้นเป็นของคุณ?”

“ไม่ใช่ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ” เอี๋ยนหยู่โรวส่ายหน้า สีหน้าตึงเครียด หางตาชื้นเล็กน้อย คล้ายกับหวาดกลัวเรื่องในคืนนั้นมาก

เธอพยายามแสร้งทำบุคลิกเป็นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ไม่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับใคร

“เป็นของเธอครับ ท่านประธาน” โอเล่ย์เปิดเอกสาร เอ่ยเสียงเบา “พวกเราดึงไฟล์บันทึกกระบวนการซื้อรองเท้าทั้งหมดจากกล้องวงจรปิดออกมาตามรหัสสินค้าของรองเท้าเธอ อีกอย่างคืนวันนั้นเธอก็มีงานเลี้ยงรวมตัวเพื่อนนักเรียน เวลาที่กลับไปก็ถูกจังหวะพอดีครับ”

“อืม” เซียวเซิ่งรับคำเรียบๆ พิจารณามองเด็กสาวตรงหน้าใหม่อีกครั้ง

นึกถึงตนเองที่ทำลายครั้งแรกของเธออย่างป่าเถื่อนแล้ว หัวใจที่เย็นชาแข็งแกร่งดวงนั้นพลันละลายไปเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวไล้แก้มของเธอ “อย่ากลัว คืนวันนั้นเป็นผมที่ไม่ดีเอง”

“คุณเอี๋ยน คืนวันนั้นท่านประธานของพวกเราไปงานพบปะเข้าสังคม ไม่ทันระวังถูกคนวางยาในไวน์เข้า ระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาลก็เกิดเรื่องขึ้น คุณไม่เพียงแต่ช่วยท่านประธานของพวกเรา แต่หลังจากเกิดเรื่องแล้วก็เงียบสนิท คู่ควรที่จะได้รับการนับถือ ขอบคุณคุณครับ” โอเล่ย์พยักหน้าเกรงใจ

“ไม่ ไม่ต้องแล้วค่ะ” เอี๋ยนหยู่โรวแสดงความเขินอายของเด็กสาวแรกรุ่นอายุสิบหกสิบเจ็ดปีออกมาใช้ พลางเอ่ยด้วยใบหน้าเเดงระเรื่อ “คุณเซียวมีชื่อเสียงในเรื่องไม่ข้องเกี่ยวกับผู้หญิง เรื่องคืนนั้น…ตอนนั้นฉันก็เสียมารยาทกับคุณ…”

เธอหมายถึงเรื่องที่ใช้ดินปาใส่หน้าเขา?

“ผมรู้ คุณเป็นเด็กสาวที่บริสุทธิ์คนหนึ่ง”

หลักฐานแน่นหนาชัดเจน ตอนนี้เซียวเซิ่งไม่สงสัยอะไรอีก “ในเมื่อผมครอบครองร่างกายคุณไปแล้ว ย่อมมอบความมั่งคั่งรุ่งเรืองให้กับคุณ คุณสามารถเลือกได้ว่าต้องการสมบัติจำนวนมหาศาล หรือจะอยู่ข้างกายผม”

“หยู่โรวไม่สนชื่อเสียงเงินทอง ถ้าหาก…” เอี๋ยนหยู่โรวจงใจเอ่ยเพียงครึ่งเดียวแล้วก้มหน้าลง เพื่อไม่ให้คนเห็นถึงความยินดีปรีดาในใจของเธอ

เซียวเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย สั่งการเสียงเย็นว่า “ให้เธออยู่ข้างกายฉัน จัดเตรียมบ้านที่แพงที่สุด คนรับใช้ที่ดีที่สุด ยานพาหนะที่หรูหราที่สุด ของกินของใช้ล้วนต้องชั้นเลิศ! ฉันต้องการให้ไม่ว่าไปที่ไหนก็ตาม เธอล้วนสามารถข่มหญิงสาวชั้นสูงลงได้หมด!”

สวรรค์ ผู้ชายคนนี้เผด็จการยิ่งกว่าที่จินตนาการเอาไว้ซะอีก!

เอี๋ยนหยู่โรวใจสั่นไหว ช่วงเวลาสูงสุดของเธอมาถึงแล้ว ถึงแล้ว ฮ่าๆ...

“ครับ” โอเล่ย์ก้มหน้ารับคำสั่ง พลางถือเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง “ท่านประธาน ผมจะเปลี่ยนเสื้อให้คุณ สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ”

“ให้ฉันทำได้มั้ยคะ” เอี๋ยนหยู่โรวยื่นมือออกไป นัยน์ตามีประกายวิงวอน เธอรู้ว่าการเปลี่ยนเสื้อผ้าทำให้เกิดความปรารถนาทางอารมณ์ง่ายมากที่สุด