เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 162

แต่……ครอบครัวของเซียวเซิ่ง จะยอมรับเธอในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวเป็นลูกสะใภ้หรือไม่？

เมื่อเห็นความเฉื่อยชาของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ฉู่หยู้ซีซึ่งมีอารมณ์ดีเช่นนี้ ก็กังวลทันที “ถ้าคุณลืมสวี่เจียนไม่ได้จริง ๆ ฉันสามารถช่วย

คุณได้เช่นกัน แต่จะดีกว่าสำหรับคุณที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกของตัวเอง อย่าสับสนระหว่างความเมตตากับความรัก เซียวเซิ่งได้ทำ

หลายสิ่งหลายอย่างเพื่อคุณเบื้องหลัง ผมแค่ไม่อยากให้คุณแบกรับบุญคุณ”

อูเจินจูพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “เธอมีความคิดต่อสวี่เจียนว่าเขามาก่อนย่อมได้เปรียบเป็นเจ้าของ เขาช่วยเธอในเวลาที่ยากลำบากที่

สุดของเธอ แต่ถ้าเขาไม่ช่วยเธอ ฉันก็ช่วยเธอได้เช่นกัน ดังนั้นขึ้นไม่ถึงระดับผู้มีบุญคุณ”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้พูด ไม่มีอารมณ์ขึ้นลง เพียงแค่นั่งเงียบ ๆ

“โอ่วว เสี่ยวเหนียนหยู ทำไมวันนี้คุณดูสุขุมจังเลย？” อูเจินจูรู้สึกประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่แสดงอาการตกใจและความยุ่งเหยิง

บนใบหน้าเลย ใจเย็นจนเลือดเย็นไม่เหมือนเธอเลย

ฉู่หยู้ซีพิจารณาดูครู่หนึ่ง ตัดสินใจเพิ่มไฟ “ใช่แล้ว ฉันได้ยินพ่อบ้านเซี่ยพูด แม่ของสวี่เจียนยอมรับเงิน 2 ล้านยูโรของเซียวเซิ่งเป็น

ค่าชดเชย เท่ากับสิบห้าล้านเลยนะ! เซียวเซิ่งไม่สนใจเรื่องเงินมากเกินไป！”

“ไม่ผิด มันช่างดีเหลือเกินที่มีเงินจำนวนนี้ซื้อสาววัยทองมาเพลิดเพลิน” อูเจินจูชำเลืองมองเสี่ยวเนี่ยน แล้วพูดอย่างเห็นด้วย

เขาไม่สนใจเรื่องเงิน？

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนึกถึงดอกไม้ห้าสิบดอก และนึกถึงหัวไชเท้าอินทรีย์ห้าสิบหยวน เมื่อนึกถึงเสื้อผ้าที่พ่อบ้านเซี่ยขอให้เธอถอดก่อนออก

เดินทาง……กลายเป็นว่าเบื้องหลังที่ทำให้เธอกัดฟันด้วยความเกลียดชัง มีความจริงที่ทำให้เธอซาบซึ้งอยู่

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนประคองหน้าผากของเธอและหลับตา

“เฮ้” ” อูเจินจูกระแทกฉู่หยู้ซีศอกของเธอ ยิ้มอย่างมุ่งร้าย “คุณชอบเสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่เหรอ？ทำไมคุณไม่ใช้โอกาสนี้ในการ

รุกละ แต่แทนที่จะพูดแทนเซียวเซิ่ง？”

“เซียวเซิ่งเป็นพี่น้องของผม เราโตมาด้วยกัน ผมจะช่วยคนนอกได้เหรอ？”

อูเจินจูกำลังจะยกย่องเขาในความภักดี แต่เมื่อเธอได้ยินฉู่หยู้ซีพูดเสริมอีกประโยค “แม้ว่าเราจะขุดกำแพงก็ต้องรอจนกว่าศัตรูต่าง

ชาติจะสงบลง！”

เอ่อ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ดีจริงๆ

โกลเด้นฟีนิกซ์

เซียวซาปรากฏใบหน้า เซียวเซิ่งสั่งให้บอดี้การ์ดไปส่งเธอที่บ้าน ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้พูดอะไรสักคำ หลังจากนั้นทันที กู้จ่านหนิงก็ถูก

บังคับให้พาน้องสาวของเขาออกไปเพื่อทำหน้าที่แทน

“ไม่ใช่……” กู้จ่านหนิงถูกบังคับให้ไม่มีอำนาจ “ผู้ที่ชอบสวี่เจียนคือเซียวซา เธอเป็นคนอาสาเสียสละเอง แล้วเกี่ยวอะไรกับซี

หนิงของครอบครัวฉัน？ทำไมคุณถึงใจร้ายกว่าฉัน บังคับให้ผู้ชายที่น้องสาวชอบไปให้คนอื่น”

มันไม่ได้โหดร้าย เหตุผลหลักคือสวี่เจียนไม่รักเซียวซาเลย มันเป็นโศกนาฏกรรมที่เซียวซาแต่งงานกับเขา。

เซียวเซิ่งถือบุหรี่ไว้ระหว่างปลายนิ้วของเขา มองไปที่กู้จ่านหนิงอย่างดูถูกเหยียดหยาม ทัศนคติที่หยิ่งยโสนั้นทำกู้จ่านหนิงต้องการดุแม่

เป็นพิเศษ ท้ายที่สุดถ้าเขาไม่ได้ออกแบบสวี่เจียน เซียวซาจะไม่เสียตัว คือความจริง

หลังจากปัดขี้บุหรี่ ใบหน้าหล่อเหลาแน่นของเซียวเซิ่งก็ปรากฏส่วนโค้งที่ตื้นขึ้น “ส่งคำเชิญงานแต่งงาน ฉันจะเข้าร่วมงานแต่งงานด้วย

ตนเอง”

สวี่เจียนเพิ่งสูญเสียเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไป แน่นอนว่าจะต้องเสื่อมโทรมไปชั่วขณะ ใครก็ตามที่แต่งงานกับเขาในเวลานี้จะโชคร้าย คน

ฉลาดอย่างเซียวเซิ่งจะปล่อยให้น้องสาวของเขาต้องทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร？

กู้จ่านหนิงถูกบังคับจนรู้สึกวิงเวียน และลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ดวงตาเต็มไปด้วยแววตาของเหยื่อ “เซียวเซิ่ง คุณจำได้ไหมว่าคุณ

เหยียบหนังศีรษะของผมในวันนี้ยังไง ครั้งหน้าจะตอบแทนเป็นสิบเท่าแน่นอน！”

เซียวเซิ่งคนนี้เฉียบแหลมเกินไป เขาถูกเพิกเฉยมาตลอด เขาชอบมันมาก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะบังคับให้เซียวเซิ่งแต่งงานกับกู้ซีหนิง

“เก็บพลังไว้หน่อย กลับไปจัดการเรื่องการแต่งงานของน้องสาวเถอะ” เซียวเซิ่งหัวเราะอย่างเย้ยหยันและจัดเสื้อผ้าของเขาให้เรียบ

ร้อย เดินออกไปด้วยก้าวที่มั่นคง……