เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 174

เอี๊ยด!

รถออฟโรดสีดำหรูหราขับด้วยความเร็วมาตลอดทางจนถึงโรงพยาบาล จอดรถบนช่องฉุกเฉินอย่างเย่อหยิ่ง เสียงเบรกรถดังสนั่น ทำให้สายตาของผู้คนจับจ้องไปยังจุดจุดเดียว

ชายหนุ่มที่หล่อเท่สวมแว่นกันแดดลงมาจากในรถ รูปร่างสูงใหญ่กำยำ

“คุณผู้ชาย จอดรถตรงนี้ไม่ได้ค่ะ” พยาบาลคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเตือน

เซียวเซิ่งไม่ได้พูดจา นำเธอกดลงไปตรงที่นั่งคนขับ หลังจากนั้นก็อุ้มเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพุ่งเข้าลิฟต์ไป กิริยาท่าทางทั้งหมดนั้นล้วนหยิ่งยโสและใช้อำนาจบาตรใหญ่ แต่กลับทำให้คนเคารพเลื่อมใส......

“ผู้ชายคนนี้หล่อจังเลย~”

ทุกที่ที่ถูกเขาสัมผัสสดชื่นขึ้นมา ความหวานชื่นเอ่อล้นขึ้นภายในใจของพยาบาลสาว อิจฉาผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาจริงๆ......

หลังจากบ้าผู้ชายอยู่ครู่ใหญ่ เธอถึงนำรถหรูขับออกไปอย่างระมัดระวัง หาที่ช่องจอดรถที่ดีที่สุด

โครม!

ฉู่หยู้ซีที่กำลังเติมคอลลาเจน อยู่ๆประตูก็ถูกถีบเปิดออก เขาตกใจจนตัวสั่น ขาหมูที่อยู่ในตกลงไปในถ้วยจิ๊กโฉ่ว จิ๊กโฉ่วสาดกระเซ็นเต็มใบหน้า

เดิมทีนึกว่าเป็นผู้ที่ทำร้ายเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์มาแล้ว เมื่อมองเห็นชัดเจนว่าเป็นเซียวเซิ่ง เขาโมโหจนตบโต๊ะทันที “ไอ้คนชั่ว แกอุ้มภรรยามาหาฉันทำไม? รังแกที่ฉันตามจีบผู้หญิงที่ชอบไม่ติด?”

“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้รับบาดเจ็บที่หน้าผาก บรรเทาอาการบวมให้เธอ!” เซียวเซิ่งออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

“ได้รับบาดเจ็บ?”ฉู่หยู้ซีตกใจ รีบไปต้อนรับทันที เมื่อเห็นว่าหน้าผากของเสี่ยวเนี่ยนปูดบวม ปากก็สบถด่าทอออกมา “ผู้หญิงดีๆมักถูกผู้ชายเลวๆย่ำยี ถ้าแกไม่มีปัญญาเลี้ยงดูเธอให้ดีๆได้ ก็ให้ฉันจัดการ!”

“ทำงานของแกไป!”

“แกเอาไข่ไก่กลิ้งสักสองทีก็ดีขึ้นแล้ว ทำไมต้องมาใช้แรงงานแพทย์ที่มีชื่อเสียงแบบฉันคนนี้?”ฉู่หยู้ซีอารมณ์เสียเล็กน้อย แต่เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่มีความหนาวเย็นยะเยือกพลุ่งพล่านของเซียวเซิ่ง รีบเปลี่ยนคำพูดทันที “วางเธอลงบนเก้าอี้ก่อน”

เซียวเซิ่งนำเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยวางนอนบนเก้าอี้สำหรับรักษา ตนเองนั่งย่อตัวลงไปจับมือของเธอเอาไว้ วางข้างริมฝีปาก “คุณภรรยา เจ็บหรือเปล่า?”

เขา......ทำใจไม่ได้ที่จะให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่เล็กน้อย!

“ขอร้องคุณแล้ว คุณสามี พวกเราอย่าได้ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม?”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกลำบากใจจนอยากจะร้องไห้ ก็แค่ถูกโทรศัพท์มือถือทุบหัวทีหนึ่งเท่านั้น ไม่เป็นไรจริงๆ

“ผมกลัวว่าจะกระแทกจนเกิดการช้ำใน”เซียวเซิ่งลูบหัวโนเล็กๆของภรรยา พูดด้วยท่าทางที่จริงจัง “เดิมทีไอคิวเธอก็ไม่สูงอยู่แล้ว ถูกกระแทกแบบนี้ เกิดทำให้มาตรฐานของเซลล์ไข่ที่ปฏิสนธิแล้วเสื่อมลง ถึงเวลานั้นผมกับลูกชายจะทำอย่างไร?”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน: “......”

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”ฉู่หยู้ซีพลางจัดการบาดแผลให้แก่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน พลางถามเซียวเซิ่ง

“แม่ฉันจะทุบฉัน เธอดันเข้ามารับ”เซียวเซิ่งกดมือทั้งสองไว้บนที่วางแขน จ้องการกระทำของฉู่หยู้ซีตาไม่กะพริบ กลัวว่าเขาจะแต๊ะอั๋งภรรยาของตนเอง

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหลับตาลงด้วยความเขินอาย ขนตากำลังสั่นเบาๆ หนังตาบางจนสามารถมองเห็นเส้นเลือดแดงได้อย่างชัดเจน มองฉู่หยู้ซีจนหัวใจชื่นบานแล้ว เขาเป็นรุ่นพี่ที่หน้าตาดี

“เนี่ยนเอ๋อร์น่ารักขนาดนี้ ป้าสะใภ้เซียวลงมือลงได้อย่างไรกันนะ?”

ฉู่หยู้ซีเคียดแค้น “เสี่ยวเนี่ยน คุณอยู่กับเซียวเซิ่งได้รับความลำบากทรมานแล้ว! มาอยู่กับผมเถอะ รับรองว่าทันทีที่คุณแต่งเข้ามาก็จะเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดของบ้าน พวกเราทั้งครอบครัวฟังคำสั่งคุณแค่คนเดียว! ถ้าไม่เชื่ออีกเดี๋ยวคุณกลับบ้านไปกับผมสัมผัสด้วยตนเองดูเสียหน่อย แม่ผมจะต้องทำให้คุณได้รับเสพสุขการปฏิบัติราวกับเป็นซูสีไทเฮา!”

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโค้งริมฝีปากทีหนึ่ง ทันทีที่คิดจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าบรรยากาศเงียบสงบจนน่ากลัว

เธอลืมตาขึ้น ก็เห็นชายหนุ่มรูปหล่อสองคนกำลังคุมเชิงกัน คนหนึ่งเย็นชาน่าเกรงขามราวกับฮ่องเต้ สายตาสามารถฆ่าคนตายได้ คนหนึ่งมีเสน่ห์แห่งความชั่วร้ายอิสระราวกับปีศาจ บนใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่สยบความเคลื่อนไหว

“แกลองชักชวนดูอีกทีซิ?”

“อะไรเรียกว่าการชักชวน ก็แม่ของฉันชอบเสี่ยวเนี่ยน”

“......แม่ของแกเจอเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“หลายวันก่อนแล้ว แอบมองน่ะ”ฉู่หยู้ซีเลียริมฝีปากแล้วยิ้ม ค่อนข้างกวนประสาทเลยทีเดียว

เซียวเซิ่งโกรธมาก “อย่ามาทำตัวต่ำช้าแบบนี้ได้ไหม เธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องกฎหมายของฉัน!”

“รอแกหย่า”

“คุณหมอฉู่”เมื่อเห็นว่าเขาล้มลงอย่างค่อนข้างน่าสงสาร เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยวอยากจะไปพยุง ทันใดนั้นบริเวณเอวก็แน่นขึ้นทันที แขนที่แข็งแรงแขนหนึ่งโอบเข้ามา

เซียวเซิ่งนำเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างเผด็จการ “ไม่ต้องสนใจเข้า เขาสร้างสถานการณ์น่ะ”

สร้าง สร้างสถานการณ์?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกหมดคำจะพูด แอบคิดในใจแม่เป็นอย่างไรลูกชายก็เป็นอย่างนั้น แม้แต่บทพูดของเซียวเซิ่งกับแม่เขายังเหมือนกัน——สร้างสถานการณ์

เซียวเซิ่งทราบดีว่าภรรยากำลังคิดอะไร ดวงตาปรากฏรอยยิ้มแวบหนึ่ง ก้มหน้าลงไปจุ๊บบนริมฝีปากที่สวยหยดย้อยของเธอทีหนึ่ง “คุณภรรยา วันนี้คุณสวยมากเกินไปแล้ว”

“อุ๊ย!”เอี๋ยนเสี่ยวเรียนผลุบดวงตาอย่างรีบร้อน ใบหน้าแดงก่ำ ถูกสามีชมหนึ่งประโยค ภายในใจก็เหมือนกับถูกฟ้าผ่าอย่างไรอย่างนั้น เปรี้ยวๆหวานๆเป็นอย่างยิ่ง ต่อหน้าของคนนอก ทั้งเขินอายเล็กน้อย......

ฉู่หยู้ซีโกรธแค้นเป็นอย่างยิ่ง กำลังคิดอยากจะต่อว่าเซียวเซิ่งสักสองสามประโยค ทันใดนั้นก็เห็นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก้มหน้าลงไปด้วยความเขินอายพอดิบพอดี ทันใดนั้นก็ถูกความสวยของเธอทำให้หวั่นไหวไปแล้ว อยู่ๆนึกถึงกลอนประโยคหนึ่งขึ้นมา——

ที่สุดก็คือความอ่อนหวานละมุนละไมเมื่อก้มหน้าลงไปนั้น คล้ายกับความเขินอายของบัวอุบลชาติที่ไม่กลัวลมหนาว

“เก็บสายที่หยาดเยิ้มของแกลงไป”เซียวเซิ่งกดใบหน้าของฉู่หยู้ซีลงไปบนขาหมู โอบเอวของภรรยาเอาไว้แล้วเดินออกไปข้างนอกราวกับหมาบ้า มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นส่วนโค้งแวบหนึ่ง

ด้านหลัง ฉู่หยู้ซีถือขาหมูเอาไว้ แล้วกัดอย่างรุนแรงสองสามคำ ผลที่ได้และระดับความลึกเหมือนกับภรรยาที่ถูกสามีทอดทิ้งเอาไว้อยู่ในห้องแล้วกำลังกัดผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเกือบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

“วันที่เจ็ดเดือนกรกฎาคมท้องฟ้าแจ่มใส ทันใดนั้นก็มีหิมะตกลงมาห่าใหญ่ ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาหวังว่าจะเป็นภาพหลอนของฉัน......”

ทันทีที่ออกมาห้องทำงานของฉู่หยู้ซี โทรศัพท์มือถือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นบิดาโทรมา เธอก็รายงานให้สามีได้เตรียมตัว “พ่อฉันโทรมา”

“ในเมื่อเป็นพ่อตาโทรมา คุณก็รับสายเถอะ”

“พ่อตา......”เอี๋ยนเสี่ยวเยี่ยนรู้สึกว่าน่าตลก ทั้งยังประทับใจเล็กน้อย

เคยได้ยินว่าผู้ชายคนหนึ่งรักคุณ ก็จะต้องเคารพญาติพี่น้องและเพื่อนของคุณ เซียวเซิ่งในเมื่อก่อนไม่เหลือบมองเอี๋ยนจื้อโก๋วแม้หางตา ตอนนี้ไม่นึกเลยว่าจะเรียก“พ่อตา”เสียแล้ว......

“พ่อ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรับสาย......