เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 175

“เสี่ยวเนี่ยน ลูกอยู่ที่ไหน?”น้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความรีบร้อนเล็กน้อยของเอี๋ยนจื้อโก๋วดังลอยมา “มีข่าวคราวของเด็กน้อยบ้างหรือยัง?”

“พ่อ หนูกำลังคิดโทรไปหาพ่อเพื่อบอกเรื่องนี้พอดีเลย!”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอิงแอบที่ข้างกายของสามี บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่หวานหยดย้อยปรากฏขึ้น “เอี๋ยนต้าฟาตอนนี้อยู่กับหนู ก่อนหน้านี้อูเจินจูพาเขาออกไปเที่ยว กลับมาเมื่อคืนวานนี้ หน้าเล็กดำอย่างกับอีกา”

“อย่างนั้นก็ดีซิ......”เอี๋ยนจื้อโก๋วมีความสุขขึ้นมาทันที “เด็กผู้ชายดำนิดหน่อยไม่เป็นไร คือว่านะ ตอนนี้พ่ออยากเจอหลานสุดที่รักสักหน่อย ไม่รู้ว่าสะดวกไหม?”

“พบเขา?” สีหน้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเปลี่ยนไปทันที มองไปทางสามี

เซียวเซิ่งไม่พูดจา ก้มหน้าลงไปจูบที่บนหน้าผากเธอทีหนึ่ง ริมฝีปากที่เย็นเล็กน้อยนำพาพลังและการสนับสนุนที่ยิ่งใหญ่มาสู่เธอ

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็สงบสติได้ทันที “พ่อ พ่อเฝ้าไข้อยู่ที่โรงพยาบาลใช่ไหม? ที่จริงแล้วหนูก็อยู่โรงพยาบาลเหมือนกัน ห้องผู้ป่วยVIPชั้นบนสุด”

“หา......” เอี๋ยนจื้อโก๋วตกใจจนกระโดดขึ้นมา “หลานชายสุดที่รักของฉันไม่สบายใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ค่ะพ่อ ต้าฟาสบายดีค่ะ เป็นเพื่อนคนหนึ่งของหนูที่ป่วย”

“อ่ออ่อ”เอี๋ยนจื้อโก๋วถอนหายใจอย่างโล่งอก “พ่อจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากที่วางสาย เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมองไปทางเซียวเซิ่งอย่างน่าสงสาร “คุณสามี พ่อฉันอยากจะมาเยี่ยมต้าฟา”

“อนุญาต”เซียวเซิ่งหยิบโทรศัพท์ของเธอมา แล้วยัดลงไปในกระเป๋า จับมือเธอเอาไว้แล้วเดินไป

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนดิ้นรนถอยหลังอยู่ครู่หนึ่ง “แต่เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะประหลาดใจ ทำไมฉันถึงอยู่กับคุณ?”

“สามีภรรยาย่อมต้องอยู่ด้วยกัน”ดวงตาที่เปล่งประกายขยับเล็กน้อย เซียวเซิ่งหรี่ตามองภรรยาแวบหนึ่ง

“แต่ว่า ตอนนั้นคนที่คุณแต่งงานด้วยก็คือพี่สาวฉัน”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าสามีที่ละเอียดรอบคอบทำไมตอนนี้ถึงไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“ทำไมผมถึงแต่งงานกับคุณ ภายในใจของเขาไม่ใช่รู้อยู่แก่ใจ?”เซียวเซิ่งย้อนถามอย่างเคร่งขรึม

ในเมื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวของตนเอง นั่นก็เป็นเพราะบ้านพ่อแม่ของฝ่ายหญิงวางแผน เอี๋ยนจื้อโก๋วในฐาที่เป็นหัวหน้าครอบครัว อย่างไรก็หนีความรับผิดชอบนี้ไม่พ้น

“พ่อของฉันไม่รู้เรื่องจริงๆ”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกัดริมฝีปากแน่น “สถานะในครอบครัวของพ่อฉันต่ำต้อย ทั้งยังคอยปกป้องฉันทุกๆด้าน ฉะนั้นแผนการลับเฉพาะระดับสูงเหล่านี้ จริงๆแล้วเขาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมและรู้เบื้องหน้าเบื้องหลังเลยสักนิด”

เซียวเซิ่ง: “......”

พ่อตาขี้ขลาดมากเกินไปแล้ว

เอี๋ยนจื้อโก๋วกลับไปที่ห้องผู้ป่วยอย่างมีความสุข กำลังคิดจะขอเงินนิดหน่อยจากหวงฟาง

ของเล่นและขนมที่ซื้อไว้ให้หลานชายก่อนหน้านี้ล้วนวางไว้อยู่ที่บ้าน กลับไปเอาก็จะเสียเวลา เขาจึงต้องซื้อใหม่

ในเวลานี้หวงฟางก็คุยโทรศัพท์เสร็จพอดี พิงอยู่บนหัวเตียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เข้าสู่จินตนาการที่สวยงาม: ตำแหน่งคุณนายเล็กของลูกสาวนับว่านั่งได้อย่างมั่นคงแล้ว ต่อไปคงได้นับเงินมากมายจนมือเป็นตะคริว ฮ่าฮ่า......

“หวงฟาง คุณเอาเงินผมสักหน่อยซิ ผมจะออกไปข้างนอกสักครู่”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนฉวยโอกาสตอนที่ภรรยาอารมณ์ดี เอ่ยกล่าวอย่างจำใจ

“ไปไหน?”รอยยิ้มบนใบหน้าของหวงฟางแตกละเอียดทันที จ้องมองสามีอย่างดุดัน “คุณจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! อยู่คุยเป็นเพื่อนฉันที่นี่ ปอกผลไม้ แล้วก็นวดให้ฉัน อย่าไปกกกับผู้หญิงคนอื่นทั้งวันตั้งแต่เช้ายันค่ำ!”

“อะไรคือกกกับผู้หญิงคนอื่น?”เอี๋ยนจื้อโก๋วโมโหจนตัวสั่น ใบหน้าที่ความหล่อเหลาเลือนรางเต็มไปด้วยความโกรธ

ถ้าหากไม่ใช่ว่าอยากจะซื้อของขวัญให้หลานชายสักหน่อย เขาคงไม่คิดจะแบมือขอเงินจากหวงฟาง ทุกครั้งที่ขอเงิน ความหยิ่งในศักดิ์ศรีของผู้ชายถูกเธอเหยียบย่ำจนจมดิน

หวงฟางไม่กลัวเขา หัวเราะเฮอะเฮอะอย่างดูแคลนสองสามครั้ง “ตอนที่คุณเป็นวัยรุ่น ปีหนึ่งไม่อยู่บ้านไปครึ่งปี ข้างนอกเลี้ยงดูผู้หญิงอยู่กี่คน? ตอนนี้แก่แล้ว ก็อยู่อย่างสงบจิตสงบใจบ้าง! อย่าคิดว่าฉันกำลังบีบบังคับคุณ ทั้งหมดเป็นคุณที่ติดค้างฉันสมัยคุณหนุ่มๆ”

“นั่นคือผมออกไปทำงาน! ภรรยาบ้าที่ไร้เหตุผล!”

“ทำงานกับผีนะซิ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคือผลงานที่ได้กลับมาจากการทำงาน?”

“คุณหุบปากเดี๋ยวนี้!”

เอี๋ยนจื้อโก๋วโน้มตัวลงไปเปิดประตูตู้ออก ดึงกระเป๋าของหวงฟางออกมาทันที ค้นอยู่สองสามทีแบบลวกๆ ไม่เห็นกระเป๋าเงิน แล้วก็หาเหรียญไม่เจอสักอันเช่นกัน โมโหจนเขานำกระเป๋าขว้างลงไปบนตัวของภรรยา สะบัดหน้าแล้วก็ออกไป