เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 20
“หนูน้อย บ้านหนูอยู่ที่ไหน เราไปส่งหนูกลับบ้านดีไหม?”
พอขึ้นรถเอียนหยู่โรวก็ฟุบเบาะโดยสารข้างคนขับ มองเอี๋ยนต้าฟาด้วยสายตาอ่อนโยน แถมแลบลิ้นทำตัวน่ารักใส่เขา แต่ซ่อนหมัดที่กำแน่นไว้ด้านหลัง ถ้าเซียวเวิ่งไม่อยู่ เธอต้องทุบศีรษะเล็กของเขาแตกแน่
ไอ้เด็กเหลือขอนี่ ต้องเป็นเมล็ดพันธุ์ชั่วร้ายที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนท้องเมื่อสี่ปีก่อนอย่างไม่ต้องสงสัย!
ใบหน้าไร้เดียงสาของสัตว์ร้ายตัวน้อยมีความฉลาดและกล้าได้กล้าเสียที่เป็นเอกลักษณ์ของเซียวเวิ่งซ่อนอยู่ ใบหน้าก็หล่อลึกซึ้งเหมือนกัน แค่ใบหน้าเล็กกลมบังความคล้ายคลึงเอาไว้ เธอเชื่อว่าถ้าความจ้ำม่ำของเด็กหายไป สองพ่อลูกจะคล้ายคลึงกันเป็นพิเศษ!
“บ้านผม?” เหลือบมองเซียวเวิ่งข้างๆ เอี๋ยนต้าฟาพูดขึ้นอย่างมีฝีมือ “แม่ผมอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็บ้านผมครับ”
“แล้วแม่หนูอยู่ที่ไหน? เธอชื่ออะไร?” เอียนหยู่โรวแสร้งถามเหมือนไม่รู้อะไรทั้งสิ้น ที่จริงโดนใส่ร้ายว่าเป็นคนเลวก็ช่าง ยังไงพวกเขาก็เหมาะเป็นพ่อลูกกัน
“แม่ผมชื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน”
“พระเจ้า!” เอียนหยู่โรวเบ้าตาแดง ลูบมือสองข้าง พูดขึ้นด้วยความดีใจสุดขีด “ฉันว่าแล้วทำไมเห็นหนูแล้วคุ้นตา ที่แท้หนูก็เป็นหลานฉันนี่เอง!”
“หลาน?” เอี๋ยนต้าฟามองสำรวจเธออย่างสุขุม ถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณคือป้าสะใภ้ผมเหรอ?”
เฮอะ……เซียวเวิ่งหันไปมองเจ้าก้อนแป้ง แล้วกวาดตามองเอียนหยู่โรวเรียบๆ อีกครั้ง ทำสีหน้าเหมือนดูละคร
“ไม่ใช่ๆ ……ฉันคือป้าแท้ๆ ของหนู!” เอียนหยู่โรวแก้ไขอย่างอ่อนโยน “ฉันชื่อเอียนหยู่โรว เสี่ยวเนี่ยนเป็นน้องสาวแท้ๆ ของฉัน”
“แต่แม่ผมไม่เคยพูดถึงคุณเลย” จู่ๆ เอี๋ยนต้าฟาก็มองเซียวเวิ่ง ถามขึ้นอย่างวางมาดถือดี “คุณเป็นชู้กับน้าผมเหรอ?”
เห็นว่าไฟเผามาหาตนแล้ว เซียวเวิ่งก็อ่านเอกสารต่ออย่างสงบเยือกเย็น ท่าทางเย็นชาใจจดใจจ่อนั้น พาตัวเองออกมาในพริบตาเดียว
“เอ่อ……” เป็นชู้ก็ดีสิ เอียนหยู่โรวกุมหน้าผากอย่างกระอักกระอ่วน รีบเปลี่ยนหัวข้อทันที “พ่อของหนูล่ะ? ใช่รองผู้บัญชาการสวี่ไหม?”
“จะใช่ก็ได้ จะไม่ใช่ก็ได้ครับ แล้วแต่แม่ผม”
เอี๋ยนต้าฟาเลิกคิ้วใส่เซียวเวิ่ง พูดขึ้นตอบโต้ “ถ้าแม่ผมแต่งงานกับสวี่เจียน สวี่เจียนก็เป็นพ่อผม ถ้าแม่ผมแต่งงานกับหวางเอ้อโก่ว หวางเอ้อโก่วก็เป็นพ่อผม ไม่เคร่งอะไร”
ถ้าเทียบแบบนี้ เซียวเวิ่งก็คือพ่อเขาแล้ว ไม่ผิดปกติ
เซียวเวิ่งยกมือขึ้นแตะคอ บริเวณที่โดนเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกัดไม่เจ็บแล้ว เจ้าเด็กแสบนี่กับแม่เขาเหมือนกันเลย ต้องสอนให้เชื่องหมด
“หวางเอ้อโก่ว ฮ่าๆ ……” โอเล่ย์ที่ขับรถขำออกมา ในสายตาเด็ก ประธานกับหมาแมวเท่ากันเหรอ? ประธานผู้น่าสงสาร
“ฮ่าๆ ……หนูน่ารักเกินไปแล้ว” เอียนหยู่โรวก็ฝืนหัวเราะ ในใจแอบเกลียดตัวเองที่ประมาทเกินไป: พลาดจริงๆ น่าจะฆ่าเด็กให้ตายก่อนที่เซียวเวิ่งจะรู้ตัวตน ไม่แน่ครอบครัวสามคนอาจจะกลับมาอยู่พร้อมกัน!
ไม่ให้พวกเขารู้จักกันเด็ดขาด ไม่งั้นเธอจะไม่ได้ทรัพย์สินตระกูลเซียวเลย และความผิดฐานสวมรอยเป็นผู้มีพระคุณก็ไม่น้อยด้วย
ต้องฆ่าเด็ก แค่ฆ่าเด็กไป เรื่องเมื่อสี่ปีก่อนก็จะตายไปโดยไม่มีหลักฐาน!
ถูกสายตาน่าสะพรึงกลัวเพ่งมาสองทาง เอี๋ยนต้าฟารู้สึกอึดอัดมาก อยากรู้จริงๆ ว่าป้าคนนี้แสดงบทบาทอะไร? แล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมพูดถึงแม่เลย?
“ป้า ป้าเคยเจอแม่ผมหรือยัง? วันนี้ตำรวจบอกผมว่าเธอแต่งงานกับเซียวเวิ่ง แต่เซียวเวิ่งอยู่กับป้า” ความหมายโดยนัยก็คือเอียนหยู่โรวไม่ควรอธิบายหน่อยเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น