เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 24

ทั้งหวานทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยน หากเป็นไปได้อยากที่จะกอดเธอแบบนี้สามวันสามคืนไม่หยุด

เซียวเวิ่งมองหญิงสาวบนอ้อมกอดอย่างพอใจ เดิมทีเธอก็งดงามอยู่แล้ว ถูกเขาเอายิ่งสวยเพิ่มขึ้น สวยผุดผ่อง เวลาที่ผุดเข้าผุดออก ความร้อนที่ได้พุ่งเข้าไปอย่างสุขสมจนหมด

“อืม….”

คนที่สลบครางเสียงในลำคอ เล็บบางขูดไปที่แผ่นหลังหนาอย่างโหดเหี้ยม ทั้งสองคนไปถึงจุดสูงสุดอย่างสุขสมอีกครั้ง เข้าลึกถึงกระดูก”

“อ๊า! สวี่เจียน อึก…..”

สมควรตาย!

เซียวเวิ่งก้มลงจูบลงบนริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง ยัดคำพูดสวี่เจียนสองคำนี้กลับเข้าไป ภายในอกเต็มไปด้วยความโกรธ! โกรธยิ่งกว่าการโดนสวมเขา!

ในวันนี้ไม่มีทางอยู่ต่อได้แล้ว

ทำใหม่อีกครั้ง ก็ยังครางชื่อสวี่เจียนเป็นแน่ เมื่อกี้พยายามระงับอารมณ์ไม่บดเธอเละเป็นชิ้นๆ ไม่สู้ทำให้เธอสลบไปเสียดีกว่า จะได้ไม่ต้องใช้ปากเล็กพูดไร้สาระ

เซียวเวิ่งหลับตาระงับโทสะ ร่างกำยำหล่อเหลายืนอยู่นานกว่าที่จะระงับอารมณ์โกรธได้ หยิบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอจนสะอาด อุ้มและโยนเธอลงบนเตียงอย่างโกรธ โยนผ้าห่มไปให้โดยไม่สนใจ

ตอนที่เขาคิดจะหยิบผ้าห่มมาคลุม เอวหนาถูกมือเล็กนุ่มกอดเอาไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากนุ่มลื่นของเธอพรมจูบที่หัวไหล่เขาเบาๆ

ใจของเซียวเวิ่งนิ่งอึ้ง เธอไม่อยากให้เขาไป?

“ยังจะเอา?” แม้เธอจะตัวสั่นเทาอยู่ใต้ร่างของเขา แต่เธอก็ยังดูมีเสน่ห์และงดงาม แต่ในวินาทีท้ายสุดก่อนที่จะได้ปลดปล่อยกลับทำให้เขาหมดอารมณ์

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนส่ายหน้า น้ำตาคลออยู่บนดวงตากลม น้ำตาสองสายไหลลงมา ใบหน้าไร้หนทาง

เธอมีสติแล้วใช่ไหม? ในใจเหมือนถูกบีบ เซียวเวิ่งดึงเธอเข้ามากอดในอ้อมอก ถามเธอเสียงแหบข้างใบหู “ร้องไห้ทำไม?”

ร้องจนเขาปวดใจ หากเธอมีสติเขาไม่รังเกียจที่จะพาเธอกลับบ้าน

“ฉันกำลังฝันอยู่ใช่ไหม?”นิ้วมือกำไปบนกล้ามเนื้อแข็งเหมือนเหล็กของเขา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถามอย่างไม่แน่ใจ มีแต่แค่ในฝัน ไม่งั้นเธอจะกล้าทำเรื่องน่าขายหน้าแบบนี้ได้ไง?

เซียวเวิ่งพึมพำในปาก Shit โดนเขาเอาไปขนาดนี้กลับคิดว่าเป็นฝัน? ร้ายกาจเสียจริงเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ทำให้เขาโกรธขึ้นเรื่อยๆได้สำเร็จ คิดอยากจะเอาเธอจนน้ำตาหยดสุดท้าย

“ฉัน….กลัวมาก” ขอบตาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแดง แม้จะคลอดลูกมาแล้ว แต่เธอเคยทำเรื่องแบบนี้เพียงครั้งเดียวกับผู้ชายเมื่อสี่ปีก่อน ตอนนั้นสร้างบาดแผลลึกให้เธอ…….

“ถูกเธอจิกยังไม่เจ็บ มันแค่ความฝัน” เซียวเวิ่งใบหน้าอ่อนลงเล็กน้อย ช่วยเธอใส่เสื้อผ้า อุ้มเธอกลับไปบนเตียง ห่มผ้าห่มให้เธออย่างระมัดระวัง “นอนเถอะ ในความจริงอยากให้ฉันนอนกับเธอ อย่าได้ฝันไป!”

ให้มันเป็นแค่ฝันเถอะ

โดนยาปลุกเซ็กส์ย่อมมีผลตามมา เซียวเวิ่งจำได้เมื่อสี่ปีก่อนที่โดนไปก็ทำให้เขามึนไปอย่างน้อยเกือบสองชั่วโมง หลังจากหมดฤทธิ์ยา รู้สึกปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ เธอแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ลืมเรื่องพวกนี้ไปก็ดี

อีกอย่างอย่าคิดว่าเธอดูว่านอนสอนง่ายเหมือนลูกแมวเชื่อง เพียงแค่มีสติขึ้นมารู้ว่าเธอถูกเขาเอาแล้ว ต้องได้ด่าเขา “ไอ้คนไร้ศีลธรรม”

ไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนเขาเซียวเวิ่ง ให้ผู้มีพระคุณมาดูแลอยู่ในบ้านเรือนทองแบบเขา

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหลับตาอย่างสบายใจ “ฉันรู้อยู่แล้วว่าแค่ฝัน ไม่งั้นจะทำเรื่องแบบนี้กับผู้ชายอย่างนายได้ไง?”

“ปัก……” เหมือนโดนมีดแทงเข้ามาอย่างแรง เซียวเวิ่งจับหน้าแกตัวเองเปิดประตูเดินออกไป ออกไปได้ไม่ไกล ความปวดในใจกลับยังไม่หายไป

“คุณชาย” พ่อบ้านเซี่ยเดินเข้ามารายงาน “คุณหมอฉู่พา คุณชายเสิ่นไปแล้ว ทั้งสองคนโกรธ……อย่างมาก พวกเขาพูดว่าคุณต่อยพี่น้องเพียงเพื่อผู้หญิง จะตัดขาดกัน”