เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 242

เซียวเซิ่งรู้สึกเพียงแค่มีหมอกสีแดงแวบมาตรงหน้า หัวใจชะงักลงจมดิ่งลงสู่จุดต่ำสุด ในวินาทีนั้นแดงอาการที่ดูแข็งค้างไป

เซียวซาเล่นกับชีวิตแล้ว!

ยังไม่ทันได้ด่า เขาก็พุ่งเข้าไปทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วแย่งเอามีดผ่าตัดนั้นมาราวกับสายฟ้า และเหวี่ยงลงพื้นไปอย่างแรง มือหนึ่งจับข้อมือของน้องสาวเอาไว้ เลือดหยุดขึ้นมาในทันที

ส่วนทางด้านหลังของเขา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกระโดดขึ้นมาเหมือนกับกระต่าย วิ่งออกไปตะโกนเรียกหมอ

ตอนที่ออกไปนั้นตรงหน้าเธอมืดมนไปหมด ขาทั้งสองข้างอ่อนยวบเหมือนกับเซ เดินโซเซไปทางด้านหน้า จนเกือบจะล้มไปที่พื้นอยู่แล้ว

เธอประคับประคองร่างเอาไว้กับกำแพง แล้วจู่ๆเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็มีภาพลวงตาขึ้นมาแบบหนึ่ง : เลือดของเซียวซาก็เหมือนกับทางช้างเผือก ที่ดึงระยะห่างของตัวเองกับเซียวเซิ่งเอาไว้เป็นหมื่นเป็นพันไมล์ ไม่สามารถกลับไปได้อีกแล้วเช่นกัน.....

ถ้าหากไม่ใช่ว่าเซียวซาเสียลูกไปจริงๆ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจะต้องคิดว่าเธอก็คือหมากตัวหนึ่งของเซี่ยจิ่นอย่างแน่นอน ดูแล้วตัวเองจะไม่ได้รับความชื่นชอบจากตระกูลเซียวจริงๆ มากเสียจนเขาไม่เสียดายที่จะใช้ชีวิตมาแลก ต้องการจะต่อสู้จนเธอตกรอบไป.....

ตกตะลึงไปอยู่สองสามวินาที เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ก้าวเท้าออกไปใหม่อีกครั้ง แล้ววิ่งไปตรงที่พยาบาลยืนอยู่ “ช่วยด้วยค่ะ ส่งคนมาหน่อยค่ะ เราต้องการให้มาช่วยชีวิตปฐมพยาบาลให้!”

“ฆ่าคนแล้ว รีบไปเร็ว!” คนนั้นที่อยู่เตียงข้างๆโง่ไปอยู่นานถึงจะเข้าใจว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว ส่งเสียงร้องห่มร้องไห้ขึ้นมาทันที รีบเก็บข้าวของมีค่า ภายในห้องพักผู้ป่วยวุ่นวายขึ้นมา

ผู้ชายคนนั้นที่ถูกเซียวเซิ่งรังแกไปเมื่อครู่นี้ เดิมทีคิดที่จะมาคิดบัญชีกับเซียวเซิ่งด้วยความกล้า แต่กลับไม่กล้าแล้ว อุ้มคนป่วยและลากคนในครอบครัวออกจากห้องพักผู้ป่วยไป

ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่สองพี่น้อง

“สมควรตาย!” เซียวเซิ่งถูกลักษณะที่น่าเวทนาของน้องสาวนั้นทิ่มแทงหัวใจ ร้อนรนด้วยความเกลียดชัง ดวงตาแดงก่ำด้วยความร้อนใจ มือหนึ่งกำอยู่ที่บาดแผลของเธอ มือหนึ่งก็ดึงผ้าปูเตียงเอาไว้ ใช้ฟันกัดฉีกออก เตรียมจะพันแผลห้ามเลือดเธอเอาไว้

ใครจะรู้ว่าผ้าปูเตียงยังฉีกออกไม่เสร็จแล้วนั้น เซียวซาก็ไม่รู้ไปหยิบเอามีดผ่าตัดออกมาจากไหนอีกหนึ่งเล่ม เลี่ยงจากมือของพี่ชาย แล้วกรีดลงบนข้อมือตัวเองแรงๆ ฉึก!

เลือดพุ่งออกมาที่ร่างของเซียวเซิ่ง แล้วก็พ่นเข้าใบหน้าของเซียวซา

เพียะ! เซียวเซิ่งโมโหมาก ตวัดฝ่ามือกลับไปบนหน้าของเซียวซา “เธออยากตายเหรอ!”

เซียวซาถูกตบจนหน้าหัน ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกทำให้เธอชาไปหมดแล้ว เธอไม่รู้สึกเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว มองเซียวเซิ่งอย่างดื้อรั้น แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “พี่ สรุปแล้วจะหย่าหรือไม่หย่า?”

“ไม่หย่า!” เซียวเซิ่งจ้องมองเธอ ในดวงตาคู่สวยที่ดูกระหายเลือดคู่นั้นรวบรวมความน่ากลัวที่มีความเยือกเย็นเอาไว้ ถ้าเป็นปกติเซียวซาก็คงจะตัวสั่นด้วยความตกใจไปแล้ว แต่เวลานี้เธอไม่กลัวแล้ว

นับตั้งแต่ที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ยอมรักษาความลับของเธอเอาไว้เวลานั้น เธอก็เตรียมตัวครั้งสุดท้ายเอาไว้แล้ว - - สู้กันจนตายไปทั้งสองฝ่าย!

ผู้หญิงไม่ดีคนนั้น ไม่เพียงแค่ทำร้ายลูกของเธอตายเพียงเท่านั้น ยังคิดจะทำลายชื่อเสียงของเธอด้วย! ดังนั้นจึงอาศัยตอนที่คุณหมอไม่ทันได้สังเกต เอามีดผ่าตัดสองสามเล่มซุกเอาไว้ตรงเอว.....

“ได้” เซียวซาหัวเราะเหมือนกับปิศาจ แล้วเอามีดที่มีเลือดโชว์ออกมาให้พี่ชายดู “ไม่หย่ายังมีมีดอีกเล่มนึง”

“เธออย่ามาทำไปทั่ว!” เซียวเซิ่งโมโหเสียจนเส้นเลือดผุดขึ้นมา

มือทั้งสองข้างของเขากดแผลของเธอเอาไว้ ไม่สามารถปล่อยออกได้ มิเช่นนั้นแล้วเลือดก็จะพุ่งออกมาเหมือนกับกระแสน้ำ เธอก็จะสามารถตายได้เพราะเสียเลือดมากเกินไป

ดังนั้น ตัวเองจึงไม่สามารถห้ามการกระทำของเธอได้เลย เซียวเซิ่งทำได้เพียงเอาความเผด็จการนี้เก็บเอาไว้ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “หนูซา เธอรักษาสุขภาพร่างกายให้ดี ต่อไปก็มีลูกได้อีก ฉันจะชดใช้ให้เธอ เธอเสนอเงื่อนไขอะไรมาก็ได้ทั้งนั้น”

ในเมื่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกดึงเข้ามาแล้ว อยากจะล้างความรับผิดชอบนี้ไปก็ยากเหมือนกัน เช่นนั้นเขาก็จะจัดการแทนเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนให้เรียบร้อย....

“ทำใจหย่าไม่ได้ใช่ไหม?” เซียวซาจับประเด็นนี้เอาไว้ไม่ปล่อย